Sameiningin - 01.08.1917, Blaðsíða 17

177
4' spennandi ” ræðum, í stað þess að tala við fólkið um
náðarerindi Krists, sem er hógvær og af Irjarta lítillátur.
Þeir taka fegins liendi við öllum upphugsanlegum ræðu-
efnum, sem eitthvað hafa æsandi við sig, til þess að dekra
við forvitni manna, óhreinleika og sýkta ímyndun. Konur
og börn sækja kirkjurnar stöðugt í þeirri von, að Iæra þar
sem allra mest um fyrirmynd þá, sem kærleiksríkur
frelsarinn gaf oss öllum til að breyta eftir, og verða þau
hvað eftir annað að heyra þar lýsingar af ósóma-bælure
borgarinnar, og ófagrar mannlýsingar út af sama efni.
Sannarlega ætti almenn velsæmistilfinning að nægja til
þess að koma hverjum ráðvöndum presti í skilning um það
að þess háttar skraf er ekki til þess hæfilegt, að koma í
staðinn fyrir guðsorð. Og þó eru til prestar í Pittsbuigh,
sem ekki að eins hafa þessar klær í frammi til að vekja
athygli á sér, lieldur auglýsa slík umtalsefni fyrir fram í
blöðunum.
“Það eru sex dagar í vikunni auk sunnudagsins.
Sannarlega ætti tölumenn allir, sem eitthvað þurfa að
segja um almenn mál, stjórnmála-postular, launaðir
knæpu-f jendur og allir þeirra líkar, að geta leyst nægilega
ofan af skjóðunni öll kvöldin sex, og gefið prestinum eftir
sunnudaginn, svo að hann geti í næði talað við söfnuðinn
sinn um þá eilífu blessun, sem fólgin er í sannri fylgd og
Iilýðni við meistarann. Og prestar þeir, sem endilega
þurfa að gæða mönnum á þessu veraldlega tali sinu—þeir
ætti að standa. vel að vígi með kirkjur sínar alla vikuna.
Sé svo sem oss grunar, að klerkar þeir geti ekki fengið
góðan Iióp til að lilusta á sig á virku kvöldi, þá sannar fá-
mennið ekkert ananð en það, að hugsun þeirra og ræðu-
g'jörð er ekki nógum kostum búin til að hæna fólk að þeim.
“Vér erum því í alla staði samþykkir tilmælum hr.
Olivers um að guðsorð eitt sé liaft um hönd í kirkjunum á
helgum dögum, og betur væri, að þeim yrði gaumur gef-
inn.”
G. G.
Minnisstæður draumur.
Eftir dr. Hcnry van Dykc.
petta er saga um draum, sem mig dreymdi fyrir eitthvað
tuttugu og fimm árum. Hann er jafn skýr í minni mínu eins