Ármann - 01.11.1937, Blaðsíða 24

i8
Á R M A N N
Skíðaskáli Ármanns í Jósepsdal.
Þegar ekiÖ er þjóðveginn austur, liggur afleggj-
ari af veginum neðst í Svínahrauni. Þetta er veg-
ur, ruddur af Ármenningum í fyrra, og síðar bætt-
ur af Vinnuskóla Reykjavíkurbæjar, og liggur upp
í Jósepsdal. Vegur þessi er nú mjög góður, eítir
])ví sem ruddir vegir eru. Hann liggur milli frem-
ur lágra hæða og er hvergi á honum tilfinnanleg-
ur halli, fyrr en keyrt er upp skarðið, sem liggur
inn í dalinn á milli Vífilsfells og Sauðadalshnúks,
en þegar komið er þar upp, blasir dalurinn við,
fremri hluti hans, og skálinn, sem Ármenningar
hafa reist sér þar í 1000 feta hæð. En það er ekki
fyr en komið er alla leið heim að skálanum, að
dalurinn, sem er um 3 km. að lengd, sést allur,
því fjöllin loka honum i miðju utan frá séð. Utan-
vert í dalnum er steinninn „Einstæðingur", sem
um eitt skeið var eina skjól Ármenninga á þess-
um stað, og er eins og annað hús í dalnum. Þar
i kring er dalurinn sandorpinn, en fyrir framan
skálann og um það bil um hálfan botninn, er dalurinn
vaxinn grasi, og er dalbotninn þar, eins og annars
staðar, alveg sléttur. Eru þarna því hin læstu skil-
yrði til ýmsra leikja og æfinga á sumrin. Alt í
kring risa há fjöll, svo að frá skálanum sést ekki
út úr dalnum. En strax og komið er lítið eitt upp
í brekkurnar, opnast hið fegursta útsýni, sem stöð-
ugt fríkkar eftir því sem oftar dregur, og af topp-
um Bláfjalla mun í björtu veðri vera hið fegursta
útsýni, sem getur hér nærlendis.
Þannig lítur hann út, staðurinn, þar sem Ármenn-
ingar hafa reist skála sinn, og hann á meira af
fegurð, en hér hefir verið lýst. I snjó og tungls-
Ijósi er hann líkastur æfintýralandi, og þeir munu
fáir, sem gleyma honum, er þeir hafa séð hann
svo töfrandi.
Það minnir lika mest á æfintýri, hvernig skál-
inn er kominn upp, fyrir fjárframlög velviljaðra
og góðra stuðningsmanna félagsins, og fórnfýsi og
dugnað félagsmanna. Skálinn hefir aldrei greitt einn
eyri í vinnulaun, en margir þeirra, sem unnið hafa
við hann, hafa lagt í þá vinnu alla helgidaga í
samtals 6 mánuði, og oft hefir verið kvaddur sam-
an hópur að kvöldi og unnið fram til kl. 2 og 3
á nóttunni, og þá oft í dynjandi rigningu eða kulda,
og komið hefir það fyrir, að allir hafa verið hás-
ir í nokkra daga, en þrátt fyrir það lagt upp, þeg-
ar kallið kom næst. Samt er þetta alt með æfin-
týraldæ, lika fyrir þá, sem l)est þekkja, hve rnikla
vinnu og sjálísafneitun það hefir kostað, að koma
skálanum upp, en máske er það vegna þess, að
dag heilsað upp á síðustu sýningarborgina, sem var
Elberfeld-Barmen, sem eru 2 samvaxnar 1)orgir
með samtals um 435.000 íbúum. Það, sem mér er
sérstaklega minnisstætt frá þessari l)org, er svif-
brautin, sem kvað vera sú einasta i heimi. Sá mun-
ur er á járnbraut og svifbraut, að vagnar hinnar
síðarnefndu lianga á vírum, sem haldið er uppi af
þar til gerðum staurum. Þessi braut var um 15 km.
löng.
Þá er nú þessi ferð brátt á enda. Áður en við
skildum við Þýskaland komum við til Köln, auð-
vitað til að skoða kirkjuna, því nú var allur hóp-
urinn orðinn mjög kirkjurækinn. Þaðan var haldið
eins og leið liggur til Ostende í Belgíu, síðan yfir
Ermarsundið til Dover og áfram til London. Þar
höfðum við stutta viðstöðu, því margra hluta vegna
urðum við að komast til Leith sem fyrst. Daginn
eftir að við komum þangað, kom Brúarfoss og vor-
um við fegnir að sjá íslenskt skip, því okkur fanst
við vera búnir að vera heila eilífð á ])essu flakki.
1 Leith héldum við 1 sýningu fyrir boðsgesti ein-
göngu. Þann 24. okt. lét Brúarfoss úr höfn og skil-
aði okkur 3 dögum síðar heilu og höldnu til Reykja-
vikur. Hafði ferðin þá tekið rétta 2 mánuði og
voru flestir búnir að fá nóg i bili. Alls höfðum við
haldið 26 sýningar í 22 l)orgum.
Þegar ég nú lít yfir þetta, senr ég hefi hripað
hér niður, þá sé ég að það er eiginlega hvorki fugl
né fiskur. Eg ætlaði að skrifa ferðasögu í stórum
dráttum, en sé það fyrst nú, að ég hefði þurft
a. m. k. 5 sinnum meira rúm í blaðinu til að segja
það, sem ég ætlaði að segja, en þetta rúm fékk
ég ekki og þess vegna er nú ferðasagan eins og
hún er. Konráð Gtslason.