Sameiningin - 01.09.1921, Blaðsíða 4

2G0
JrjóSflokki vornm til mikils gagns og sæmdar, hefði lífs-
kjörin verið hagstæðari.
Séra Eunólfur var lærdómsmaður mikill; hafði yndi
af skólanámi, lifði og hrærðist í bókmentum Grikkja og
Rómverja, og mun aldrei hafa slitið liugann frá þeim
fræðum á prestskaparárum sínum. Gömlu málin voru
honum ekki -þurt mentafóður; öðru nær; þau voru sá
Mímisbrunnur, sem hann svalaði sálu sinni við. Kenn-
ari hans á Wesley Gollege sagðist aldrei hafa séð nokk-
urn mann komast eins við af skáldskap eins og Runólf
Fjeldsteð, þegar hann í skólabekk var að lesa brot úr
Eneasarkviðu eftir rómverska skáldið Virgilíus. Það
var hjartgróin og ósigrandi mentaþíá, sem knúði hann í
annað sinn út á skólastíginn og gaf honum þol til að
halda þar strikinu, þrátt fyrir alla erviðleika, á meÖan
lífið entist.
Trúmaður var hann alla æfi- Hneigðist að vísu
nokkuð í nýmælaáttina á síÖari árum, einkum eftir að
hann kyntist guðfræðingnum dr. Foster á Chieago-
íiáskóla. Þó vildi séra Runólfur ekki slíta að fullu
tengsli þau, sem bundu hann við kirkjufélagið, og upp-
reistar-gorgeirinn í svo nefndu “frjálslyndi” sumra
ianda vorra, var honum meinilla við til dauðadags.
Séra Runólfur var víðlesinn maður, ræðinn í sinn
bót> og skemtilegur, einkum áður en heilsuleysið lamaði
kraftana. En hann var viðkvæmur í lund og tók sér
nærri, þegar móti blés, einkum ef mót'blásturinn var, að
því er honum fanst, af manna völdum. Skáldmæltur
var hann og lagði stund á að þýða íslenzk ljóð á ens'ku.
Sálmurinn “Alt eins og blómstrið eina”, í enskri þýð-
ing eftir séra Runólf, birtist í Sameiningunni árið 1919.
--------o--------
Vorkunnsemin læknar fleiri syndir en refsidómar—Beecher.
Atvikin gjöra sér mannamun — þau ganga venjulega hygn-
um mönnum í vil.—Joubert.
Tortrygnin er skaöleg dygöunum, ekki síður en lífsgleS-
inni.—Johnson.
*