Bankablaðið - 01.12.1938, Blaðsíða 28

100
BANKABLAÐIÐ
Eins og nærri má geta um jafnmik-
inn hæfileika- og lærdómsmann, hlóð-
ust á hann margskonar trúnaðarstörf
smámsaman. — Eftir eins árs dvöl í
Einarsnesi, var hann gerður hrepps-
nefndaroddviti í Borgarhreppi; árið
1916 var hann kjörinn bæjarfulltrúi í
Akureyrarkaupstað og sat þa^ í bæjar-
stjórn til 1920. Formaður fasteigna-
matsnefndar á Akureyri var hann alla
tíð frá 1916 og jafnlengi umboðsmað-
ur Brunabótafélags íslands á Akur-
eyri.. Auk þessa sat hann í skattanefnd
Akureyrar frá 1922, og frá sama ári
var hann prófdómandi við burtfarar-
próf Gagnfræðaskólans og Mennta-
skólans á Akureyri. — Mun það allra
manna mál, er til þekkja, að vand-
fyllt muni öll þau skörð, einnig á þess-
um sviðum, sem orðið hafa við fráfall
Böðvars Bjarkan.
Með því að Bankablaðinu er ætlað
að flytja þessi minningarorð, sem
hljóta að vera fá, þykir mér hlýða að
minnast enn nokkuð gjör á afskipti
hans af bönkum landsins og bankamál-
um. Eins og fyrr er sagt, var hann
gæzlustjóri Landsbankans á Akureyri
frá 1912, en jafnframt var hann alla
tíð málaflutningsmaður hans, eins og
nærri má geta. Engu að síður hafði
hann jafnan á hendi málflutningsstörf
einnig fyrir íslandsbanka útbúið á Ak-
ureyri, meðan þess naut við, og eftir
það fyrir Útvegsbanka-útbúið sama
staðar. Og enda þótt svo mætti virð-
ast sem erfitt kynni að vera að sam-
rýma hvorttveggja, veit ég ekki til þess
að hann brygðist nokkru sinni því
trausti, sem til hans var borið, hvorki
í þessum sökum né öðrum. Um traust
það, sem hann naut m. a. á fjármála-
sviðinu, vitnar það ljósast, að 1920 var
honum falið, að tilhlutun ríkisstjórn-
arinnar, að fara utan til þess að kynn-
ast útlendum fasteigna-lánsstofnunum.
Var hann um misseristíma í þeirri för
og samdi um það leyti frumvarp um
stofnun Ríkisveðbanka fslands, sem
hlaut staðfestingu 1921. Ýmsir væntu
þess og, er Búnaðarbanki íslands var
stofnaður, að Böðvari yrði falin stjórn
hans að einhverju leyti, m. a. vegna
þátttöku hans í undirbúningi hans og
skipulagi, þótt ekkert yrði úr því.
Af því, sem hér hefir sagt verið, þótt
fljótt sé yfir farið, má það vera ljóst,
að Böðvar kom víða við og að hann
var enginn meðalmaður, hvorki að gáf-
um, lærdómi né mannkostum. Er þess
þó enn ógetið, að hann var hinn mesti
hagleiksmaður að hönd og anda. Á
síðnstu árum hans, varð þess stöku
sinnum vart, að honum var fært að
yrkja á borð við beztu hagyrðinga, en
því miður liggur lítið eftir hann á því
sviði, enda var hann fremur dulur að
eðlisfari og laus við það, að trana sér
fram eða láta á sér bera fram yfir
það, sem skyldustörf hans snerti.
Leiðir okkar Böðvars lágu saman
lengst af um æfina. Þegar í skóla tókst
með okkur góð vinátta, sem jafnan
hélzt síðan, ekki sízt eftir það, að við
urðum báðir búsettir á Akureyri. —
Höfðum við á þeim árum æðimargt
saman að sælda, sem of langt væri hér
upp að telja, og átti ég jafnan því láni
að fagna að eiga hann að trúnaðar-
vini. Hann var einn þeirra manna, sem
hafði þau áhrif, að öðrum leið vel í ná-
vist hans. Eigi veit ég hvort hann gat
kallast gleðimaður í venjulegum skiln-
ingi, en þó var það svo, að mikið þótti
á vanta á hverri skemmtisamkomu, ef
hann var ekki með. Samfara allri sinni