Starfsmannablað Reykjavíkur - 01.09.1940, Blaðsíða 6

18
STARFSMANNABLAÐ REYKJAVlKUR
hingað til ekki litið svo á það mál. Þeir
hafa treyst því fullkomlega, að svo væri
um hnú,tana búið, að Eftirlaunasjóður
bæjarins væri varanleg stofnun. Þeir
hafa unnið störf sín í þeirri föstu trú,
að eftirlaunum þeirra væri fullkomlega
borgið með ráðstöfunum bæjarstjórnar
viðvíkjandi Eftirlaunasjóði bæjarins. —
Hik Tryggingarstofnunar ríkisins og
óröggsemi bæjarráðs hafa því komið
mönnum á óvart og gefið tilefni til að
taka til íhugunar eftirlaunasjóðsmál
starfsmanna bæjarins. Niðurstaða þeirr-
ar íhugunar getur ekki orðið nema á
einn veg. Úr því sem komið er, verður
viðurkenning Tryggingarstofnunar rík-
isins að fást.
Til þess að svo megi verða, verður
að breyta innistæðu Eftirlaunasjóðs hjá
bæjarsjóði hið allra fyrsta í bæjar-
skuldabréf. Þetta hefði þá þýðingu, að
bæjarsjóður greiddi árlegar afborganir
af láni sínu hjá sjóðnum svo sem hjá
hverjum öðrum lánardrottni, en auk
þess myndi sjóðurinn auðgast um mis-
muninn á gangverði og nafnverði bæj-
arskuldabréfanna. Með því að breyta
innistæðu sjóðsins hjá bæjarsjóði í
skuldabréfalán, væri fótunum komið
undir sjóðinn sem sjálfstæða og varan-
lega stofnun og gæti þá ekkert úr þeirri
átt verið því til hindrunar að viðurkenn-
ing fáist á sjóðnum. Annað mál er það,
ef tillög starfsmanna til sjóðsins reynd-
ust of lág. Að fenginni viðurkenningu
fríuðust starfsmenn bæjarins við að
greiða 1% af launum sínum í Lífeyris-
sjóð og gæti þá komið til álita, hvort
ekki væri leið til þess að starfsmenn-
irnir greiddu álíka upphæð til Eftir-
launasjóðs. Gera verður ráð fyrir, að
menn vildu heldur gjalda til Eftirlauna-
sjóðs, ef á því stæði, en til Lífeyrissjóðs,
þar sem annars vegar er um að ræða
veruleg eftirlaun, en hins vegar næsta
lítilfjörlegan lífeyrir, ef ekki algjört
réttindaleysi.
Ef teknar verða upp umræður um
Eftirlaunasjóð bæjarins, og það væri ef
til vill heppilegt einmitt þegar fengin
væri viðurkenning Tryggingarstofnun-
arinnar á sjóðnum, þá kæmi sitthvað
annað til athugunar auk sjálfs tillags-
ins til sjóðsins. Meðan tillagið er greitt
í heilu lagi ofan á samanlögð grunnlaun,
hlýtur það alltaf að vera undir liælinn
lagt, hvort greitt hafi verið af öllum
launum, sem komið gætu til mála. Þarf
mikla nákvæmni til þess að öllu sé til
skila haldið, og er trúlegt að sjóðurinn
hafi heldur orðið afskiftur við þessa að-
ferð um útreikning tillagsins og
greiðslu. Þetta kemur einkum til athug-
unar þar sem greidd hafa verið eftir-
laun til manna, sem aldrei hafa orðið
tillögufærir til sjóðsins, eða þá um mjög
stutt árabil, þó lengi hafi tekið kaup
hjá bænum. Yfirhöfuð þurfa eftirlauna-
veitingar sinnar athugunar við, þar sem
nú taka úr sjóðnum eftirlaun menn í
fullu fjöri og með óskerta vinnukrafta,
enda jafnvel dæmi þess að eftirlauna-
maður vinni sitt fyrra starf eða því líkt
og njóti eftirlauna aukreitis. Þetta er
hvorki hagur fyrir starfsmennina né
bæjarfélagið og þyrfti að setja undir
lekann áður en iiann ágerist óviðráðan-
lega.
Með því fyrirkomulagi, sem nú er,
þarf þess ekki að vænta, að íhlutun
starfsmannanna um Eftirlaunasjóð
verði stórum meiri en orðið er. Fáist
hins vegar viðurkenning á sjóðnum og
honum breytt í sjálfstæða, varanlega
stofnun, opnast möguleikar fyrir ann-
arri og meiri íhlutun starfsmannanna