Sameiningin - 01.12.1918, Síða 8

296
lxeild frá kyni til kyns, heiinurinn eining í enn stærri heiltl
aiheimstilveru. Stríð og raunir hverrar kynslóðar, sem
lifir og' deyr, ekki annað en eitt andvarp frá brjósti mann-
kynsins, sem lyptir því hærra og nær Guðs himui, unz bilið
eyðist og jörð og himinn loksins faðmast, þá því takmarki
er náð, að samræmi verður í allri tilveru Guðs. Sá er
með lífi isínu eða dauða andvarpar heiminn upp í Guðs
faðm, hann á stærstan tilverurétt, mest líf, rnestan ódauð-
leika. Yér lifum ekki og eigum ekki að lifa einungis nokk-
ur ár, heldur eigum vér að lifa í verkum vorum allan
aldur heimsins. Æ'fi sérhvers manns, á að vera átak,
sem hrindir mannkyninu eitthvað áfram og nær takmarki
fullkomnunarinnar. Ivosti það átak lífið, þá er átakið að
dýrl'egra og ihefir meiri umbun í lífi alheimsins. Þar
fyrir verður minning þeirra, sem með drengskap hafa
strítt og dáið fyrir heill mannkynsins, ódauðieg'.
Með hjörtum, sem titra af tilfinningu lotningar og
þakklætis, minnumst vér einkum vorra eigin manna, þeirra
er frá oss fóru í stríðið mikla. Stór var hópur sá tiltölu-
lega og fríð sú sveit. Fögnuður fyllir nú hjörtu vor yfir
voninni um að sjá þá aftur og fagna þeim heimkomnum.
Frá hjörtum vorum stígur þakklæti til Guðs fyrir þá
g'leðilegu eftirvæuting. Þeir koma bráðum heim. Guði
sé lof! En þeir koma ekki allir. Marga vantar í liópinn.
Þeir hvíla í gröfunum handan haf. Blómsveiga fléttum
vér minningu þeirra. Ekkert nafnanna má gleymast.
Minnismerki vegiegt og þeim samboðið skal þeim reist.
En fegurst verður það minnismerki, sem geymist í lijört-
um foreldra þeirra, systkina þeirra og' barna þeirra, og
gefið verður í arf eina kynslóð eftir aðra, og verður til
þess að göfga hugi og hjörtvj ótal manna mannsaldur eftir
mannsaldur, meðan sögur geymast, framþrá og frelsi
bærist í sálum manna, og rneðan að lífið lætur í ljósi til-
fimiing.
Og hvað skal svo hugsa og hver aðstaða manns vera
að ])essu öllu lo'knu? Það liefir 'reynt á menn í stríðinu
og það reynir á einnig nú að stríðinu loknu. Frá kristi-
legu sjónarmiði er nærri fyrst að gera sér grein fyrir
aðstöðunni gagnvart þeim, sem verið hafa óvinir vorir.