Musica - 01.03.1949, Blaðsíða 4

Björgvin Guðmundsson tóns\áld:
VÉR VESLINGAR
Flestir munu kannast við dæmisöguna um mann-
inn, sem eyddi allri ævi sinni í árangurslausa leit
eftir demöntum. Hann flæktist um heim allan í þessu
skyni, en fann engan demant. Þegar hann svo loks
undir 'banadægrið hvarflaði heim aftur til æskustöðv-
anna, þrotinn að heilsu og kröftum, varð hann þess
áskynja, að einmitt æskustöðvar hans voru auðugri
af demöntum en nokkur annar blettur á jarðríki og,
að geislandi steinarnir, sem hann í æsku hafði séð
liggja víðsvegar á eyrunum við Bæjarána og þá ekki
gefið neinn gaum, höfðu allt verið demantar.
Eins og öll lífspeki, er þessi saga lærdómsrík
á marga vegu. Þetta er sagan um manninn, sem
glatar sjálfum sér, fyrir að vera á sífelldum þönum
við að sækja til annara allt það, sem hvergi er að
finna nema í hans eigin sál: gleðina, lífs-hamingjuna-
skymsemina, skoðanirnar, manngildið og sjálfstraustið,
svo að nokkuð sé nefnt, en annars allt það, sem gefur
honum rétt til að vera tekinn í mennskra manna
tölu. Þetta er sagan um þjóðina, metnaðarlausu, sem
veltir vöngum eftir hverskonar ísmum og endemum
jafnharðan og þeim skýtur upp einhversstaðar á hnett-
inum, á meðan hennar eigin hjartastrengir ryðbrenna
vegna vanbrúkunar, ræktarleysis og annars fárskapar
ómarkvissra athafna og afvegaleiddra þjóðhátta, og
svona mætti lengi telja.
An þess að nokkur sé lastaður vil ég fullyrða, að
þessi saga eigi fullkomið erindi til íslenzku þjóðar-
innar, sem slíkrar, og þá hreint ekki síst til þeirra
sem starfa á athafna-svæði tónmálanna. Einn okkar
allra athafnamesti tónlistarmaður skrifar mér nýlegar
m. a., á þessa leið: „Eg held að flestum sé ná að
verða ljóst, að meira þarf að gera fyrir íslenzka tón-
list enn gert hefur verið hingað til. Gildi einnar þjóð-
ar hlýtur að byggjast á andlegum verðmætum henn-
ar og þess vegna er sjálfsagt og skylt að hláa að
þessum verðmætum. Það þarf að skapa áhuga almenn-
ings á íslenzkri tónlist og það svo rækilega, að þjóðin
fari að heimta meira og víðtækari flutninga íslenzkra
tónverka víðsvegar um landið. Er ekki mögulegt að
koma af stað slíkri þjóðernishreyfingu með því að
skapa meiri og almenna þjóðerniskennd manna á
sjálfan sig fyrir hitta, og menningarráð Sovétríkjanna
verður að láta sér skiljast, að hinir rásnessku lista-
menn eru ekki fyrst og fremst rássar, heldur eign
allra þjóða, og það mun verða dáðst að verkum
þeirra frá nýrstu Islands hygðum til syðstu endimarka
jarðarinnar.
Með þessu blaði lýkur 1. árg. tónlistarblaðsins Musca.
Eins og sagt var í 1. tlb. eru erfiðleikar miklir við
átgáfu slíks blaðs, sérstaklega verður fjárhagur slíks
blaðs allt of þröngur, þannig að meztu erfiðleikar
blaðsins eru að afla nægra áskrifenda. Blaðið hefir
sent áskrifarlista um 'land all'l't, oig koma árslit söfnun-
arinnar brátt í ljós.
Oskandi væri að hægt yrði að halda blaðinu áfram
og treystum við á stuðning allra tónunnenda.
Blaðinu hefur verið forkunnar vel tekið, og þökk-
um við þann fjölda bréfa er blaðinu hafa borist frá
velunnurum sínum um land allt, og hefir verið
ómetanlega hjálp í, að fá aðstoð allra bréfritaranna
og leiðbeiningar.
Margir tónlistarmenn hafa veitt okkur mikla aðstoð
á hinu liðna ári, má þar fremst í flokki nefna þá
dr. Pál Isólfsson, Björgvin Guðmundsson, einnig dr,
Victor von Urbantschitsch og Eyþór Stefánsson tón-
skáld frá Sauðárkrók.
Einnig viljum við þakka Olafi Jakobssyni söngvara,
fyrir alla hans ómetanlegu aðstoð við átgáfu blaðsins.
Olafur er fyrir skömmu farinn til Italíu, enn þar mun
hann verða fréttaritari Musica og væntum við greinar
frá honum á næstunni.
Með aðstoð ísl. tónunnenda munum við reyna að
skapa blað er má vera tónlistinni til sóma, og viljum
við að endingu beina þakklæti okkar til allra tránaðar-
manna og velunnara blaðsins um land allt fyrir
mikilvæga aðstoð.
4 MUSICA