Morgunn - 01.06.1997, Page 75

Dulrænar frásagnir...
Þegar út var komið leið mér strax betur.
Vegna þess hve rúmin í herberginu voru lítil og
gínan sat á stólnum þar, þá ályktaði ég að þetta hafi
verið barnaherbergi forðum. Hélt ég jafnvel að lítið
barn hefði ef til vill kafnað þarna inni einhvern tím-
ann í fyrndinni.
En ég hafði rangt fyrir mér. Þetta hafði verið gesta-
herbergi og engar heimildir til um að nokkuð hörmu-
legt hafi gerst þar. Hvað þá að nokkur hafi kafnað
þar. Móðir mín ætlaði samt að reyna að spyrjast eitt-
hvað fyrir um þetta fyrir okkur.
Þannig var að maður konunnar sem var að snúast
þarna í kaffinu með móður minni var kallaður Dóri
og var skyggn. Hann hafði aldrei orðið var við neitt
þarna.
Og þannig fór að þegar við vorum komin heim
(suður) velti ég þessu fyrir mér fram og til baka. Eg
var komin á þá skoðun að þetta hafi allt saman verið
tóm ímyndun. Og þar sem ég lá í sófanum og var að
reyna að ákveða að gleyma þessu, sá ég allt í einu
mann rétt fyrir innan dyrnar á stofunni þar sem ég
var. Var hann eins og „hengdur" þarna svo furðulegt
sem það var.
En hann var ekki dáinn. Það var eins og hann væri
frekar hálfnaður með verkið. Maðurinn var í gamal-
dags fötum (reyndar var sýnin í svarthvítu), og var á
að giska um 30 til 40 ára gamall.
Ég hringdi strax í mömmu og spurði hana um
þetta en hún vissi ekkert. Hún var búin að spyrja
Dóra en hann bara hristi höfuðið og átti ekki til orð
yfir þessu bulli og vitleysu.
En um mánuði síðar sagði hann mömmu að í
MORGUNN 73