Straumar - 01.12.1929, Blaðsíða 12

186
STKAUMAR
tapa sér. Viðhaf nanniklai' g’uðsþ j ónustur
eiga \ ið áhátíðum, ella ekki.
í sambandi við þetta sjáum vér fjórðu ástæðuna
gegn hinu aukna tóni. Það er öfugstreymi gegn hinum
evangeliska anda mótmælanda, spor til baka í kaþólska
átt, líkt og sést ljóst á Englandi (endurskoðaða bæna-
bókin) og vottar fyrir í flestum mótmælandalöndum.
Enn er síðasta ástæða mín: Víxlsöngur milli prests
og söngflokks verður alltaf atriði, sem söfnuðurinn er
móttakandi að, en el-cki þátttakandi i. Er sízt ástæða til
að auka á það í íslenzku kirkjulífi. Menn eiga ekki að
fara í kirkju, til að hlusta á hljómleika, heldur til að
syngja sjálfir og biðja, og vinna með athygli sinni, skiln-
ingi og dómgreind að því, að hagnýta sér efni prédikun-
arinnar.
Niðurstaðan um almenna guðsþjónustuformið verð-
ur því sú, að æskilegast sé og eðlilegast að gera það enn-
þá einfaldara en nú er, nema tón alveg burtu, eða a. m.
k. brýna rækilega fyrir þeim prestum, sem ekki geta gert
það v e I, að láta það vera. 1 fæstum tilfellum er eðlilegt
að tóna bænir, og því rétt að hætta því. Blessunarorðin
eru ef til vill það eina, sem skynsamleg rök geta mælt
með að tónað sé. Formið fyrir sunnudagaguðsþjónustu á
að vera sem óbrotnast og einfaldast. Þá er bezt trygging
fyrir því, að menn verði ekki leiðir á því og geii tekið
þátt í því, sem íram fer, vitandi og viljandi.
Eg vil aðeins taka það fram, að með framansögðu
hef eg frekar lagt áherzlu á en dregið úr gildi h á t í ð a-
guðsþ j ónustu. Þegar einfaldleikinn ríkir alla aðra
daga, verða hátíðabrigðin enn meiri og hrifningin sterk-
ari við vðhafnarmikla og hátíðlega athöfn. Mikil þörf er
að endursemja beztu hátíðasöngvana, en mig brestur
færi til að ræða það frekar nú.
Samkvæmt framansögðu vil eg draga fram eftirtalin
atriði:
Allar b æ n i r séu endursamdar, þannig að numið
sé brott allt það, sem getur ekki samrýmst þekkingu og
lífsskoðun nútímamanna, en þarfir þeirra og tilfinningar