Sameiningin - 01.09.1922, Blaðsíða 29

285
arinn í heiminn. Og meö sama hætti fæddist kristin kirkja. Hei!-
agur andi kom yfir lærisveinana, með krafti GuSs. Sami andinn
og sami krafturinn fæðir nýtt líf í sálum okkar, þegar viS í sann-
leika þiggjum hjálpræSi frelsarans.
6. GuSspjöllin segja mjög lítiS um Maríu. Okkur hefSi iang-
aS til aS vita miklu meira um móSur frelsarans. En guSspióllin
eru ekki rituS til aS seSja forvitni okkar, heldur til aS segja okkur
frá Jesú Kristi—lífi hans, kenning, náSarverkum, dauSa og upprisu.
Þau þegja um alt þaS, sem hefSi getaS leitt athygli okkar burt frá
frelsaranum. Þetta sýnir okkur hvaS náSarerindiS er mikilvægt.
7. ‘'Sjá, cg er ambátt Drottins; verSi mér eftir orSum þín-
um,” sagSi María. Heil æfisaga gæti varla sagt okkur mein um
hana, heldur en þessi orS. Hún beygSi sig í auSmýkt og barnslegu
trausti undir vilja GuSs. TrúSi honum fyrir sér. ViS eigum aS
hlýSa sama viljanum meS sömu lotningunni. Þá njótum viS tiáSar
GuSs, eins og María.
Til hliðsjónar: Lúk. 1, 39-55; Matt. 1, 18-25; Jóh. lö, 20-22;
Gal. 4, 4; Róm. 8, 10-11; 2. Kor. 1, 3^.—Sálmar: 1; 134; 257; 244,
4. LBXIA : Fœðing Jcsú—Lúk. 2, 1—20.
MINNIST.: Barn er oss fatt, sonur cr oss gefinn; á han;
hcrðum skal höfðingjadómurinn hvíla; nafn hans skal vera kailað:
undraráðgjafi, guðhctja, cilífðarfaðir, friðarhöfðingi.—Jes. 9, C
1 “Þegar fylling tímans kom, sendi GuS son sinn” —i segir
Háll postuli fGal. 4, 4J. Alt var til reiSu, fyrir útbreiSslu kristin-
dómsins, þegar Jesús fæddist. Allur hinn mentaSi heimur lá undir
veldi Rómverja, og myndaSi samfelda heild. Samgöngur voru
miklar umi alt þetta landflæmi; grískan var sameiginlegt tungumál
alls ríkisins. ÞjóSflokkarnir töluSu auSvitaS sitt máliS hver, en
allflestir, sem eitthvaS voru upplýstir, kunnu grísku. Gamla testa-
mentiS var til í grískri þýSingu. GySingar voru dreifSir um alt
ríkiS; boSuSu þeir hvarvetna trú á einn og sannan GuS og kyntu
þjóSunum ritningar garnla testamentisins. Mikill fjöldi af heiönum
mönnum hallaðist aö guöstrú GySinganna. HeiSnu trúarbrögöin
voru á fallanda fæti; Gyöingatrúin var aS visna upp í andleysi og
helgisiöa-dýrkun. Rót mikiö var á andlegu lífi þjóSanna; menn
voru óánægSir, efuöust; fjöldinn sökti sér niður í nautnalíf og
spillingu, beztu mennirnir fálmuöu eftir einhverju betra en því, sem
þeir þegar höföu. Messíasarvonin, eftirvæntingin eftir hinum tigna
og heilaga sendihoöa Drottins, er stofna myndi guösríki hér á jöröu
eins og spámennirnir höfðu heitiS, var mjög sterk og óþreyjufull í
hugum Gyðinga um þessar mundir, og hún gjörði vart viö sig meö-
al heiöingjanna lika. — í þessari “fylling tímans” fæddist Jesús í
heiminn.
2. Sjáum, hvernig Drottinn vakir yfir atburöum sögunnar.
HeiSinn keisari vestur í Róm skipar fyrir um skrásetning þcgna