Sameiningin - 01.10.1922, Síða 11

)
299
er raunar lítið nýtt. Nokkurn veginn það sama er prófessor-
inn búinn að segja mörgum sinnum: telja upp menn og dæmi,
er sanni, að skeyti sé komin handan aö, og lýsa þvi, hver fengur
það sé kirkjutrúnni.
Fyrirlesarinn tekur það ákveðið fram, að félagið sé ekkí
trúarfélag. Hví er það þá haft með á trúmálastefnu? Annars
er það vel farið, að sjálfir meistarar spiritismans taka af öll tví--
mæli um það, að spiritisminn eigi ekkert skylt við trú, heldur
sé einungis þekkingar-atriði, eða rannsókna-tilraun um áfram-
hald lífsins. Sem vísindalegar rannsóknir eiga tilraunirnar rétt
á sér, sé þær i höndum þeirra manna, sem því eru vaxnir að fást
við það erfiða viðfangsefni á vísindalegan hátt. Mikilsvert er
og að fá þessa skýru yfirlýsingu frá próf. H. N. (bls. yg):
“Eg hefi hina mestu ótrú á, að allur almenningur eða ófræddir
menn fari að fást við slíkar rannsóknir, auk þess sem eg hygg,
að þær sé engan veginn hættulausar, ef ógætilega er farið.”
Af erindi þessu fær maður það að vita, að fyrir tvær or-
sakir var höf. einkennilega meðtækilegur fyrir boðskap Spírit-
ista, þegar hann kyntist honum, og fer maður nú /betur að skilja
það, að hinn mæti maður tók við spíritismanum tveim höndum.
Hann skýrir sjálfur frá þvi, að á námsárum sínum í Kaúp-
mannahöfn hafi ekki kenningar kirkjunnar fullnægt sér, hann
hafi oft komið óánægður heim úr kirkju og honum hafi fundist
alla trygging vanta fyrir þvi, að kenningarnar kæmu heim við
raunveruleik tilverunnar. Með öðrum orðum: Hann hefir
komið í kennimannsstöðuna vantrúaður á kenninguna, sem hann
átti að flytja. Hefir því að sjálfsögðu verið efasjúkur og óró-
legur með sjálfum sér. Hín orsökin stafar af starfi því, sem
hann hlaut við þýðing gamla testamentisins. í stað þess að
styrkjast i trúnni við það verk, urðu hin nánu kynni hans af
G. t. til þess að hrinda honum enn lengra frá kenningum kirkj-
unnar. í þessu ástandi er hann, þegar spíritisminn finnur hann.
Og í ljósi spiritismans fær hann loks fullnægjandi skilning á
ritningunni og kenningum kristninnar. Og þá er ekki að undra,
þótt frá hans sjónarmiði skifti það miklu máli, að kirkjan taki
}>etta þarfa l>ing í sína þjónustu.
Próf. H. N. tekur biskup Islands til bæna fyrir ummæli
biskups um spiritismann í erlendu blaði. Eru ummælin, sam-
kvæmt þýðingu fyrirlesarans á þessa leið:
“Frá þeirri stundu, er eg las um þetta ógeðslega fyr-
irbrigði vorra tima, hefi eg verið mjög eindreginn mót-
stöðumaður spiritismans og allrar þeirrar áhæfu, sem fylg-