Sameiningin - 01.09.1945, Blaðsíða 15

175
betur fer eru margir í hópi samverkafólksins, sem lýða
vegna hinna huldu synda sinna.
Á yfirstandandi tímum færir hvert dagblað frásagnir
um réttarhöld yfir illvirkjum — hegningum fyrir afbrot
smá eða stór — yíirheyrsiur — vitnaLeiöslu dom. r'óik
ræðir og ritar um margt skelfilegt, sem skeð hefur, og
löngun til hefnda virðist gagntaka fólk. Engin getur mælt
með því að glæpir ættu að líðast án hegningar, og eitt
er víst að aliir glæpir hafa sína eigin hegningu í för með
sér. Allir, sem rangindi hafa framið þekkja það náttúru-
lögmál, hvernig hegning fylgir, hver sem rangindi fremur
hlýtur að líða fyrir það — það er órannsakaniegt lögmál.
Hitt er gott að muna, það hlýtur ávalt að vera á móti Guðs
vilja að koma fram hefndum —• hegningin í höndum manna
á rétt á sér einungis ef hún er látin í té til þess að leiða
á rétta leið. — Sé þar aðeins um hefnd að ræða, hefur
hún sín spillandi áhrif á einstakling og þjóðir.
Það veldur mér stundum mikilirar ányggju, hve dóm-
harðir vér erum að verða. Það er eins og reynsla síðustu
ára hafi gert fólk harðgeðja, illkvitnislegt og laust við alla
meðlíðan. — Þegar þegnar konungsins, sem eg sagði ykkur
frá í byrjun, skyldu hve illa honurn leið, fór þeim að
þykja vænna um hann. Ef vér skyldum samferðafólkið betur
yrði það okkur kærara. Einu sinni áttu þeir vimrmr r’roude
og Carlyle samleið og mættu blindum beiningamanni —
Carlyle gaf honum skilding og þegar þeir sáu hundinn
hans leiða hann beint að dyrum næsta vínsöluhúss, sagði
Froude eitthvert ásökunarorð og ávítaði Carlyle fyrir heimsk-
una. — “Aumingja maðurinn,” svaraði Carlyle, “ef við
þektum alt, sem hann hefur orðið að líða mundum við ef
til vill ekki dæma hann.” — Undir líkum kringumstæðum
talaði John Wesley, þegar á vegi hans varð ásjálfbjarga
aumingi af áhrifum víns: “Þetta gæti verið John Wesley,
nema fyrir guðs náð.” — Ef þú aðeins vissir — þekktir
sögu þessa eða hins, yrðir þú ef til vi.ll varkárari með
dóma þína. Jesús sagði: “Hneikzlanir hljóta að koma, en
vei sé þeim, sem hneikzlunum veldur.”
Þá, örfá orð til þeirra, sem þessar byrðir bera. — Hver,
sem byrði þín er, vinur, þá gerðu þitt ítrasta til að losna
við hana. Það er engin hetjulund að gera ekki sitt ítrasta
til þess. Fyrst vildi eg ráðleggja þér að taka þessa byrði til
hans, sem getur losað þið við hana. Vefðu hana ekki að