Sameiningin - 01.02.1917, Page 17

3G9
sýnilegt áður, í ljósi sólarinnar, en ekki spegilsins, því ekk-
ert Ijós er í honum,.”
“pér hafið gefið mér umhugsunarefni,” svaraði land-
stjórinn. “Við skulum ekki tala meira um það að sinni.”
Öll dæmi eru ófullkomin. Biðjum Guð, sem getur upp-
lýst án orða, að tala til hjartna bamanna sinna, sem trúa á
Múhameð; þau hafa líka verið keypt, þó að þau þekki ekki
lausnara sinn.---------
Framkoma landstjórans við okkur breyttist. Áður en
langt leið, kærðu ofstækisfullir Múhameðsmenn hann fyrir
það, að hann væri of góður í garð kristinna manna. Hann
var settur frá völdum; en af því að hann var maður mjög
fjölhæfur og duglegur, gátu óvnir hans ekki lengi hrósað
sigri yfir honum. Smátt og smátt komst hann aftur til
virðinga, og varð landstjóri yfir einu merkasta héraði
Tyrkjaveldis. En þegar sú skipun kom frá Constantinopel,
að drepa niður Armeníumenn og flæma þá úr landi, þá af-
sagði hann með öllu, að eiga nokkurn þátt í því. Heldur en
að gjörast samsekur í því, sem hann taldi glæp, afsalaði
hann sér embætti, sem er betur launað en forsetaembætti
Bandaríkjanna, og annar þægari maður var settur í hans
stað. Mér er ómögulegt að verjast þeirri hugsun, að sam-
töl okkar hafi átt töluverðan þátt í þessari hugarfarsbreyt-
ingu landstjórans.”
Insibjörsf Sæmundsdóttir.
1816 — 1916.
pjóð vor er löngum talin minnugri á forna stafi, en
flestar aðrar, og ekki sízt á þá sonu sína, er í nokkru veru-
legu hafa borið af öðrum; hún geymir vandlega frásagnir
um þá og er nú farin að tíðka þann sið, að rifja upp fyrir sér
minning þeirra á aldamótum. það ræktarnfark er vel
fallið til að glæða þjóðarandann, svo og til að örva þá, sem
lifa, til þess að taka sér dæmi framliðinna afbragðsmanna
til fyrirmyndar.
Saga vor greinir einnig frá mörgum kvenskörungum,
er hafa verið við sögulega atburði riðnar; að vísu þeim
helzt, er staðið hafa í mannráðum,—vor saga er að því leyti
annara þjóða sögum lík—, en sá þáttur er síður kunnur, er
þær hafa unnið í þeim verkahring, sem þeim hefir afmark-
aður verið. það er þó vitanlegt, að margir, ef ekki flestir
ágætismenn, hafa sótt hæfileika sína og jafnvel sigur sinn,
að miklu leyti til góðrar móður eða góðrar eiginkonu. Hjá
vorri þjóð mun trauðlega unt að benda á mikinn mann, er
ekki hafi átt vel gefna og mikilhæfa móður. pað er varla