Musica - 01.12.1949, Blaðsíða 19

á móti Marke konungi, er sjálfur ætlar að flytja
brúði sína í land.
2. þáttur.
I garðinum fyrir utan höll Marke bíður Isolda
í hinni björtu sumarnótt eftir að hljómar horna
veiðimannanna hverfi, svo að Tristan geti komið
til hennar.
Brangæne aðvarar Isolde við Melot, og segir
hann hafa útbúið veiðiförina eingöngu til að koma
elskendunum á óvart, en Isolda vísar Brangæne
hlæjandi á brott, og slekkur á kyndli sem merki
um að Tristan eigi að koma.
Hann kastar sér í faðm hennar, og í áhrifaríkri
og fallegri senu, tala elskendurnir um daginn, er
aðskilji þau, og um nóttina er geri þeim kleift
að mætast, og þau þrá eilífa nótt, þar sem ekkert
geti hindrað sameiningu þeirra.
Án þess að taka eftir hinni aðvarandi rödd
Brangæne úr turninum, sitja elskendurnir niður-
sokin í- drauma alla nóttina.
Þá kemur konungurinn skyndilega, með veiði-
mönnum sínum, og Melot sýnir konungi, að hann
hafi haft rétt fyrir sér.
Hryggur og sár, ásakar konungurinn Tristan,
fyrir svikin, en Tristan getur ekki svarað, hann
getur aðeins talað við Isolde, og hann spyr hana,
hvort hún vilji fylgja honum í nóttina, hina eilífu
nótt, og er hún lofar því, kyssir hann enni hennar.
Þá dregur Melot sverð úr slíðrum, til að verja
heiður konungs síns, Tristan verst fyrst, en er
Melot gerir árás, lætur hann sverðið síga, og fellur
til jarðar mikið særður undan sverðsoddi Melots.
3. þáttur.
I garði hallar sinnar Kareol á Bretagne skaga,
liggur hinn dauðsærði Tristan á börum í djúpum
svefni, hinn trúi Kurvenal hefir flutt hann þangað
og sent boð til Isolde.
Smalinn heyrist leika angurblíða vísu á flautu
sína, hann beygir sig yfir hinn lága vegg, og spyr
með hluttekningu um líðan Tristans.
Kurvenal svarar, að hann sofi, og segist vona, að
Isrlde komi áður en hann vakni, hún ein geti
bjargað honum.
Hann segir smalanum að blása fjörugt lag, strax
og sjáist til skips Isolde, og smalinn fer, og blæs
áfram hina angurblíðu vísu.
Þá vaknar Tristan af hinum dvalalíka svefni,
og Kurvenal segir honum hvað hafi skeð, og er
Tristan heyrir það þakkar hann Kurvenal og send-
ir hann til að gæta að skipinu, en hinir angurblíðu
flaututónar gefa enn til kynna, að hafið sé autt.
Kvalinn af brennandi löngun sinni til að sjá
ísolde, formælir Trostan ástardrykknum og fellur
í yfirlið.
Þá blæs smalinn fjöruga vísu, og með hrifningu
sér Tristan skipið, og er hann heyrir rödd ísolde,
þytur hann upp frá beði sínu til að taka á móti
henni, tætir sáraaumbúðirnar af sér, og fellur í
faðm hennar, blæðandi.
En kraftar hans eru þrotnir, og hann hnígur að
fótum hennar dauður, en Isolde fellur í ómegin
ofan á lík elskhuga síns.
Þá kallar smalinn, að annað skip sé að koma,
og Kurvenal er þekkir Marke og Melot, lokar hlið-
inu og býst til að verjast með sverði sínu. Bran-
gæne hrópar til hans, að þau komi sem vinir, en
hann skeytir því engu, og drepur Melot, áður en
hann hlýtur banasárið.
Brangæne hleypur til ísolde, og segist hafa ját-
að leyndarmálið um ástardrykkinn fyrir Marke
konungi og sé hann nú kominn til að sameina
elskendurna.
ísolde heyrir ekki sögu Brangæne, en lýsir
hamingju sinni yfir að fylgja elskhuganum inn í
hið eilífa ríki næturinnar, þar sem þau muni
aldrei skilja.
Astarsöngur Isolde.
Hún hnígur niður við hlið elskhuga síns, og hinn
syrgjandi Marke blessar líkinn.
MUSICA 19