Útvarpstíðindi - 01.03.1948, Blaðsíða 6

78'
ÚT V ARPSTÍÐINDI
um, sem gerzt hafa í umheiminum.
Ég hef því oft opnað fyrir morgun-
fréttirnar til að heyra þær, því að
svo bezt fylgist maður með því, sem
gerist, að ekkert falli úr. En mér
hefur gengið ákaflega erfiðlega að
heyra morgunútvarpið. — Ég skildi
ekki hverju þetta sætti og loksins
gafst ég svo að segja alveg upp á
því að opna fyrir morgunútvarpið. —
Ég fór svo hingað til Reykjavíkur í
haust til að gegna nauðsynlegum
störfum. Ég hef útvarp í herbergi
mínu og ég opnaði fyrir það fyrsta
morguninn minn hér. Nú brá svo
við, að ég heyrði ágætlega. Þetta kom
mér algerlega á óvart, en hélt samt
að hlustunarskilyrði væru óvenjulega
góð, þó að ég hins vegar hefði aldrei
skilið til fulls hvers vegna ég hafði
aldrei heyrt vel á morgnana meðan
ég var heima, en ágætlega á kvöldin.
Ég hitti svo fyrir nokkru einn af
starfsmönnum útvarpsins og minnt-
ist á þetta. Hann brosti við og gaf
mér goðasvar. Hann sagði: „Það er
ekki neitt undarlegt með það.“ En
þegar ég 'vildi fá að vita nánar um
þetta, varðist hann allra frétta. —
Nú langar mig til þess að spyrja
verkfræðing útvarpsins og útvarps-
stjóra: Hvernig stendur á því, að
við, sem eigum heima út á landi, get-
um ekki heyrt morgunfréttir? Hvern-
ig stendur á því, að við getum vel
heyrt kvöldútvarp? Hvernig sténdur
á þessum mismun? Er það vegna
þess, að ekki sé sent út á nægilegri
orku á morgnana? Og ef svo er:
Hvað veldur því ? Erum við, sem eig-
um heima fyrir utan höfuðstaðinn
eitthvað ómerkilegra fólk? Eða halda
ráðamenn útvarpsins, að þeir, sem
ekki eiga heima í Reykjavík, hlusti
yfirleitt ekki á morgunútvarpið ? —
Ég þykist spyrja greinilega. Og mér
fnnst, að verkfræðingur útvarpsins,
eða útvarpsstjóri, sem ber víst alla
ábyrgð gagnvart okkur hlustendum
á starfi hans, geti ekki komist hjá
því að svara þessum spurningum.
Þeir mega vita það, báðir tveir, að
það er ekki aðeins ég, sem spyr, held-
ur og fjölda margir aðrir, sem hafa
sömu reynslu. — Ég vænti þess, að
þér, herra ritstjóri, komið fyrir-
spurnum mínum á framfæri og að
svar birtist frá réttum aðilum í
sama blaði og fyrirspurn mín birtist
eða næsta blaði.“
Þriðja fyrirspurn:
Hvað veldur því, að útvarpið heyrist
ekki fáar mílur frá landinu?
Togaraskipstjóri, sem hefur siglt
næstum því allar ferðir skips síns til
Englands undanfarin tíu ár, skrifar
á þessa leið:
„Hvernig stendur á aumingjaskap
útvarpsins í Reykjavík? Þegar við,
sem siglum, erum komnir 200—300
mílur suðaustur af Vestmannaeyjum
á leið til Englands er næstum ómögu-
legt að heyra til íslenzku útvarps-
stöðvarinnar fyrir þeim stöðvum,
sem eru á nálægri bylgjulengd. Samt
eru þessar erlendu stöðvar kraft-
minn en íslenzka stöðin á að vera,
samkvæmt því, sem gefið hefur verið
upp. Þessar erlendu stöðvar eru í
miklu meiri fjarlægð en okkar eigin
stöð, en þær yfirgnæfa hana samt.
Ég skal líka geta þess, að á þessum
slóðum yfirgnæfa radíóvitar, sem eru
einhversstaðar í Englandi eða á Skot-
landi, íslenzku stöðina, og þó hafa
þeir ekki nema 1—2 kw. orku. Mér