Sameiningin - 01.09.1922, Blaðsíða 1

;tmcimngin.
Mánaðarrit til stuðnings kirlcju og kristindómi ísleadinga.
gejið út af hinu ev. lút. kirkjufélagi Isl. í Vestrheimi
XXXVII. árg. WINNIPEG, SEPTEMBER, 1922 Nr. 9
Trúarjátningarnar.
(Að éfni til erindi flutt á prestastefnu að
Gimli, 21. ágúst 1922, af ritstjóra Sameiningarinnar).
I. UPPRUNI JÁTNINGANNA.
Játningarritin eiga hvert um sig langa sögu. Ekkert
þeirra er skyndilega til orhiS, 'heldur eiga þau, all-langa mynd-
unarsögu. Allar játningarnar eru að því leyti deilu-rit, að
þau eru samin út af ágreiningi innan kirkjunnar um ákveðin
atriSi kristilegrar trúar. Þau eru heildar-yfirlit þess, sem í
hvert sinn varð ofan á x vitund og skilningi kristinna manna á
höfuðatriSum trúarinnar.
Undur stuttlega skal nú sagt frá uppruna þeirra játninga,
er kirkjah alrnent og lúterska kirkjan sérstaklega «hefir aðhylst.
1. Postullega játningin.
Um frarn allar játningar aörar er hin postullega trúar-
játning — Apostolicum — sameiginleg játning allrar kristmnn-
ar. Þó játningin sé þessu nafni nefnd, má ekki ætla, aö hún
sé samin af postulunum, eöa hafi orðið til þegar á tíð postul-
anna. Þó hún sé styzt allra játninga, á hún ef til vill einna
lengsta sögu. Frumstofn játningarinnar er óefað skirnar-for-
múlan í guðspjöllunum. Smám saman bætist svo viö hana einn
liðurinn eftir annan, eftir því, sem á þarf að halda gegn kenn-
ingum gnóstíka og annara “trúvillinga” í fornkirkjunni, þar til
í lok annarar aldar, að myndast hefir “rómverska iátningin
gamla”. En fullmynduð er játningin ekki fyr en í lok sjöttu
aldar. Bætast á þeirn tírna við nýir liðir út af ágreining; um
mikilvæg efni, svo sem ákvæSin um fyrirgefning syndanna,
(út af ágreiningi, sem um þaS varS skömmu eftir árið 200, hvort
syndír þær yrSu fyrirgefnar, sem drýgöar væri eftir aS maSur