Sameiningin - 01.03.1944, Blaðsíða 10

40
legum framförum. Með þessu er ekki mælt með sannfær-
ingarleysi og hálfvelgju, heldur að sýna drengskap og rétt-
sýni einnig gagnvart þeim er standa á öndverðum meið.
Er eg hverf frá er það mér hugnun mesta að betur horfir
við í þessu tilliti.
Á síðari árum hefi eg verið mjög talsmaður þess að
kfistileg áhrif þyrftu að komast að í sambandi við mann-
félagsmálin. Með því vildi eg engan veginn draga úr því
að kristindómurinn er fyrst og fremst einstaklingsmál og
öll sönn framför er undir því komin að hugarfar og hjarta-
lag einstaklinganna færist í betra horf. Ástandið í heimin-
um virðist mér glöggur vottur þess að vakningar er þörf í
sambandi væði við einstaklingslífið og sambúð mannanna.
Vér treystum því að stríðið mikla er yfir stendur endi í
sigri fyrir sambandsþjóðirnar, en vitum að með því einu
læknast ekki meinin. Þá gefst nýtt tækifæri að byggja upp
lífið á heilbrigðari hátt og nær anda kristindómsins. Það
gleður mig mjög að nokkur vottur er þess að kirkjunnar
menn séu að átta sig á táknum tímans. Eg treysti því að
íslenzka kirkjufélagið verði vákandi og starfandi í þessu
efni. Eg vil endurtaka þá fullvissu mína. í þessum kveðju-
orðum að einkis er mannlífinu eins þörf og á Jesú Kristi og
áhrifum hans. Undir hans áhrifum verður sönn mannleg
velferð látin sitja fyrir öllu. Heill allra verður tekin til
greina en ekki aðeins nokkurra.
Svo vildi eg senda kveðju mína öllum Vestur-íslending-
um. Eg hefi notið slíkrar sanngirni og réttsýni frá þeim
mörgum er ekki voru mér tengdir félagslega að við það ber
að kannast. Eg mun eiga samleið með ykkur þó eg verði
fjær aðalbygðum vorum.
Kristinn K. Ólafson.
; Sigurgeir biskup Sigurðsson, heim-
sækir íslendinga í Vesturheimi
Koma herra biskupsins yfir íslandi er einstæður at-
burður í sjötíu ára sögu íslendinga í Vesturheimi. Hvar-
vetna er hún hið mesta fagnaðarefni. Eini skugginn sem
yfir henni hvílir, orsakast af því hve hröð að ferð hans er,
hve óvíða að fólk vort fær notið ánægjunnar af komu