17. júní - 01.06.1924, Qupperneq 11

17. JÚNI
27
arnir næðu aftur fullri heilsu. Einkenni-
leg f>jóð lýsir sjer í jressum lagagrein-
um, harðneskjulegur fjárgróði og mild
mannúð, ekki ólíkt því sem við þekkj-
um frá Ameríku og Evrópu á vorum
dögum. Oft finst manni að engin forn-
pjóð líkist oss eins og pessi.
Dað erlíka annaðílögum Hamurrabis,
sem bendir á sjálfstæði kvenna. Dannig
eru pað ávalt konur, er standa fyrir
veitingahúsum, pó að stóreignamenn
eigi pau. Veitingakonunni er falið að
ganga eftir pví, að drykkjuvörur greið-
ist í korni, með mjög breytilegu verði.
Skilvísum mönnum má lána, og greiði
peir skuld sína eftir næstu uppskeru.
Komi uppreistarmenn í veitingahúsin
og veitingakonan dregur pá ekki fyrir
konung, hlýtur hún dauðahegning. Kon-
ur mega ekki koma á veitingahús, og
er pað eins í Austurlöndum nú á dög-
um. Klausturjómfrú, sem fer í veitinga-
hús, líður dauðann á báli.
Ekki síður en konum, er börnunum
haldið frá ýmsum löstum með góðum
lögum, einkum sýna lögin um fóstur-
börn, að Babýloníumenn hafa sýnt
börnum mikið ástríki. Dví verður pó
ekki neitað, að hegningarákvæði finnast,
sem bera vott um grimmúð, t. d. getur
læknir krafist 10 sekla silfurs fyrir upp-
skurð á aðalsmanni, sem hepnast vel,
en deyji sjúklingurinn, á að skera báð-
ar hendur af lækninum. Sonur bygg-
ingameistarans á lífið í hættu, hrynji
hús, er faðir hans hefur bygt.
Samanburður á pessum lögum og
assyrskum lögum, er Djóverjar fundu í
jörðu í Qalat Shergat 1914, sýnir best
hve mild pessi Iög Hamurrabis voru,
að peirra tima sið. Pví pessi assyrsku
lög, sem eru frá tímabilinu 1200—1100
f. Kr. og pannig 1000 árum yngri en
hin babylonsku, bera með sjer, eins og
vænta mátti af Assyriumönnum, hina
hryllilegustu grimd, en afbrotin eru
margskonar og hegningin jafn viðbjóðs-
leg við peim öllum: að skera af nef,
varir, eyru, brjóst og kynfæri, eru pau
meðul, sem notuð voru til betrunar ein-
staklingnum.
Dað hefur mikið. menningarsögulegt
gildi, að við heyrum hjer í fyrsta sinn
um kvennaslör Austurlanda. Hjer er
svo fyrirskipað, að hreinlífar jómfrúr og
giftar konur eigi að hylja sig með slöri.
En skækjum og ambáttum er bannað
að bera slör. Maður, sem gengur að
eiga fylgikonu sína, á að láta slör um
höfuð henni i viðurvist 5—6 vina hans.
Lög pessi fjalla um hjúskap, eignir,
kaupgjald og glæpi, og eru í 90 grein-
um, eða ekki nema priðjungur af lög-
um Hamurrabis. Pað er pannig aðeins
lítið brot af peim gildandi lögum, sem
geymst hafa á pessum premur leirtöfl-
um. Par er talað um tvenskonar hjóna-
band, annaðhvort tekur maðurinn kon-
una heim til sín, eða að hún býr áfram
í föðurhúsum. Petta síðara pekkist pó
sjerstaklega hjá Assyriumönnum, og
eru nákvæmar reglur um skyldur manns-
ins gegn konunni. Pó að kona búi í
föðurhúsum, má dæma hana til að
greiða skuldir manns síns af heiman-
mundi sínum.
Fari maðurinn í stríð og frjettist ekk-
ert af honum, á konan að bíða hans i
5 ár. Eignalaus kona má pó gifta sig
aftur eftir 2 ár.