Sameiningin - 01.08.1902, Side 14

94
sumar aðrar bœkr í því testamenti sé til orönar. En kenn-
ingin er sú, að ýmsum ólíkum og oft algjörlega sundrleitum
frumritum hafi verið steypt saman í eitt, án þess að sá, er síð-
ustu hönd lagði á samsteypuverkið, hafi neitt um það hirt eða
haft á því vit að laga misfellurnar eða leiðrétta mótsagnirnar
í frumritunum. En þótt menn á þennan hátt geti gjört sér
það skiljanlegt, hvers vegna kennimaðrinn í Midíanslandi,
sem gifti Móses Sippóru dóttur sína, er ýmist nefndr Reuel
eða Jetró, þá er þó betra að þurfa ekki að halda á þeirri
skýring, því hún skerðir trúverðugleik biblíunnar stórvægi-
lega. Hér skal því bent á aðra skýring á máli þessu, sem
ekki kemr í neinn bága við guðs orð og er að öðru leyti í alla
staði fullnœgjandi. En með þá skýring kemr frú Ghosn-el-
Howie í ,,Sunday School Times“ (Philadelphia). Sú kona
er hálærð. Hún hefir það hlutverk að rita á viku hverri þann
þátt í því blaði, sem hefir fyrirsögnina Oriental Lesson Lights,
enda á hún heima austr við Líbanon í Sýrlandi, hefir unnið
þar að missíónarstarfi með manni sínum þarlendum um all-
inörg ár, og er því sennilega nákunnug þjóðlífinu þar eystra.
Hún segir:
,,Reuel (eða Ragúel) merkir hirðir guffs. Hafi það
mjög þýðingarmikla nafn verið gefið honuin nýfœddum, mætti
virðast, að það benti til þess, að í þeirri ætt hafi varðveitzt
sögulegar minningar um Abraham, sem líka var forfaðir Midí-
ansmanna. Má og vera, að það hafi tíðkazt þá eins og nú,
að menn skifti um nafn við sérstök tœkifœri seinna á æfinni.
Þannig er það alvanalegt nú, að þegar einhver sá, sem heitir
einhverju algengu nafni, t. a. m. Farris, Dieb o. s. frv., gjör-
ist munkr, prestr eða biskup, þá leggr hann það nafn niðr
um leið og hann er vígðr, og tekr sér í þess stað eitthvert
nafn, sem heima á í hinni helgu sögu, Jón (Jóhannes), Pétr,
Páll, eða annað því um líkt. Og þótt Reuel, ef til vill, ekki
áðr hafi trúað á El-Elóhe Israel (,,guð Israelsmanna“), þá er
þó það víst, að lýsing Mósesar (2. Mós. 18, 8) á undrum þeim
öllum, sem drottinn hafði fyrir sakir Israelslýðs látið koma
fram í augsýn faraós og Egypta, hafði mikil áhrif á hann;
og hann bar frain opinbera játning því viðvíkjandi, segjandi: