Jazzblaðið - 01.06.1951, Blaðsíða 12

Jazzhljómleikar Jazzblaðsins
Hér íer á eftir gagnrýni um hljómleikana, skrifuð af Jóni M. Árnasyni fyrir blaðið. Þeir,
sem komu fram á hljómleikunum voru: Hljómsveit Kristjáns Kristjánssonar. Kristján, klari-
net og baritón-saxófónn; Ólafur Pétursson, harmonika og tenór-saxófónn; Ólafur G. Þór-
hallsson, guitar; Kristján Magnússon, píanó og Einar Jónsson trommur. Með hljómsveitinni
léku þeir Trausti Thorberg guitarleikari og Einar B. Waage bassaleikari. — „Combo" Guð-
mundar Vilbergssonar. Guðmundur, trompet; Magnús Randrup, tenór, Steinþór Steingrims-
son, píanó; Hallur Símonarson bassi og Sveinn Jóhannsson trommur. — 3. Hljómsveit Péturs
Jónssonar. Pétur, tenór-saxófónn; Ásgeir Sigurðsson, klarinet og altó; Jón Sveinsson, trompet;
Haraldur Jósefsson, trommur og Sigurður Þ. Guðmundsson píanó. Með þeim léku Karl Lillien-
dahl guitar og Hallur Símonarson bassi. — 4. Haukur Morthens söng með aðstoð Magnúsar
Péturssonar pianóleikara og Jóns Sigurðssonar bassaleikara. — 5. Hljómsveit Bjöms R. Einars-
sonar, Björn, trombón; Gunnar Ormslev, tenór; Jón Sigurðsson, trompet, Guðmundur R.
Einarsson, trommur; Jón Sigurðsson, bassi; Magnús Pétursson, pianó; Guðmundur Finn-
björnsson altó og Vilhjálmur Guðjónsson altó og klarinet. — 6. Kvartett Jan Morávek. Jan
Morávek, klarinet; Eyþór Þorláksson, guitar; Baldur Kristjánsson, pianó og Pétur Urbancic
bassi. — 7. Jam session: Ólafur Gaukur, Björn R., Gunnar Ormslev, Jón Sigurðsson, Jón
Sigurðsson, Vilhjálmur Guðjónsson, Kristján Magnússon og Guðmundur R. Einarsson.
Það var afleitt veður þetta kvöld (10.
apríl), norðan stormur og snjókoma,
og hefur það kannske valdið nokkru um
að húsið var ekki fullskipað. En það
er bezt að geta þess strax, að innan
dyra var óvenju kyrrt, og það svo að
maður hlaut að sakna hins hressandi
andblæs og hinnar frjálsu gleði, sem
áður hefur oftast sett svip á jazzhljóm-
leika i borginni.
Þarna voru samankomnir okkar beztu
jazzleikarar og boppuðu með hátíðlegri
stillingu allflestir, flest var áferðar-
fallegt og oft prýðilega leikið, en fátt
minnti á húmor Gillespies eða leikandi
fjör Parkers. Okkar menn virðast hafa
leitað til hógværari manna, Shearings
og hans líka, og ef til vill brezkra hálf-
boppara, ef nota má það orð. Mér heyrð-
ist þetta oft vera tilgerðarlegt og pen-
píulegt, og náði hámarki í skrautsýn-
ingu Moráveks-bandsins. Að öllu saman-
lögðu skorti mikið á karlmennsku og
þrótt, þó er kannski full djúpt 1 árinni
tekið að tala um pjattaðar ungmeyjar.
Hljómsveit K. K. byrjaði og Iék nokkr-
ar snotrar útsetningar Óla Gauks, sem
er orðinn furðu slyngur, en væri alveg
óhætt að brúka meira krydd. Þá komu
Guðmundur Vilbergsson, Randrup og
félagar, og þar vantaði ekki vitamínin,
og sannaðist hið fornkveðna, að kapp
er bezt með forsjá. Nokkrir æskumenn
léku tvö lagleg lög, þó tæplega frumleg,
eftir Jón bassaleikara, og tókst vonum
framar. — Björn R. og band báru af,
einkum fyrsta lagið, Mummi var þó
fullsterkur, og Ormslev hefði alveg ver-
ið óhætt að labba þessi þrjú skref að
míkrófóninum. Morávek-kvartettinn lék
fágaða kammermúsík áreynzlulítið. —
H. Morthens söng a la Eckstine af mik-
illi kurteisi. Að lokum var jammað sam-
Fravih. á bls. 19.
12 #a,zLUii