Ármann - 01.11.1937, Blaðsíða 16

íiÖ kosta dvöl okkar þar á staÖnuni. Koni ]>að okk-
ur á óvart, og stöndum við í mikilli þakklætisskuld
við þessa menn, fyrir þessa óvenjulegu hugulsemi
og höfðingsskap í okkar garð. U.M.F. Efling kost-
aði dvöl okkar í Laugaskóla í heila'n sólarhring og
hjónin Páll Jónsson og Rannveig Kristjánsdóttir
annan sólarhring. Dvöl okkar á Laugaskóla verður
okkur ógleymanleg, og er sá staður i minningu okk-
ar einhver hinn skemtilegasti i ferðinni. Thulin Jo-
hansen á Reyðarfirði kom með okkur frá Reyðar-
firði og fylgdist með okkur um Héraðið. Flutti
hann áhöld okkar á sinum eigin híl, og vildi ekki
heyra minst á horgun fyrir, og fyrir utan alt þetta
sem gengur langt yfir ]>að, sem hægt var að láta
sér detta í hug, eigum við enn margs að minnast:
Allra þeirra, sem undirbjuggu sýningar okkar.
Þeirra, sem létu okkur njóta félags okkar, svo sem
á Skinnarstað, Hallormsstað og viðar. Fyrir þetta
gátum við aðeins látið ])akkir okkar í té og fáum
það aldrei borgað.
í samsæti, sem okkur var haldið á Reyðarfirði,
að tilhlutun borgara þar, sátu tveir stofnendur Ar-
manns: Sigfús Einarsson söðlasmiður, sem nú er
aldraður maður, og Guðjón Jónsson húsasmiður, og
bar þeim aðeins það á milli, að Sigfús telur fé-
lagið stofnað 1896 og var hann einn af þremur
stofnendum, en Guðjón telur það stofnað 1906. En
sannleikurinn er sá, og hefir það komið fram fyr,
að félagið er elsta starfandi i])róttafélag landsins,
þrátt fyrir ])að, að þvi voru ekki sett lög fyr en
7. janúar 1906, sem talið er afmæli félagsins. Báð-
ir þessara manna, Sigfús og Guðjón, fylgjast mjög
vel með öllu starfi félagsins og báðu þeir farar-
stjóra okkar að skila kveðju sinni til Ármanns.
Það var glaðlynt áhugafólk, sem fór þessa för
og því var liægt að gera sér gaman að ölllu. —
Hvað var sjóveikin hjá ])ví, að sjá strákunum gef-
ið sjóbað með slöngunni, sem skipið var hreinsað
með? Austfjarða])okan og rigningin gleynidist fyr-
ir fegurðinni og sólskininu í Hallormsstaðaskógi.
Hver hugsaði um það, ])ótt svefn væri af skornum
skamti ? Allir glaðvöknuðu a. m. k. ]icgar einn sást
liggja steinsofandi undir skólal)orði á Eiðum, á með-
an beðið var eftir sýningu þar. — Ja, hann var sá
eini, sem ])á ekki hló. Það er margt skoplegt, sem
getur komið fyrir á langri leið og hæfileikinn til
að njóta þess, hyggist á skaplyndi fólksins.
Væri eg spurður, hvað helst hefði gert þessa ferð
svo ánægjulega fyrir alla þátttakendur. mundi eg
nefna þrent til: Móttökurnar, sem við átturn hvar-
vetna að mæta, fegurð landsins okkar og félagsskap-
urinn. Sá félagsandi, sem svo mjög einkennir alla
starfsemi Ármanns kom glögglega fram í þessari
för og það verður hann, sem allra lengst viðheld-
ur minningunni um hana.
Við komum heim að kveldi þess 23. júlí, hress,
kát og syngjandi. Það er ekki okkar, að dæma um
þann íþróttaárangur, sem kann að hafa orðið af för-
inni, en ])að er von okkar, að hann hafi orðið
nokkur, bæði fyrir félagið og fyrir aukningu lík-
amsmentunar í landinu.
Úrvalsflokkur karla,
Hringfararnir.