Sameiningin - 01.04.1914, Síða 19

6 7
SKÓLI KIRKJUFÉLAGSINS.
Eftir séra líúnóif Marteinsson.
Þessi stofnun hefir nú staöið rúma fimm mánuöi. í lok þessa
mánaöar verör honum (dagskólanum) sagt upp í þetta sinn. AÖ
öllu því lejdi, sem eg veit, hefir fyrirtœki þetta heppnazt: góö aösókn
(17, þegar flest var), góð rœkt lögö viö námið af hálfu nemenda og
ánœgja ríkjandi í skólanum. Eg, sem hefi stj'rt skóla þessum, finn
mér sérstaklega ljúft aö geta þess, hve heppinn eg hefi veriö meö
meðkennara mína: hr. Jónas Jónasson fyrir nýjár og hr. Baldr
Jónsson síöan. Báöir þeir hafa reynzt hinir ákjósanlegustu sam-
verkamenn og ötulir og vinsælir í kennslustarfi sínu.
Sumir voru í haust hræddir urn, að ekki yrði eins mikið um
skemmtun hjá oss og hinum skólunum i bœnum, og má vera, aö það
hafi reynzt satt; en ekki hefi eg orðið þess var. að námsfólki voru
hafi leiðst. Mér hefir fundizt það skemmta sér vel á öllum fri-
stundum. Á ýmsan hátt hefir þaö einnig notiö félagslegra skennnt-
ana. Þaö hefir tekið nokkurn þátt i stúdentafélaginu íslenzka. Það
félag veitti þegar í haust nemendunt vorum sörnu réttindi sem náms-
fólki frá öörum œðri skólunt. Auk þess hefir þaö notiö góös of ung-
mennafélögum íslenzku safnaðanna. Ungmennafélag Skjaldborgar-
safnaöar, Bjarmi, bauð öllu námsfólkinu, að meötöldum öllum þeim,
er sóktu kvöldskólann, eitt sinn heim í vetr. í annaö skifti buðu
kennararnir öllum skólanum til sleðaferðar. Að henni lokinni komu
allir í Skjaldborg og þágu góögjöröir af kvenfélaginu. Ein kapp-
rœða fór fram milli skólans og Bjarma, og báru nemendr skólans
sigr úr býtum.
Liti hefir námsfólkiö valið sér. sem einkenni skólans. Það eru
litir hins íslenzka fána: blátt og hvítt.
Kvöldskólanum er nú lokið; stóð hann alls fimm mánuði. Var
nemendum nokkuð tekið að fœkka síðustu tvær vikurnar, en sumir
voru þar alla þessa finnn mánuöi. Aðsókn að enskukennslunni var
mjög viðunanleg. Œskilegt heföi verið, aö miklu fleiri heföi notið
kennslunnar í íslenzku. Fengum vér til þess menntamann og kenn-
ara ágætan nýkominn frá íslandi, hr. Ólaf Kjartansson, og hefði nú
verið ánœgjulegt að geta sagt, að fólk vort hefði kunnað að meta
það, einsog eg veit, að námsfólkið, sem hjá honum var, mat hann.
Einn Englendingr, hr. O. P. Lambourne, naut tilsagnar í íslenzku á
skólanum. Kennari hans var hr. J. Gillies.
Það kemr brátt í ljós, hverri sóma íslendingar í Ameríku vilja
sýna þessarri stofnun. Nema hún finni náö í þeirra augum, getr
hún ekki lifað. Hvað segið þér, konur og menn! á skólinn að lifa
eöa deyja?
o-