Útvarpstíðindi - 31.05.1948, Page 14

230
Otvarpstíðindi
starfsfólk mitt hugsa? í þessum
klæðnaði minnir þú helzt á hin af-
káralegu málverk þín.“
,Hlý og heima unnin ullarpeysa
getur verið alveg jafngóð og komið
að sömu notum og klæðskerasaum-
aður taujakki," svaraði Pétur. „En
svo að ég haldi mér við efnið, þá
var ástæðan til þess, að mér kom
til hugar að heimsækja þig í slcrif-
stofuna sú, að ég á ógreiddan húsa-
leigureikninginn."
„Já, einmitt það,“ rnælti Lindelin
þóttalega.
„Húseigandinn hefur hótað því,
að ef ég verði ekki búinn að greiða
leiguna innan tveggja daga, þá
verði ég að fara burtu. Hann ætlar
með öðrum orðum, að setja mig og
Betu á götuna."
„Já, einmitt það,“ mælti Lindelin
aftur.
„En auðvitað verðum við að bíta
í það súra epli, ef svo illa fer,“
sagði Pétur. „En það sem er þó
verst af öllu, að þá hef ég engan
stað til þess að mála á.“
„Er nokkur þörf að halda því
áfram?“ spurði forstjórinn.
,Það verður að minnsta kosti illt
að fá annan stað,“ sagði Pétur, án
þess að svara þessari ósvífnu spurn-
ingu, sem frændi hans hafði varpað
fram .... „En hvað var ég annars
að hugsa um,“ hélt hann áfram.
„Hvað sagðirðu?" spurði Lindelin
nepjulega.
„Eg var að hugsa .... ég hugs-
aði kannske að . .. . “ stamaði Pétur.
„Það var þó gleðilegt að heyra,
að þú gætir hugsað ennþá; það gefur
að minnsta kosti svolitlar vonir um
þig,“ sagði Lindelin. „En nú skal
ég segja þér skoðun mína án allra
umbúða. Þú ert eini frændinn, sem
ég á, og það get ég sagt þér, að ég
varð fyrir miklum vonbrigðum af
þér, er þú valdir þér þetta föndur
fyrir lífsstarf, þótt ég léti það af-
skiptalaust. Ég myndi hafa viljað
hjálpa þér til að komast áfram, ef
þú hefðir málað eins og maður,
myndir, sem maður hefði getað verið
upp með sér af að hafa á vegg hjá
sér. En það kemur ekki til mála,
að ég láti þig hafa peninga, meðan
þú málar myndir þínar í líkum stíl
og þessi hér á grindinni."
Lindelin benti á málverkið á
myndagrindinni og lítilsvirðingin
lýsti sér í svip hans, en ungi lista-
maðurinn leit döprum augum til
konu sinnar.
„Nú ætla ég að setja þér tvo kosti.
eða réttara sagt gefa þér heilræði,“
hélt Lindelin áfram. „Þú eyðileggur
öll þau málverk, sem þú hefur málað
fram að þessu, og svo byrjarðu upp
á nýtt; tekur nýja stefnu, málar
myndir, sem almenningur getur
skilið — sem almenningi líkar,
málverk, sem sölumöguleikar eru
fyrir! Hefur þú nú skilið hvað ég
á við?“
„Jú, nokkurn veginn, held ég,“
svaraði listamaðurinn.
„Viljirðu fara eftir ráðleggingum
mínum, skal ég greiða fyrir þig
húsaleiguna, og ég er viss um að
eftir að þú hefur tekið sinnaskipt-
um, safnast ekki á þig skuldir. En
farirðu aftur á móti ekki eftir leið-
beiningum mínum, verðurðu alger-
lega að sjá fyrir þár sjálfur. Verði
húsaleigan ekki greidd, verðurðu
borinn út úr vinnustofunni, og þar
sem þú hefur þá engan stað til þess
að vinna á að verkum þínum, leiðir