Kristilegt stúdentablað - 01.12.1960, Blaðsíða 6

mundar Einarssonar, móðurbróður míns, sem
þá var prestur og prófastur í Ólafsvík, hinn 23.
júní 1921 Ég annaðist öll prestsstörfin í presta-
kallinu á sumrin en hann að vetrinum ]iau tvö
ár, sem ég var aðstoðarprestur hans. Á veturna
var ég kennari eins og fyrr segir. Aðstoðarprests-
tíminn var mjög góður skóli fyrir mig i öllu því,
sem pretsstarfið sjálft snerti. Þvi frá liendi guð-
fræðideildarinnar var ég ekki nægilega undir-
búinn. Ég tel að allir guðfræðistúdentar eigi að
eiga þess kost, að starfa með reyndum presti
áður en þeir verða sjálfir sóknarprestar.
— Og nú hefur þú verið prestur í hartnær 40 ár,
og alltaf |)jónað sama prestakalli, er ekki svo?
Jú, frá vígsludegi eru nærri 40 ár. En 1923
varð ég sóknarprstur í Nesþingapreslakalli, fyrst
settur, en siðan skipaður.
— Það er margt líreytt frá því sem var, þegar
þú varst að hyrja að starfa sem prestur, trúi ég.
T. d. livað snertir ferðalög og allan aðhúnað. Þú
segir okkur kannske frá því hvernig ferðirnar
gengu til lijá þér áður fyrr, áður en bílar komu
til sögunnar.
Jú, sannarlega er margt hreytt frá því að ég
hyrjaði að starfa sem prestur. Er ég kom í
prestakallið var fátækt manna þar mjög mikil.
En nú eru flestir hjargálna. En með hetri lífsaf-
komu, sem svo er kallað liafa menn hætt að
hugsa um kirkjuferðir og kirkjusókn hefur
minnkað mjög tilfinnanlega. —- En samt vil ég
geta þess, að fólkið í söfnuðum minum hugsar
mjög vel um kirkjur sínar. Má það teljast til
fyrirmvndar hve vel Ingjaldshólssöfnuður hugsar
um sína kirkju. Hið sama má segja um hinn fá-
menna Brimilsvallasöfnuð. Hann hugsar mjög
vel um sína kirkju. I Brimilsvallasöfnuði voru
nærri 150 manns er ég varð sóknarprestur, nú
aðeins 30. Á því sést hve breytingin er mikil. Nú
ætlar Ólafsvíkursöfnuður að fara að reisa nýja
og fullkomna kirkju.
Um breytingar á aðstæðum hvað því viðvík-
ur að þjóna prestakallinu má mikið segja. Er
ég varð prestur varð ég að hafa tvo liesta til
ferðalaga um prstakallið. Stundum voru ferð-
irnar erfiðar. Einu sinni missti ég liest niður um
is í Laxá á Ingjaldshólsbreið, sem þá var óhrú-
uð. Ég man hve mikils virði mér þótti það, að
fá þessa á brúaða og stærstu árnar í Fróðár-
hreppi, Fróðá og Holtsá. Ég varð einu sinni að
vaða Laxá á Ingjaldshólsbreið, er hún sat full
af krapi upp undir hendur. Sömuleiðis lagði ég
í Fróðá næstum ófæra einu sinni á aðfangadags-
kvöldi jóla. En dugnaður fylgdarmannsins og
liestanna kom mér heilum yfir ána með Guðs-
hjálp.
Ég vil geta þess hér, að ég hef haft þann sið
öll þau ár að lesa ferðamannsbæn, er ég fer burt
af heimili mínu, hvort sem ég hef farið gangandi,
ríðandi, á skipi eða í bíl. — í öll þau ár liefur
Guð hlessað mig á öllum ferðalögum mínum.
— Þú húsvitjar ennþá séra Magnús og liefur
allaf gert, er það ekki?
Já, ég hef ávallt húsvitjað síðan ég varð prest-
ur, nema tvö ár, sem ég lá veikur á sjúkrahúsi,
en þá fékk ég prest og guðfræðing til að hús-
vitja fyrir mig.
— Hvað vilt þú segja um húsvitjanir yfirleitt?
Telur þú ekki skaða að því, að þær hafa lagzl
niður, bæði fyrir prest og söfnuð?
Ég tel húsvitjanir mjög mikils virði fyrir prest-
inn og vona að þær séu það líka fyrir söfnuðinn.
Kynning prestsins og safnaðarins verður nánari.
Og á ýmsum heimilum eru vandamál í’ædd, sem
fólkið, einkum húsmæðurnar og mæðurnar hafa
ásett sér að ræða um við prestinn, þegar hann
kemur. Ét frá kristilgu viðtali við hörnin á heim-
ilunum gefst oft tækifæri til að tala við liina
eldri um þau mál. Ég hcf alltaf talið það nauð-
synlegt að húsvitja, en nú tel ég það hrýna þörf,
er kirkjusóknin hefur minnkað.
— Telur þú, að fólk liafi minni áhuga á trú-
málum nú en áður? Éða að trúarþörfin sé minni,
vegna þess að fólk býr við meira örvggi livað
snertir afkomu og aðhúnað?
Ég veit ekki hvort fólk hefur minni áhuga á
trúmálum nú en áður. Á fyrstu árum minum varð
ég var við mikinn trúaráhuga hjá einstaka
mönnum, og enn er trúaráhugi hjá allmörgum.
En þeim fer fækkandi, scm láta trúaráhuga og
trúarþörf sína i ljós. Það kemur fram i minnk-
andi kirkjusókn. Trúarþörfin er alls ekki minni,
þó fólk búi við betri afkomu og aðbúnað. — En
fólkið er sér ekki þessarar þarfar meðvitandi. Og
margt fólk reynir heinlínis að kæfa trúarþörf
sina niður. Margir nútíma læknar og sálfræð-
ingar vilja halda því fram, að einmitt ])essi nið-
urhæling innstu þarfar sálarinnar orsaki tauga-
veiklun.
— Ilvað dettur þér í hug að gera þurfi til að
vekja áhuga fólks fyrir kirkjunni? Menn segja
að messuformið sé úrelt. Söfnuðurinn sé utan
0
KRISTILEBT STLJDENTAB LAÐ