Bankablaðið - 01.04.1953, Page 27

JCveðfa frá gömlum félaga
Ein af beztu endurminningum mínum frá
þeini árurn er ég vann í Landsbanka ís-
lands er sú, þegar ég tók þátt í undirbún-
ingi og stofnun félags starfsmanna bank-
ans. — Ég kom í bankann um vorið 1914,
liafði áður unnið í pósthúsinu nær því sjö
ár. Á þeim áruni var aldrei minnst á félags-
skap starfsmanna þessara stofnana. Hinn
mikli félagsandi tuttugustu aldarinnar, sem
á rót sína að rekja til samtaka jafnaðar-
manna, hafði ekki haldið innreið sína hér.
Verkalýðsfélög voru stofnuð hér á þeim
áruni, en bankamönnum datt það varla í
hug fyrr en síðar. Ég held að flestum fé-
lögum mínum, og mér einnig, hafi fundizt
of mikið „sosíalistabragð“ af slíkum félags-
samtökum. Loks kom þó að því, að mönn-
um þótti tími til þess kominn að ræða um
hagsmuna-félag starfsmanna bankans. Yfir-
menn bankans, sem áður höfðu verið frem-
ur á móti bankamannafélagi, voru nú ekki
á móti því. Þeir voru þá, góðviljaðir menn,
eins og mér hefur reyndar virst flestir mínir
húsbændur vera. Og eftir að félagið var
stofnað voru bankastjórar og bankaráð jafn-
an velviljuð félaginu og tóku til greina til-
lögur þess, sem á rökum voru byggðar.
Það voru ekki jafnaðarmenn öðrum frem-
ur sem stóðu fyrir stofnun félags starfs-
manna Landsbanka íslands. Ég held að þeir
Haraldur Jóliannessen og Brynjólfur heit-
inn Þorsteinsson hafi verið aðal-hvatamenn
þess, að nokkrir menn voru kallaðir saman
á fund í húsi Oddfellowa, Ingólfshvoli, þar
sem rætt var um og ákveðin stofnun félags-
ins. Við vorum, ef mig minnir rétt, 6 menn,
sem þar voru saman komnir. Kom okkur
saman um að stofna félagið, var það gert
og gengu flestir starfsmenn bankans í
það.
Ekki var það vonum fyrri, að starfsmenn
Landsbanka íslands stofnuðu félag sitt. Til-
gangur okkar var fyrst og fremst að gœta
hagsmuna félagsmanna, bæta kjörin að
Þorsteinn Jónsson.
ýnisu leyti. Auk þess að auka kynningu og
samheldni og auka heilbrigt skemmtanalíf
fólksins. Þetta var allt ágætt og tókst mæta-
vel, eftir því sem vonir stóðu til. Því þótt
sumir ætluðust til meiri árangurs en varð
held ég, að stjórnir félagsins hafi jafnan á
meðan ég þekkti til rækt störf sín vel og
ötullega, en þó af fullri kurteisi og sann-
girni. Mér virtist og svo, að bankastjórnin
kæmi jafnan vel og drengilega fram. Þeir
höfðu og hafa auðvitað, hagsmuna bank-
ans að gæta og eru misjafnlega fastheldnir
á venjur og fjármuni. Hefur því stundum
verið við nokkuð ramman reip að draga.
Vafalaust hefur félag starfsmanna bankans
oft náð góðum árangri með samtökum sín-
um, og það verið þægilegra fyrir velviljaða
BANKABLAÐIÐ 17