Straumar - 01.12.1927, Blaðsíða 6

180
STRAUMAR
degi og vetrarhörkum lífsins á hver maður jólakerti, sem
hann getur kveikt á og glaðst eins og barn.
Því kveikja menn ekki á þessu kerti og lýsa og orna
sér og öðrum? Það gera nú sjálfsagt miklu fleiri en við
vitum um. Það eru sjálfsagt fleiri en mann grunar, sem
bjóða erfiðleikum lífsins byrginn með því að flýja til
Guðs í bæn. Og það, hve margir það eru, sem sýnast þá
fyrst verða trúaðir, þegar þeir sjá dauðann á þröskuldin-
um, er líklega misskilningur. Trúin er margra skjól og
vörn, en dauðinn varpar fyrst af þeim feimninni, svo að
þeir láta aðra sjá inn í þennan helgidóm sinn. Þeir eru
hræddir um, að á okkar glæsilegu tímum þyki hann lítill
og skrautlaus. Þeir eru hræddir um, að okkar „upplýstu“
tímar fyrirlíti fjarstæðu trúarinnar.
Guð gefi okkur öllum, að við verndum og varðveitum
jólakyndil trúar okkar sem bezt, og gleymum honum ekki
í langdegi vorsins. Því að eins víst og það er, að skamm-
degi kemur eftir langdegi, eins víst er það, að þeir tímar
koma yfir hvem mann, þegar hann á ekkert annað í eigu
sinni, sem hann metur skóþvengs virði. Og smámsaman
lærum við þá, að þetta ljós er jafnmikils virði í björtu
sem dimmu, því að annað ljós er í raun og veru ekki til.
Hið sanna trúarlíf birtist í því, þegar Jóhannes guð-
spjallamaður talar um líf og dauða, ljós og myrkur, án
þess svo mikið sem að detta í hug þeir jarðnesku hlutir,
sem þessum nöfnum eru nefndir.
Þá eru jólin afklædd líkingarhjúp sínum. Þá talar
Guð berlega við okkur og mælir enga líkingu. Guð gefi
okkur slíka jólahátíð, andlega ljósahátíð í skammdegi því.
sem við köllum jarðlíf.
Drottinn heyr þá bæn. A m e n.
Og enn talaði Jesús til þeirra og sagði: Eg er ljós
heimsins, hver sem fylgir mér, mun ekki ganga í myrkr-
inu, heldur hafa Ijós lífsins.
Jóh. 8, 12.