Sameiningin - 01.12.1923, Blaðsíða 8

358
“Sjá, konungur þinn kemur til þín.” Þetta er hinn
kristilegi boðskapur jólanna. Þau eru fæðingarhátíð
konungsins mikla, er kom til mannanna til að stofna
ríki sitt meðal þeirra. Það sem hann var og er mönn-
unum, er tilefnið til hátíðarhaldsins. Eftir því hvað
hann er og liefir verið oss, verður vort jólahald.
Sjá, jólagsetinn! Hann er sjálfur hið mikla fagn-
aðarefni jólanna. Ef hann hefir gagntekið hjörtu vor,
ef dýrð hans hefir lýst í lífi voru, og vald áhrifa hans
hefir náð til vor, þá þekkjum vér að einhverju leyti
fagnaðarefni jólanna. Til þess að meta hann og fagna
yfir honum, verður maður að eignast andlegan skyld-
leika við hann, standa honum svo nærri, að maður eign-
ist skilning á honum, rétta sjón á lífi hans, rétta sam-
hygð með því, sem hann var og vildi. “Eg þekki mína
og mínir þekkja mig,” eru orð frelsarans. Dýrð hans
er ætíð hin sama, en það er undir afstöðu mannanna af
honum komið, hvort að menn sjá hans dýrð, og fagna
yfir henni. Frelsarinn, eins og liann var og er oss
mönnunum, er fagnaðarefnið, sem aldrei fyrnist.
“Sjá, konungur þinn Jcemur.” Hann vitjar mann-
anna og vill færa þeim hina beztu gjöf Guðs. Vér
minnumst þess á jólahátíðinni, er hann kom í holdinu,
og þess er hann vildi til leiðar koma. Vér minnumst þess,
er liann viidi hjálpa mönnunum til að verða, þess, er
hann vildi kenna þeim að meta og sækjast eftir. Við
okkur blasa áhrif hans á mannlífið eins og þau liafa
verið, hvernig alt hið bezta í lífi mannanna er frá hon-
um komið, og iivernig ógæfan mesta í mannlegu lífi
hefir verið, að liann og það, sem hann vill, hefir ekki
nægilega verið tekið til greina. Það er enginn sannur
fögnuður hjá neinurn yfir komu Jesú til mannanna, nema
það sé fögnuður yfir því, er liann hefir komið til leiðar
og vill koma til leiðar. Að fagna yfir komu hans, en
standa af ásettu ráði gegn því, er hann vill til leiðar
koma, er óliugsanlegt. Hann kemur, hann er alt af að
vitja mannanna, til þess að færa þeim blessun Guðs
og vekja þá til hins sanna lífs, og fyrir hvern þann,