Sameiningin - 01.12.1923, Síða 15

3G5
sýni það í verlrinu, að stofnunin er vinsæl og yfirleitt
ö'llum góðum mönnum á meðal fólks vors sérlega kær.
Einnig eykur það þörf á fjárframlögum frá vinum
stofnunarinnar, að stöðugt minkar sú upphæð, sem
vistmenn borga til heimilisins. Tæplega einn fjórði
hluti vistmanna borgar nokkuð með sér. Þetta er í
rauninni eðlilegt. Margir, sem þangað koma, hafa að
eins efni til að borga nokkuð með sér fyrir stuttan tíma.
Svo þegar þeir hafa verið heimilismenn í fleiri ár, þá
eru efnin búin, en þeir auðvitað halda áfram að vera
heimilismenn eftir sem áður. Líka hefir stjórnarnefnd-
in ætíð haft augastað á því, að veita fyrst af öllu þeim
inngöngu, sem mest sýndist þörf að hjálpa, og vanalega
er mest iþörfin hjá þeim, sem ekkert hafa að'hjóða
efnalega. Með því að hafa þetta hugfast, hefir stjórn-
arnefndinni fundist, að stofnunin næði bezt tilgangi
sínum, og treyst á örlæti fólks vors að halda stofnan-
inni í viðunanlegu ástandi.
Nú fer í hönd kærleikshátíð kristinna manna. Á
þeirri hátíð reyna menn yfirleitt að gleðja þá, sem þeim
eru kærir. Sérstaklega eru það börnin, sem menn hugsa
um að gleðja, ekki að eins sín eigin hörn, heldur líka ör-
eigana og munaðarleysingjana. Á Betel eiga heimili
margir þeir, sem orðnir eru börn í annað sinn, og flest-
ir þeirra, sem þar eiga heima, eru munaðarlaus böm.
Ef þeir eiga að geta notið heimilisvistr þar, þá er nauð-
syn á gjöfum til reksturskostnaðar stofnunarinnar. Með
því að styrkja stofnunina, sem veitir þessum munaðar-
leysingjum athvarf, þá er trygð framtíð þeirra, og vissa
fengin fyrir því, að stofnunin nái tilgangi sínum. Yér
viljum þess vegna biðja menn, að gleyma ekki Betel og
hinum munaðarlausu börnum, sem þar er veitt athvarf,
en minnast orða hans, sem jólahátíðin er helguð: “Það
sem þér hafið gjört þessum mínum minstu bræðrum,
það hafið þér mér gjört”. Og, þegar mönnum kemur í
hug að styrkja Betel á einhvern hátt, þá gjöra menn það
bezt með gjöfum í starfrækslusjóð stofnunarinnar.
Líka viljum vér benda á það, að það er til “Minn-
ingarsjóður íslenzkra frumherja” og ganga vextirnir