Sameiningin - 01.03.1944, Síða 4

34
Fastan
Alvörutíminn mikli, fastan, er nú yfirstandandi. Enn a
ný kallar kristin kirkja börn sín til þess að yfirvega hina
helgu harmsögu allra alda, og minnast hans, er leið og dó,
saklaus fyrir seka menn.
Margt er nú breytt, frá því sem áður var í föstuhaldi
kristinnar kirkju, á það sér einnig stað um mótmælenda
kirkjuna. Jafnvel þeir, sem enn mega ekki aldurhnignir
teljast, minnast þess hve djúp að alvaran var, hve persónu-
leg að sorgin var yfir þjáningum þeim er frelsarinn leið —
og hvernig að sérstakur geðblær ríkti á íslenzkum heimilum
um föstutímann. Börnin, þótt að ung væru, gátu ekki farið
á mis við nokkur áhrif frá alvöru þeirri og tilbeiðslu er þar
ríkti. Söngur og lestur Passíusálmanna átti sinn þátt í því
að móta gljúpan barnshugan, enda þótt börnin og ung-
mennin fyndu til þess, að margt var það í hinu forna
orðfæri þeirra, er þau ekki skildu. Alvara hinna eldri gat
engum dulist.
Hverjum hugsandi kristnum lærisveini blandast ekki
hugur um það, að fastan er vel til þess fallin að draga sig
í hlé út úr félagslegum önnum og hringrás, til þess að athuga
sitt eigið sálarlíf — og ef verða mætti að nálgast meistarann
með fullri ákvörðun hugarins til þess að verða betri og
helgaðri en fyr. Að vaka, og vera á verði yfir þroska sálar
sinnar, til þess er fastan hinn hentugi tími; í Ijósi þeirra
minninga sem við hana eru tengdar. Á yfirstandandi hörm-
ungartímum bergmálast enn á ný hinn forni beðskapur, og
kemur með nýtt gleðiboð til stríðandi líðandi fólks, að
styrkur trúarinnar, lyftir yfir þær torfærur er ella myndi
brotlegum manni algjört ofurefli. í stríðinu við sorg og
dauða ■— í krossgöngu mannlegs lífs, er það helgur aflvaki
að hugsa um hann, er gekk veg þjáninganna — og bar sinn
kross. Það munu margir reyna einmitt hú, á þessum yfir-
standandi tímum.
Af umhugsuninni um hann lærum við á ný, hvermg að
heilög nálægð hans lytfir yfir torfærur lífsins, léttir byrð-
ar, gefur hinum seka manni öryggi og von. í ljósi þeirra
þjáninga er hann leið, finnum við hann okkur við hlið 1
sorgum lífs og þjáningum þess.