Sameiningin - 01.02.1917, Blaðsíða 2

354
Vita mættu þeir það heima, að háttunum náum vér
“Landar” full-tímanlega í Prókrústesar-sænginni hér, þótt
ekki sé þeir að kasta beinahnútum sínum í oss alla vökuna.
Margir hér vilja að kvöldvakan verði sem lengst og vilja
gjarnan fá í friði að hlusta lengi enn á húslesturinn ís-
lenzka.
pví óhappaverki verður ekki gleymt í þessu sambandi,
þá tilraunir Vestur-fslendinga, til að styðja fjárhagslega
nauðsynja-fyrirtæki ættjarðarinnar, voru brennimerktar
fordild. Oss uggir það, að úr þeirri arfasátu muni lengi
rjúka. Á sömu bókina eru lærð umyrði Reykjavíkur-blaðs-
ins (pjóðstefnu), sem telur bölvun stafað hafa af afskiftum
Vestur-íslendinga af eimskipafélaginu, kennir þeirn um
fyrstu deilumar, sem risið hafa í því félagi.
Má vera að rétt sé það, sem kennir vor únítariski bróðir
um “lítilþægni” vor “landanna”. Værum ef til vill meira
metnir, ef færri gleyptum vér önglana.
Ekki skal til þess tekið, þótt ekki fengi tillaga vor um
sameiginlegt hátíðarhald nú á minningar-ári siðbótarinnar
bergmál í kirkjulegum hljóðaklettum fslands. pað er engin
von, að þeir, sem ekki vilja kannast við oss sem landa sína,
vilji heldur við oss kannast sem trúbræður. pað er svo
margt skrítið í Harmoníu, — og eins er það með frjálslyndið.
Nú hefir drukkið verið hið lakara vínið; á eftir kem-
ur betra vín.
pað var heillastund, þá dr. Guðm. Finnbogason sótti heim
bygðir “Landa”. Hann færði ísland talsvert nær Ameríku
og vígði hér marga brunna. Vér trúum því, að hann muni
einnig flytja Vestur-fslendinga nær frændum þeirra heima,
þó enn sé ekki frásögn hans komin á prenti fvrir sjónir al-
mennings. Sterklega hafði hann í huga, þegar hann hvarf
héðan, að fræða menn rétt um hag vorn og hugsunarhátt,
þegar heim kæmi, og gera sitt til að brúa dýpið.
pað má og telja góðs vita, að íslendingar bjóða nú heim
Stephani G. Stephanssyni. Munu það flestir mæla, að hann
sé þess heiðurs manna maklegastur, þar sem hann er nú sá
eini í hópi Vestur-íslendinga, sem náð hefir alþóðar viður-
kenningu í sinni grein.
Frá kirkjulegu sjónarmiði má þess geta, að þótt ekki