Faxi - 01.05.1979, Blaðsíða 20

Sjö stelpur. Ásta, Inga, Jóhanna, Þórný, Ingibjörg, Kristrún og Guðný.
Myndin, sem hann dregur upp af
þessu ástandi er dökk, en vafalaust
sönn. Það er átakanlega ömurleg
staöreynd aö fjöldi stúlkna er
lokaöur inni á slíkum heimilum
víösvega um heim. Velviljaö og
elskulegt fólk reynir aö gera allt
Asta Magnúsdóttir
hugsanlegt til aö bjarga þeim frá
glötun, en stendur jafnan uppi
algerlega ráöþrota, getur i besta
lagi deyft í bili sárustu kvalirnar,
sárustu angistina, ..sem heltekur
þessa vesalinga. Örfáir einstak-
lingar eiga afturkvæmt til eðlilegs
mannlífs, ná þolanlegri heilsu og
normal tökum á lífinu. Flestar
brenna upp á báli fíkniefna og
lasta, sökkva dýpra og dýpra, veröa
alla æfi reköld og aö lokum jafnvel
úrhrök sem almenningur foröast.
Af ýmsum ástæöum tekur þaö þær
mis langann tíma og viðbrögö
þeirra eru meö ýmsum hætti en
leiöin til glötunar er ein, vöröuö
sálarstríöi, kvölum, örvæntingu,
glapsýnum, ofstæki og endar oft
meö sjálfsmoröi. Leikurinn er sterk
aövörun til ungs fólks aö hætta sér
ekki út á hálar brautir ffkniefna eöa
annara lasta.
Viststúlkurnar sjö leika þær Ásta
Magnúsdóttir, Barböru, Inga
Stefánsdóttir Maju, Kristfn Eyjólfs-
dóttir Ásu, Ingibjörg Eyjólfsdóttir
Gunnu, Þórný Jóhannsdóttir Elsu,
Jóhanna Helgadóttir Maríu og
Guðný H. Jóhannsdóttir leikur
Guörúnu.
Aöeins þrjár þeirra hafa Iftillega
komiö á leiksvið áöur, þó er túlkun
þeirra og innlifun mjög góö. Þær
Ásta og Inga sköruóu framúr, enda
gefa hlutverk þeirraþeim íviö meiri
möguleika, einkum Astu, sem vafa-
laust veröur mörgum minnisstæö í
lokaatrióinu, þar sem hún var frá-
Litla leikfélagið.
SJÖ STELPUR
Höfundur: Erik Thorstenson.
Leikstjóri: Sigmundur Örn Arngrímsson og þýddi
hann einnig leikritið.
Leikritið Sjö stelpur eru eftir sænskan höfund,
sem skrifar undir dulnefninu Erik Thorstensen.
Sögusvið leiksins er upptökuheimili fyrir vand-
ræðastúlkur. Höfundurinn vann sem gæslu-
maður á slíku heimili í Svíþjóð og þekkir því vel
sjúkleika og ástand þessara ógæfusömu ungl-
inga, geðveilu þeirra og óhefta skapsmuni, orð-
bragð þeirra og æði.
bær. Það er næstum ótrúlegt aö 15
ára stúlka skuli ná slfkri innlifun,
skilningi og hófsemd í túlkun án
þess aö bregöi fyrir ofleik. — Frum-
raun sem segir sex, og gefur góðar
vonir um aö enn séu Suöurnesja-
menn aö eignast úrvals leikara.
Inga lék Maju, sem virtist hvaö
lengst hafa veriö vistuö á hælinu,
af þessum sjö stelpum. Hún lék
ágætlega og kom mér þaö ekki á
óvart eftir aö hafa séö hana leika
„stúlkuna aö austan" ( Hart í bak.
Þetta var mjög ólíkt hlutverk og
staöfesti þaö ótvíræöa leikhæfi-
leika Ingu.
