Musica - 01.03.1949, Blaðsíða 3
1. ÁRGANGUR
6. TOLUBLAÐ
ífluÁica
MARZ 1949
Útgefandi: Drangeyjarútgáfan.
RITSTJÓRARABB
Arið 1948 hefir verið merkilegt um margt í sögu
íslenzkrar tónlistar. Á innlendum vetvangi, hefur
•aðallega einn atburður vakið óskifta ánægju allra
tónunnandi íslendinga, enn það var stofnun Sinfóníu-
hljómsveitar Reykjarvíkur.
Stofnun hljómsveitarinnar er einn mesti viðburður
hinnar íslenzku tónlistarsögu til þessa dags, og ef
Alþingi bregst vel við, sem það auðvita gerir, þá
mun ársins 1948 vera minnst sem tímamóta í sögu
tónlistarinnar hérlendis.
Aðra merkisatburði má telja hljómleika þeirra Björns
Olafssonar, Árna Kristjánssonar, Rögvalds Sigurjóns-
sonar og Páls Pálssonar og í des. gerðist sá merkis-
atburður að dr. Páll Isólfsson hóf kirkjuhljómleika
sína hálfsmánaðarlega í Dómkirkjunni.
Samband Reykvískra kirkjujóra var stofnað á árinu
og héldu þeir í því tilefni hljómleika svo og samband
Vestfirskra kirkjukóra, Tónlistarfélagskórinn hélt
hljómleika með alíslenzkri söngskrá.
Annars var hljómleikalíf Reykjavíkur frekar dauf-
legt á árinu og er það aðallaga vegna þess, að fáir
erlendir listamenn heimsóttu okkur og höfðu þó verið
gefnar góðar vonir um, að , að minsta kosti 4 frægir
erlendir listamenn myndu heimsækja okkur, enn
ekkert varð úr, og þeir listamenn er heimsóttu okkur
græddum við lítið á.
A erlendum vetvangi var þetta ár sigursælt fyrir
hina íslenzku tónlist. Má fyrst í flokki nefna norrænu
tónlistarhátíðina í Oslo er skapaði hinum íslenzku
tónlistarmönnum mikinn orðstír á norðurlöndunum,
för Tónlistarfélagskórsins á hátíð blandaðra norrænna
kóra, er haldin var í Kaupmannahöfn, uppfærslur ísl.
tónverka í Wien, Salzburg, Gratz, og Kaupmanna
höfn aðallega fyrir atbeina dr. Victors von Urbantsc-
hitsch, hljómleikar Rögnvalds Sigurjónssonar í Banda-
ríkjunum, ráðning Þorsteins H. Hannessonar að
Covent Garden í London auk margvíslegs annars
heiðurs sem íslenzk tónmenning hefir orðið fvrir á
erlendum vetvangi.
Það hefir margsinnis sýnt sig, að tónlistin er sú
braut, sem við íslendingar getum aflað okkur álits
á um allan heim, þessvegna verðum við að leggja
einbeittir af stað og reyna að gera listamönnunum
brautina greiðfæra og tálmunarlausa.
Það hefir vakið mikla gremju tónlistarmanna um
hsim allan, að menningarráð Sovétríkjanna heíir hafið
ransókn á verkum margra kunnustu listamanna
ríkjasambandsins, og skipað mörgum þeirra að breyta
því tjáningarformi, er þeir hafa tamið sér, og ber
ráðið því við, að tjáningarformið sé of „Kapitalistiskt",
og samræmist ekki þeim kröfum er hið socialistiska
ríkjasamband gerir til þeirra.
Þeir menn eru einfaldir er ætla sér það verk, að
stöðva listþróun heillar þjóðar, jafnvel heimsins, og
eitt er víst, að þótt þeim takist e. t. v. um stund
að sporna við, þá mun flóðalda framþróunarinnar
brátt kasta þeim um koll og þurka burt hverjum
afturhaldssegg er dirfist að stöðva listina, það helgasta
er mannkynið á, á þroskabraut sinni.
Kirkjan, smáfurstar miðaldanna og hinir grimmu
einvaldskonungar allra tíma, hafa með mútum og
hótunum reynt að beygja listina undir vilja sinn, enn
það hefir þeim ekki tekist, og það mun engum takast.
Listin er hin guðdómlega gjöf til mannkynsins, og
hver er clirfist að traðka á þeirri náðargjöf mun
MUSICA 3