Faxi - 01.02.1996, Side 18

„Ðdmessan"
kafli úr vinnuhandriti leikrits eftir Hilmar fónsson
um eldklerkinn Jón Steingrímsson
8. ÞÁTTUR:PRESTSBAKKI í
GOSINU
Þórnnn liggur í rúminu.Séra Jón situr
hjá henni.Jón Sigurðsson vinnumaður
kemur inn.
Jón Sigurðsson vinnumaður:Jón,séra
Jón
Jón Steingrímsson:Hvað ber nú við
nafni minn?
Jón Sigurðsson-.Eldurinn, eldurinn.
Jón Steingrímsson:Talaðu drengur.
Jón Sigurðsson:Við Jón Eiríksson
fórum að Skaftárgljúfri í inorgun.
Jón Steingrímsson:Vissi ég það.
Jón Sigurðsson:Þar er nú ægilegt flóð-
hraunflóð-aldrei meira síðsn þetta gos
byijaði.Er þetta heimsendir,séra Jón?
Jón Steingrímsson:Ekki veit ég
það,drengur minn.En ekki var það
heimsendir þá Katla gaus hér um árið
og var það þá töluverður fyrirgangur.
NonnkÞú spáðir heimsendi í kirkjun-
ni.
Jón Steingrímsson:Mér var sagt í
draumþað ég væri lélegur kennimaður
og bent á Jesæja,þann mikla spámann
og sjáanda og satt er það:mikil er nú
reiði guðs.Það sér hver heilvita
maður.Svart duft fellur úr
lofti,stórvötn eins og Skaftá gufa
upp,ógurlegir skjálftar og brestir eru
daglegt brauð.En enginn heimsendir
trúi ég að sé í nánd, þótt mig hafi
dreymt Jesæja. En lýstu betur því sem
fyrir augu bar.
Nonni:Við stóðum upp á gljúfur-
bakkanum og sáum glóandi hraunið
koma líkt og stórfljót og þvílíkir bre-
stir....
Jón Steingrímsson:Prófaðirðu að
kasta grjóti út í iðuna?
Nonni:Nei,til hvers?
Jón Steingrímsson:Fleiri eru nú hræd-
dir en þú,Nonni minn.Ef það
grjót,sem kastað er í elfina,bráðnar
ekki,þá er okkur óhætt hér undir þes-
sum fjöllum og á þessu svæði.Ef hins
vegar grjótið bráðnar,þá kámar
gamanið og ég þori ekki að hugsa þá
hugsun til enda.
Þórunn vaknar:Varstu nokkuð að
18 FAXI
segja,séra Jón?
Jón Steingrímsson:Nei,Þórunn mín.Ég
var bara að tala við nafna minn,sem
segir nýjar fréttir af gosinu.
Þórunn:Og þær eru....
Jón Steingrímsson:í nótt brann kirkjan
íHólmaseli.
Þórunn:Og hvað varð um prestinn og
hansfólk..?
Jón Steingrímsson:Hann Bjama...
Hann er flúinn.Jón okkar á Lyngum
flutti hann yfir Kúðafljót.
Þórunn:Bjarni var nú aldrei mikill
bógur.
Jón Steingrímsson:Það var
orðið.Bjarni var og er ekki mikill
bógur,þótt hann tali og láti
mikið.Hann hafði ekki einu sinni dug
í sér til að bjarga klukkunni-þessari
frægu klukku úr Þykkvabæ.
Þómnn: Hvað verður um okkur?
Við björgumst með Guðs hjálp.Við
höfum ennþá nógan mat.enda þótt
margir
leiti hingað.
Þórunn: Er hér engin hætta?
Jón SteingrímssomVíst er hætta hér,
ef gosið heldur áfram með sama ofsa.
I Ulfarsdal em nú yfir tuttugu bál í
gangi og nú rennur hrunið niður
Meðalland og einnig hingað .Skál er
horfin .Holt er brunnið og
Hunkubakki
í mikilli hættu..
ÞórunmSendu Katrínu og Helgu í
burtu.
Jón:Ég hefi talfært það við þær.Önnur
þeirra vill vera hjá mér í vetur,hygg
það verði Helga.Nonni minn,villtu
ekki huga að kúnum?
ÞórunmHvað ætlar þú að gera?
Jón Steingrímsson:Ég verð hér á
meðan nokkur dregur hér andann.
Þómnn:Mér datt það í hug.
JómErtu því andvíg? Þú veist ,að ég
hefi aldrei gert þér á móti skapi öll
okkar búskaparár.
Þómnn:Þau em nú senn á enda.
JómTalaðu ekki svona.
Þómnn:Við skulum horfast í augu við
staðreyndir.Minn máttur dvín með
hverjum deginum sem líður.Verður
nokkuð hey handa skepnunum í
vetur?
Jón:Með þessu áframhaldi verða vart
margar skepnur í vetur.Þú svaraðir
mér ekki áðan.
ÞórunmVíst svaraði ég þér áðan.Hér
er þinn söfnuður Jón.Enginn góður
hirðir yfirgefur sinn söfnuð síst af
öllu,þegar hætta steðjar að.Farðu nú
og leggðu þig.Mig grunar að þú hafir
ekki sofið mikið síðustu dægur.
Jón:Þórunn,mannstu,þegar ég kom
uppí til þín fyrst á Reynistað?
ÞórunmÁ meðan ég lifi.
Jón:Það verður mér lítt bærilegt
lífþegar þú ert farin.
Þórunn:Reyndu að sofna ,vinur.Réttu
mér sálmabókina.
Jón:Þómnn,hvernig geturðu verið
svona róleg.Nú er dagur reiðinnar.Það
er
verið að refsa okkur-líka okkur tveim.
Þórunn:Fyrir hvað?
Jón:Ósiðlegt líferni.Ég tók þig fryllu-
taki og sveik aðra konu.
ÞórunmHvenær ætlar þú,Jón,að hætta
að iðrast þess að elska mig?
Áður en þú komst á
Reynistað,Jón,var ég tekin fryllutaki-
hvað oft?
Alltaf þegar maðurinn minn var
heima.Hvað oft var mér nauðgað?
Alltaf þegar maðurinn minn var