Hinar fimm stóðu sig líka meö
prýöi. Samleikur allra stelpnanna
var lipur og rann þægilega fram,
nema hvaö oröbragöiö skar í eyra á
köflum, en þaö er ekki þeirra sök,
heldur ekki hve persónugeröir
þeirra margar voru Ifkar, sem mér
fannst Ijóöur á annars athyglis-
veröu verki. Þrátt fyrir þaö tókst
þeim öllum aö vekja samúð og
meöaumkun.
Gæsluliðiö átti erfiöara uppdrátt-
ar — þeirra hlutverk eru ekki þess
eðlis að þau komi óvænt við til-
finninga strengi áhorfandans og
marki þar afgerandi minningar,
jafnvel reyndustu leikurum mundi
ekki reynast þaö auövelt. Hér voru
allt nýliöar aö verki. Óla, yfireftir-
litsmann, leikur Sigfús Dýrfjörö.
Persónugerö Sigfúsar hentar vel í
hlutverkió en raddbeiting og fram-
setning mætti vera meira í
samræmi viö karlmannlegann og
fyrirmannlegann svip. Gunnillu,
gæslukonu, leikur Guörún Stein-
þórsdóttir. Hlutverkiö er lítiö og
gefur ekki mikla möguleika.
Guörún hefur góöa rödd og nægan
myndugleik en var þó ekki nógu
sannfærandi. Hún virtist stöóugt
vera maö þaö f huga, aö hún var
bara aö leika — og kannski leit hún
of vel út, meiri maski heföi sjálf-
sagt gert hana trúveröugri. Erik,
gæslumann, leikur Sigurjón Krist-
jánsson. Hann naut þess hinsvegar
aö hann hefur heppilegan aldur og
„holningu" í gæslumanns hlutverk-
iö og slapp vel frá gáska stelpn-
anna. Svein, gæslumann, leikur
Þórarinn Eyfjörö. Hann kom treg-
lega fyrir í byrjun en sótti sig allt til
síöasta atriðis. Þar fannst mér
hann nálgast þær Ástu og Ingu,
sem fyrr er getiö, meö góöri inn-
lifun — tókst aö sannfæra mann
um, aö i svona starf fara menn ekki
fyrir peningana (launin) heldur í von
um aö hugsjónarstarf þeirra megi
veröa aö gagni fyrir hrjáöa sam-
borgara. Minnsta hiutverkiö Algot,
nefndarfulltrúa, leikur Hólmberg
Magnússon. Vegna nokkurar sviös-
reynslu heföi hann mátt vera f
stærra hlutverki. Sem nefndar-
fulltrúi kom hann bara og fór
snoturlega og snarlega.
Þaö lítur út fyrir aö þaö sé stefna
Litla leikfélagsins, aö gefa sem
flestum Garöbúum og jafn vel fleir-
um, kost á því að komast á leiksviö
og reyna þar hæfni sína f vist hjá
Talfu. Þaö er að vissu marki mjög
viröingarvert, já, og skemmtilegt.
Þetta leggur hins vegar vanda á
heröar forráöamanna og leikstjóra
félagsins að ganga ekki um skör
fram í þessu efni, ef þeir vilja halda
félaginu í hópi alvöru leikhúsa, en
þann sess hefur Litla leikfélagið
tvfmælalaust unnið sér. Nú, en í
sjálfboöastarfi áhugaleikara kunna
aö vera eölilegar fjarvistir besta
fólks, og viö því er ekkert aö segja. í
þetta skipti tókst- ágætlega til og er
þaö ósk mín aö svo megi jafnan
veröa.
Baksviösmenn, sem eru margir,
geröu góöa hluti þrátt fyrir erfiö
vinnuskilyröi. Þaö er brýn þörf og
aökallandi aö stækka sviöiö og
bæta aöstööuna í kringum þaö.
Garöbúar láta þaö kannski veröa
forgangsverkefni f menningarmál-
um. Góöur árangur og vinnugleöi
félaganna í Litla leikfélaginu hefur
unniö til þess aö frumstæð
aöstaöa sé færö til betri vegar.
Jón Tómasson.
Inga Stefánsdóttir og Sigurjón Kristjánsson. Ljósmyndir: Hreggviður Guðgeirsson
FAXI — 20