Straumar - 01.12.1927, Blaðsíða 22

196
S T H A U M A R
inn kærleika, og þess vegna trúi eg því, að Krishnamurti
sé heimsfræðari, andlegur leiðtogi, sendur heiminum til
hjálpar í nauðum hans. Hvað hann er að öðru leyti, leyfi
eg mér ekki að dæma um, enda skiftir það minstu máli
frá mínu sjónarmiði.
Aðalbjörg Sigurðardóttir.
Nokkrir cirættir Írá lííinu í EJmau^
Við örlítið þorp suður í Bajernfjöllum, sem heitir
Kais, stíga daglega nokkrir ferðamenn af lestinni, sem
nemur þar staðar aðeins örskamma stund. Fótgangandi
halda þeir áfram í suðurátt eftir mjóum gangvegi, sem
smeygir sér milli risavaxinna trjáa og tyllir sér víða á
fremstu brúnir gilja og hamrabelta. Næstum allir þessir
ferðalangar eru á leið til skemri eða lengri dvalar í höll-
inni í Elmau. Þeir geta verið hinir allra ólíkustu að ytra
útliti og komnir bæði frá austri og vestri, en sameiginleg
þrá hefir hrifið þá brott, hvern úr sínum verkahring og
stilt þeim hlið við hlið í þessa afskektu tæpugötu Alpanna.
Hvers eru þeir allir að leita? Ætla þeir aðeins að
forvitnast í helgidóm háfjallanna, láta lindtært loft
þeirra strjúkast um vanga og kinn og teyga að sér
þann ótæmandi unað, sem býr undir bláhvolvum þessa
undurhreina himins? Eru þeir til þess eins komnir að
varpa sér í faðm þessarar viltu náttúru, telja henni harma
sína og hljóta lækning sollinna sára. Eða eru þeir hér
komnir sem landflóttamenn borga og bæjalífs til þess að
njóta verndar hinnar Ijúflátu kyrðar, sem vakir yfir þess-
um afskekta dal ? Ef til vill, því alt þetta má þarna finna.
En samt stefnir leit þeirra dýpra. Þeir eru að leita sam-
vistar með þeim flokki manna, sem fyrir er í Elmauar-
J) llm Elmau, sjá 2. tbl.