Ármann - 01.11.1937, Blaðsíða 26

20
Á R M A N N
Pörfin á nýju
bátaskýli.
Þann 7. janúar 1931, á 25 ára afmæli Glímu-
félagsins Ármann, var vígt hiÖ fyrsta hús, senx
félagiÖ eignaðist. Var það bátaskýli yfir hina tvo
nýju kappróðrarbáta, er félagið hafði eignast
árið áður. Annan, Gretti, að gjöf frá Olíuverslun
íslands h.f., en hinn, Ármann, keyptan af félags-
sjóði. Skýli þetta stóð við Brunnstíg og var það
bæði vel byggt og mjög myndarlegt, 55 fermetrar
að flatarmáli. Síðan var byggð við það bryggja og
kostaði þetta, skýlið og bryggjan, 8000 krónur í
efni og vinnu. Voru nú þeir, sem stunduðu róðrar-
íþróttina allvel settir. Höfðu þeir þrifalegan sama-
stað við undirbúning æfinga. Ekkert skorti þarna
nema Ixað, svo að telja mætti bátaskýlið fullkomið.
Gekk nú alt vel og leið til ársins 1933 urn vorið.
Fáum við þá bréf, þar sem okkur er skipað í burtu
með bátaskýlið. Flafnarnefnd hafði veitt okkur leyf-
ið til að byggja, en svo illa hafði til tekist, að hús-
ið stóð að einhverju leyti inni á lóð, sem Vélsmiðj-
an Héðinn átti og þurfti nú að nota. Ennfremur
hafði maðurinn, sem sá um þetta fyrir félagsins
hönd, gengið svo illa frá samningum, að hægt var
að reka okkur svo að segja fyrirvaralaust í burt
með húsið. Þóttumst við nú illa leiknir, þar sem
þetta hús, sem öllum þótti orðið svo vænt um, varð
nú alt í einu að jafna við jörðu og varð okkur bók-
staflega að engu. Þetta sumar fengum við fyrir góð-
vild h.f. Shell að slá upp úr brakinu bráðalxirgða
sumarskýli á lóð félagsins í Skerjafirði. Voru bát-
arnir þarna 2 sumur og á öðrum stað í vetrar-
geymslu. En nú undanfarin 3 sumur, höfum við átt
undir högg að sækja með samastað fyrir þá, og
svo langt keyrði úr hófi fram í sumar, að við
urðum að flytja þá stað úr stað, 7 sinnurn. —
Og frá sumum þessara staða var alls ekki hægt
nxargar félagslegar franxtíðarvonir, sem allar byggj-
ast á því, að um skálann megi ætíð verða andi
einingar og samheldni, sannrar íþróttanxensku og
hreinnar lífsgleði.
Rannvcig Þorsteinsdóttir.
að æfa. En undanfarna 3 vetur höfum við íyrir
sérstaka góðvild Egils Vilhjálmssonar, fengið að
geyma bátana i húsi hans við Laugaveg.
Þetta er hálfgerð raunasaga, en hún er sönn.
Nú virðist varla vera um nema tvent að ræða:
Að leggja niður róðurinn sem íþrótt hér, eða að
byggja framtíðar bátaskýli. En það hefir þegar
sýnt sig og mun sýna sig enn betur með bættri að-
stöðu, að við munum fljótt verða vel samkepnis-
færir við útlendinga í þessari íþrótt.
Félagar! Stjórn félagsins hefir ákveðið, að gef-
ast ekki upp við þetta mál og heitir nú á stuðning
ykkar. Nú er svo rnálum komið, að við höfum
sótt til Bæjarráðs Reykjavíkur, um land við Naut-
hólsvík undir fyrirhugaða byggingu. Fátt virðist
sjálfsagðara, en að róðrinum verði trygður sama-
staður við framtíðar-sjóbaðstað Reykvíkinga.
Ármenniixgar! Ni'x þegar lokið er byggingu hins
myndarlega skiðaskála okkar, virðist tilvalið að ein-
beita starfinu fyrir þetta málefni. Það hefir sýixt
sig, að skíðaskáli Ármanns i Jósefsdal er fyrst og
fremst kominn upp fyrir samtakamátt félagsmanna,
og þeim, sem geta komið upp slíku húsi uppi í af-
dölum, ætti ekki að verða skotaskuld úr því, að
konxa upp bátaskýli i nágrenni Reykjavíkur. Og
eitt enn. Til þess að geta vænst stuðnings frá öðr-
um, við svona tækifæri, verðum við að sýna í verk-
inu, að við viljum og nennuxn að leggja eitthvað
á okkur sjálf.
Takmark okkar er, að verða búin að koma upp
bátaskýli fyrir næsta vetur.
Jcns Guðbjörnsson.
Qóbih. tynstiA.
Það þótti ekki tíðindum sæta, þótt gest bæri að
garði í Sveinatungu, þegar eg var á uppvaxtarárum
mínum. Konx það fyrir að 30 nætui'gestir voru hýst-
ir í einu, enda skiftu þeir árlega mörgum hundr-
uðum, er jiáðu gistingu hjá foreldrum mínum.
Eg fékk ungur það starf, að flytja í haga að kvöldi
og sækja heim að morgni hesta þessara ferðalanga.
Kyntist eg venjulega klárunum betur en eigendun-
um sjálfum.

i
\