Bankablaðið - 01.12.1938, Blaðsíða 34

106
BANKABLAÐIÐ
Til Bodenbach
Ferðapistill eftir Ingólf Porsteinsson
Árla morguns hvítasunnudag 1933
risum við úr rekkjum nokkrir Islend-
ingar í Dresden. — Ætluðum við í
skemmtiför út fyrir landamæri Þýzka-
lands, til Bodenbach í Tékkóslóvak-
íu, sem þá var. Nú mun Bodenbach og
héruðin þar í grend tilheyra Þýzka-
landi, eftir lausn Sudetadeilunnar. —
Veðrið var blítt, sólskin og strax mikill
hiti, enda þótt enn væri snemma morg-
uns.
Áin Elbe rennur í gegnum borg-
ina, og eftir henni fara hiólaskipin,
sem bera bæði fólk og varning, alla
léið niður til Hamborgar, en þar er
mynni árinnar. Ekki er hægt að segja
að flughraði sé á farartækjum þessum,
því að í samanburði við önnur nútíma
farartæki, fara þau frekar hægt, og
þá einkum er þau fara á móti straumi.
Alla jafna, sumar sem vetur, fara
eftir ánni stórir prammar, sem dregnir
eru af hjólaskipum, en á sumrin koma
svo skrautleg farþegaskip, og flytja
þau eingöngu fólk.
Með einu þessara skipa ætluðum við
nú að ferðast. Við stigum þó ekki á
skipsfjöl í Dresden, heldur fórum við
með járnbraut til bæjar eins upp með
ánni, sem Pirna heitir, og stigum þar
á skip um klukkan 10 um morguninn.
Skipið, sem við fórum með, hafði far-
ið frá Dresden, mjög snemma þennan
sama morgun, um kl. 6 eða 7.
Beerinn Pirna er um 18 km. frá
Dresden, og er á stærð við Reykjavík,
eða hefir rúmlega 33000 íbúa. Bærinn
er gamall og hélt þetta sumar hátíð-
legt 700 ára afmæli sitt. Þegar við
fórum þarna um, var afmælisfagnað-
urinn nýlega afstaðinn, og hafði stað-
ið í heila viku. Pirna er að mörgu
leyti merkilegur bær, og á sér merka
sögu, sem mjög er bundin við styrj-
aldir og herferðir. Á 18. öld var Pirna
þekkt fyrir ofnagerð sína, þóttu stofu-
ofnar þaðan hinir fegurstu og voru
seldir víða. Þar eru gömul hús í
Renaissance-stíl, og margt annað, sem
minnir á forna menningu. Pirna er
iðnaðarbær mikill, er þar meðal ann-
ars unnið silki, pappír, járn og gler.
Viðstaðam í Pirna ýar ekki löng,
og héldum við áfrm ferðinni með
þessu hjólaskipi upp eftir ánni.
Það er skemmtilegt á þessari sigl-
ingu, því að veðrið er eins gott og það
getur verið. Nú eins og opnast fyrir
okkur dalur, þröngur en grösugur, því
að beggja vegna árinnar eru brattar
hlíðar, skógi vaxnar upp á brún. —
Fornir kastalar og frægir eru á hæð-
unum hér og hvar, þeir bera við him-
inn og hverfa aftur fyrir okkur þeg-
ar skipið líður áfram og fyrir næstu
bugðu á ánni.
Svo margt er um manninn á skip-
inu, að vart verður þverfótað á þil-
farinu, en undir þiljum er meira rými,
og þangað förum við er líður að há-