Sameiningin - 01.03.1944, Síða 7

37
Sem alkunnugt er, er hann með stærstu mönnum að vallar-
sýn, þannig hefir mér og virst, að hann beri höfuð og
herðar yfir fjöldann, í skilningi á vandamálum samtíðar-
innar. Ef til vill hefir hann af sumum verið misskilinn
vegna þess.
Sárt er það að vér höfum nú mist úr vorum fámenna
hópi manninn er vér sízt máttum missa. Ekki er það ólíklegt
að þeir sem fylgst hafa með undirstraumunum í félagsstarfi
voru, hin síðari ár, finna til þess að betra áttum vér ekki
skilið. Megi Guð fyrirgefa mistökin öll, í voru kirkjulega
starfi.
Hugheilar blessunaróskir íslendinga hvarvetna úi bygð-
um vorum — innan vébanda Kirkjufélags vors — og utan
þess, fylgja séra Kristni á veg inn á hans nýja starfssvið.
Þökk fyrir störfin margþættu í þarfir Kirkjufélags vors,
og safnaða vorra, þökk svo margar og ógleymanlegar sam-
verustundir. Megi blessun drottins hvíla yfir framtíð hans!
S. Ólafsson.
j Kveðja til íslenzka
Nú þegar eg er búinn að taka köllun til prestsþjónustu
í öðru kirkjufélagi, finn eg hvöt til þess að senda kveðjuorð
til þeirra er eg hefi átt svo langa og góða samvinnu með
því að eg var vígður 1904.
Eg hafði ekki búist við því að eg mundi nokkurntíma
starfa annarsstaðar kirkjulega en á sviði hins íslenzka kirkju-
félags. Það var þörfin á kennimönnum meðal fólks vors sem
mikinn þátt átti í því að eg gerðist starfsmaður kirkjunnar.
Þeirri þörf hefi eg nú reynt að þjóna í hartnær 40 ár. Þrátt
fyrir alt, sem á hefir vantað fyrir mér, hefir starfið verið
mér mjög unaðsríkt. Þegar eg fyrir ári síðan tók að starfa
fyrir Bandaríkjastjórn, var það alls ekki ásetningur minn að
hverfa frá prestslegu starfi fyrir fult og alt. Eg vissi að
sterkar líkur voru til þess að eg gæti átt kost á að prédika
jafnhliða starfinu á skrifstofunni, enda hefir það svo reynst.
Einnig var eg ákvðeinn í því að hverfa aftur til fulls að
prestslegu starfi síðar, ef tækifæri gæfist er væri mér
heppilegt. Við að prédika víðsvegar í borginni Chicago og
nágrenninu á liðnu ári, kyntist eg mörgum söfnuðum er
Kirkjufélagsins