Sameiningin - 01.12.1923, Qupperneq 6

356
eða mælt á nokkurn mannlegan mælikvarða? “Þökk sé
Guði fyrir sína óumræðilegu gjöf.”
Til er málverk fagurt eftir listamann þann, er nefn-
ist L’Hermite. Myndin ber nafnið: “Meðal Smæl-
ingja.” Það er á bóndabæ. Matborð er tilreitt í lítilli
borðstofu. Það er komið kvöld. Heimilisfólkið safnast
að borðinu. Heimilisfaðirinn stendur í dyrunum og er
augsýnilega að koma beim frá dagsverki sínu. Hann
liefir í fanginu yngsta barnið, sem hlaupið hefir út á
móti pabba sínum. En nú kemur aðal-dráttur mál-
verksins: Við þetta borð almúgafólksins stendur mað-
iir, undursamlega fríður sýnum og bátignarlegur. Hann
lyftir upp höndum yfir matborðið eins og sá, er lýsir
blessun Drottins. Það er Kristur, sem þar blessar dag-
legt brauð “smælingjanna.”
Þetta er fögmr mynd af því, að jólagjöf Guðs, Jesús,
varpar ljóma dýrðarinnar einnig yfir hið hvemsdags-
lega starfslíf þeirra, sem meðtaka hann.
Má hið óróa og erfiða líf samtíðar okkar við því,
að hafna jólagjöf Guðs? Myndi það ekki úrlausn allra
vandamála mannfélagsins, að taka við Jesú og leiða
anda hans og áhrif inn til sín?
Til þess að lægja öldur ástríðanna og heiftarinn-
ar, sem nú rísa svo hátt í heiminum, vill Guð gefa heim-
inum Jesúm enn á þessum jólum. Hverri syndugri og
syrgjandi sál gefur Guð nú Jesúm Krist.
Mátt Þií við því, kæri lesari, að hafna Jesú? Getur
þú gert þér í hugarlund meiri ógæfu en þá, að þiggja
ekki jólagjöf Guðs þíns?
Góður Guð gefi öllum náð til þess, að taka við Jesú
á jólunum.
Hann er jólagjöfin bezta.
B. B. J.