Sameiningin - 01.02.1950, Page 4

2
Sameiningin
svo að við frjósum ekki í hel — andlega talað. Það eru
fjögur ljós, sem mig langar að minnast á, sem við þurfum að
halda lifandi á árinu nýja.
Fyrsta Ijósið sem við þurfum til að lýsa okkur er Ijós
trúarinnar. Án þess er hætt við að förin verði þreytandi,
ferðin örðug og torvelt að sjá leiðina heim. Trúin á Guð
er þess megnug að gefa okkur jafnvægi og hugarró, •—
hvað sem fyrir kann að koma. Án trúar ljóssins getum við
ekki lifað í þessum dimma og drungalega heimi. Við minn-
umst orða Matt. Jochumssonar í einu af ógleymanlegum
ljóðum hans:
„Hvað er það Ijós sem lýsir fyrir mér
þá leið hvar sjón mín enga birtu sér?
Hvað er það Ijós sem Ijósið gerir bjart
og lífgar þessu tókni rúmið svart.
Hvað málar ást á æsku brosin smá,
og eilíft líf á feiga skörungsbrá?
Hvað er þitt Ijós þú varma hjartans von
sem vefur faðmi hvern einn tímans son
Guð er það ljós“.
Þegar að ljós trúarinnar á Guð lýsir þá fær alt mannlífið
á sig annan blæ. Þrautir þess, þreyta og stríð hverfa. í
trúarsamfélaginu við Guð birtast okkur dýrðlegar sýnir, sem
eru þess megnugar að lyfta erfiðleikum hversdagslífsins í
æðra veldi, er færir nýtt öryggi, er trúin á Guð ein fær
veitt. Hún lætur okkur sjá og viðurkenna það bezta í sál-
um annara manna; við lærum að skilja að allir menn eru
börn sameiginlegs föður —• systkini á leiðinni heim til
Guðs, er elskar alla menn.
Næsta Ijósið sem við þurfum að tendra í sálum okkar
er Ijós vonarinnar. En vonin og trúin eru systur sem að aldrei
skiljast að, en eru jafnan í fylgd hver með annari. Þær
kveikja ljósin hver hjá annari. Logi á öðru þessara ljósa
þá lýsir Ijós hinnar einnig. Við þurfum að tendra vonar-
ljósin, því að án þeirra er dimmt í huga og í heimi. Vonin
birtir nýja möguleika. Lífið gjörvalt upplýsist af henni:
„Mitt á hrygðar dimmum degi,
dýrðlegt hún oss kveikir Ijós.
Mitt í neyð á vorum vegi,
vaxa lætur gleðirós“. —