Sameiningin - 01.09.1954, Blaðsíða 11

Sameiningin
65
Þetta verður ekki leyst nema með því að taka til íhugunar
hina gömlu og „úreltu11 kenningu um Helgan Anda.
Kenningin um Helgan Anda merkir það, að mínu viti,
að Guð heldur innreið sína í líf þitt, svo að atburðir lífs
þíns, tímabundnir og sérstæðir eins og þeir eru, fá meiningu
og tilgang. Hún merkir enn fremur það, að mínum skilningi,
að Guð mætir þér eins og ein persóna mætir annari. Hún
merkir það, að komið sé á sambandinu Ég-þú, og ekki
Ég-það, milli Guðs og manns, svo að notuð séu orð heim-
spekingsins og guðfræðingsins Martin Buber. Þá skoðar þú
Guð ekki lengur að hætti heimspekinganna sem lífsafl eða
frumreglu alls lífs heldur sem persónu. Þá skoðar þú ekki
lengur náunga þinn sem hlut. Þá sérðu í honum Krist, svo
að notuð séu orð Marteins Lúther. Hvað Ritninguna áhrærir,
merkir kenningin um Helgan Anda það, að þú skoðar sögu
ísraels og kristinnar kirkju ekki lengur sem sögu ytri
atburða, þér óviðkomandi. Þú ert sjálfur orðinn þátttakandi
í hinum mikla leik gleði og sorga. Guð er þá ekki lengur að
verki í sögunni eingöngu. Hann er virkur í þínu eigin lífi.
Þegar Jeremía segir lýðnum, að þeir hafi hafnað uppsprettu
hins lifanda vatns, beinist tal Guðs ekki lengur að Júda-
mönnum á 7. öld f. Kr. Hann er að tala við þig. Þú hefir
mætt Guði.
Heitið „Orð Guðs“ þýðir nú annað og meira en hin
prentaða bók. Það merkir þennan fund þinn og Guðs. Sá
fundur á sinn búning og sitt inntak. Búningur hans er
Biblían og inntak hans skapar Guð innra með þér.
Eitthvað svipað þessu tel ég Lúther hafa kennt um
Ritninguna. Hann líkir texta Biblíunnar við hálminn, sem í
jötunni var. Hálmurinn var í sjálfu sér einskis verður. En
hann bar uppi Krist.
Að lokum vil ég minnast á lokaspurninguna, sem vaknar,
þegar sýnt hefir verið fram á, að Biblían er í senn bók
sögunnar og trúarbók, en hún er þessi: Hví er það, að
Ritningin er mælisnúra trúarinnar? Hví má ekki í stað
Biblíunnar setja aðrar bókmenntir trúarlegs eðlis, sem nær
eru oss í tíma og rúmi? Hví þurfum vér að burðast með
Biblíuna, sem svo mjög er torskild, og hvers vegna getum
vér ekki í stað hennar notast við aðgengilegra efni huganum
til trúarvakningar?
Svar mitt við þesari spurningu er ábending þeirrar