Útvarpstíðindi - 21.03.1949, Page 16

88
Útvarpatíðindi
Ókynnta lagib
Á hverju sunnudagskvöldi sitja millj-
ónir amerískra útvarpshlustenda viS tæki
sín og bíða eftir að síminn hringi. Ef
hringt yrði til þeirra frá New York, gætu
þeir orðið ríkir í einni svipan, aðeins ef
þeir þekktu tvö lög, sem leikin væru fyrir
þá í útvarpinu.
Þátturinn „hættið að spila“ hefur orð-
ið að risavaxinni auglýsingu fyrir The Ame-
rican Broadcasting Company og farið sig-
urför um þvera og endilanga Ameríku.
Hljómleikar þessir eru sendir frá einu
leikhúsanna á Broadway á hverju sunnu-
dagskvöldi milli kl. 8 og 9 — New York
tími. Meira en klukkustund áður en húsið
er opnað fyrir útvarpshlustendur, hafa
hundruð manna safnazt saman úti fyrir,
fólk, sem vill með eigin augum sjá hvað
fram fer þegar eftirlætisdagskrá þess er
útvarpað. Hver og einn vonast eftir að
verða sá hamingjusami, verða valinn til að
svara spurninguni um ókynnta lagið og
kannski vinna radiogrammofon, þvottavél
eða einhvern annan skemmtilegan „smá-
hlut“ til heimilisins.
Dyrnar eru opnaðar og fólkið streymir
inn. Dagskrárstjórinn hefur nýlokið við
mjög flókihn undirbúning happdrættis, til
þess að velja símanúmer kvöldsins. Á
næstu hæð fyrir ofan sitja þrjár símastúlk-
ur við skiptiborð og bíða eftir merki um
að hefja símahringingar út um öll Banda-
ríkin. Dagskrárstjórinn kemur fram á leik-
sviðið og nú fyrst byrjar hamagangurinn.
Helmingur áhorfenda, flest kvenfólk, stillir
sér upp og veifar honum af ákafa. Festu-
leg dama á einum af fremstu bekkjun-
um veifar og skrækir, svo smýgur gegnum
merg og bein. Önnur, sem situr þar skammt
frá, virðist ekki hafa miklar líkur fyrir
að verða heyrð. En það gerir ekki svo mik-
ið til, segir hún, því að hún er með undur-
samlegan hatt og hvíta hanzka, og slíkir
hlutir vekja gjarnan eftirtekt. Hún varð
líka fyrir valinu.
Loks var búið að velja hina hamingju-
sömu úr hópnum, og nú kom Harry Salter
með 20 manna hljómsveit inn á leiksviðið
og hinn vinsæli þulur Bert Parks. Og
símastúlkurnar á efri hæðinni eru tilbúnar
að sínu leyti.
Bert Parks situr nú við borðið sitt, sem
er á miðju leiksviðinu. Á borðinu hefur
hann tvo síma og einn míkrófón. Hægra
megin við hann situr ritarinn hans, vinstra
megin stendur Harry Salter og bíður þess,
að merki sé gefið. Neðan við leiksviðið
sitja hin 10 útvöldu mjög spennt í bið eftir
tækifærinu. Til hægri á sviðinu er míkró-
fónn, sem er í vari fyrir hljómsveitinni,
fyrir framan hann er sérstakur útbúnaður,
sem í heyrist eins og símahringing, ef
hringt er á hann. Sérstakur maður er
hafður til að sjá um þetta fyrirbrigði,
hlutverk annars er að hrópa og veifa til
áhorfenda, svo að hlustendur úti á landi
megi heyra klapp og köll, þegar einhver
þekkir ókynnta lagið. Yzt á leiksviðinu, í
sérstöku herbergi, eru iðnfræðingar og dag-
skrárstjórinn, en hann situr við síma, sem
er í beinu sambandi bæði við skiptiborðið
á efri hæðinni og við Bert Parks á leik-
sviðinu.
Og nú er allt sett í gang. Fyrst lúðra-
blástur — síðan Bert Parks — og þar næst
tilkynning. Þá leikur hljómsveitin fyrsta
lagið, hið vinsæla lag „Buttons and Bows“,
en það vinnst ekki tími til neinna síma-
hringinga fyrstu mínúturnar — strax á
eftir er leikið nýtt lag, í þetta sinn „Home,
Home on the Range“. Ljósmerki sést á
borðinu hjá Parks. Dagskrárstjórinn er 1