Starfsmannablað Reykjavíkur - 01.09.1940, Blaðsíða 8

20
STARFSMANNABLAÐ REYKJAVÍKUR
stundir eða fleiri með hliðsjón af föst-
um daglegum vinnutíma, þá ber að gefa
frí* eins fljótt og við verður komið í
næsta mánuði og þá í heilum 8-stunda
vinnudögum.
2. Ákvæðið tekur einnig til starfs-
manna, sem vinna hjá bænum einn mán-
uð eða meira, þó að unnið sé að ýms-
um smávægilegri störfum, sem hverju
fyrir sig er lokið á skemmri tíma en
mánuði. Yfirvinnutímar, sem ekki hafa
verið teknir út í fríi, bætast við næstu
frídaga, þó má ekki draga að gefa frí-
tíma lengur en í 3 mánuði. Nú hefir því
ekki verið við komið, að gefa starfs-
manni frí í stað yfirvinnutíma í 3 mán-
uði, og ber honum þá full greiðsla fyrir
alla aukavinnu á þessum tíma.
3. Þar sem einhverra hluta vegna
verður að láta vinna reglubundna yfir-
vinnu um lengri tíma, hefir bærinn rétt
til að láta taka út frí fyrr en að fram-
an segir og getur, ef nauðsyn krefst,
ráðið starfsmenn aukalega til starfans,
svo að hægt sé að gefa fríin jöfnum
höndum.
4. Fyrir yfirvinnu, sem unnin er sam-
kvæmt boðun vegna rekstursspjalla eða
slysa ber ekki að gefa frí.
5. Grunnlaunum fyrir yfirvinnu er
haldið eftir og greiðist starfsmönnum
jafnóðum á venjulegum útborgunardög-
um fyrir þann stundafjölda, sem tekinn
hefir verið út í fríi.
6. Yfirvinna við störf, sem lokið er á
mánuði eða skemmri tíma, skal þóknuð
með fríi eins fljótt og unnt er, en í síð-
asta lagi hálfum mánuði frá því að yfir-
vinnustundirnar hafa náð 8 hlukkutím-
* 1 reglugerðinni segir: ,,afspadsere“ og
„Afspadsering“, sem hér er þýtt ,,að gefa frí“
og „frí“. Mætti kannske segja „afplána" og
„afplánun“!
um, og er þessum starfsmanni greidd
full starfslaun eins og áður á vikuút-
borgunum eða þegar verkinu er lokið.
8. Undir öllum kringumstæðum ber
að tilkynna starfsmönnum frídaga
þeirra fyrir yfirvinnu með 36 klukku-
tíma fyrirvara að minnsta kosti.“
Um þessa samþykkt er auðvitað sitt-
hvað að segja. Fyrst og fremst er sitt-
hvað óljóst í henni, m. a. sökum van-
þekkingar þýðandans á högum bæjar-
starfsmanna í Esbjerg og vinnutilhögun
þar. En hún ætti að gefa tilefni til um-
hugsunar á því, hverjar leiðir skuli
farnar til að framfylgja ákvæði launa-
samþykktarinnar frá 1. apríl 1939 og
hvernig fundin verði örugg og endanleg
lausn á öllum spurningum varðandi yfir-
vinnu hjá bænum. I því efni verðum við
hér í Reykjavík vitanlega að haga okk-
ur eftir staðháttum, en það er engin
lausn á málinu og því síður í samræmi
við nokkra staðhætti hér, að ákveða með
einföldu valdboði: hér skal enga yfir-
vinnu vinna, og ef hún er unnin, þá skal
ekkert borga fyrir hana nema í frídög-
um, sem svo aldrei er hægt að gefa. Það
er aðkallandi nauðsyn að leysa yfir-
vinnuspursmálið hið allra fyrsta, og því
er Esbjergar-samþykktin sett hér fram,
til dæmis um það, hvernig bæjarfélag á
stærð við Reykjavík hefir leyst málið
Spectator.
Blaðið
kemur seinna út en ætlað var og veld-
ur þar um seinagangur ritstjórnarinnar.
Ekki er þess heldur að dyljast, að að-
sendar greinar mættu vera fleiri í blað-
inu. Félagsmenn! Blaðið kemur oftar
og reglulegar, ef þið sendið ritstjórninni
línu um áhugamál ykkar.