Kristilegt stúdentablað - 01.12.1960, Blaðsíða 24

BIBLÍAN í FANGABÚÐUNUM
Sr. Xlartitt J\fit»tttiiilt»r srtjir irtí
Hinn mikli kennimaður og þekkti forseti evan-
gelisku kirkjunnar í Hessen-Nassau í Þýzkalandi
heí'ur sagt þessa sögu um dvöl sína í fangabúðum
í síðari heimsstyrjöldinni.
Dyrnar að ldefa mínum opnuðust skyndilega
og inn gekk foringi með stærilátu látbragði.
liann var klæddur skrautlegum einkennisbún-
ingi. Eg reis þegar á fætur.
„Þér eruð falinn mér á hendur sem persónu-
legur fangi leiðtpgans. Eins og þér vitið höfum
vér hérna beðið eftir gður um lengri tíma. Nú
er nokkuð það, sem þér óskið eftir eða þurfið
að kvarta gfir?“
Ég varð sleginn vegna framkomu mannsins,
sem mér fannst næstum því hæverskleg.
Allt í einu varð mér tjóst, að þetta hlaut að
vera annar foringi fangabúðanna í Sachsen-
hausen. Ég vissi vel, að vægast sagt var hann
mjög illa þokkaður maður.
„Já, ég hef gfir miklu að kvarta,“ svaraði ég.
„Þegar ég var færður hingað í gærkveldi, tóku
menn gðar allt frá mér. Giftingarhringurinn
minn, úrið milt og allar bækur mínar og skjöl
voru tekin frá mér.
Svo hef ég margar óskir fram að bera. En
umfram allt hef ég þá ákveðnu ósk, að ég fái
Biblíuna mína aftur, sem var tekin frá mér og
það undir eins.“
Nú kom að foringjanum að hugsa sig um.
Biblían var stranglegci bönnuð innan gaddavírs-
girðinganna. Augnablik var hann óákveðinn á
svip en svo sagði hann við varðmanninn sem
fglgdi honum:
„Sjáið þér um að fíiblía mannsins verði færð
hingað frá skrifstofu minni."
. .Og nokkrum mínútum síðar sat ég aftur með
fíiblíuna i höndum mér.
Biblían — já, hve mikið hafði þessi bók að
segja fgrir mig í hinni einmanalcgu fangavist
minni í Sachsenhausen, og á 4 síðustu árum
fangavistar minnar, sem ég dvaldi í Dachau.
Guðs orð var mér allt. Það var traust mitt og
stgrkur, leiðsögn og von. Á daginn teiðbeindi
Orðið mér og á nóttunni regndi ég ást þess.
Það var brauðið, sem bjargaði mér frá andlegu
hungri og það var lífsins vatn sem svalaði sálu
minni. Jái, en ekki einungis það. Dvöl mín í eins
manns klefanum var ekki lengur einvera.
Glugginn í klefanum var of hátt uppi til þess
að ég gæti séð út um hann. En lumn var ekki
hærra uppi en það, að ég gat komið sannindum
fíiblíunnar gegnum hann.
Gegnum klefagluggann gat ég dreift ritningar-
stöðum eins og sáðkornum, sem þeir, sem fram
hjá fóru, tindu upp.
Og þegar ég sinna fékk legfi til þess að vera
dálítið úti í fangelsisportinu, kom ég auga á
annan glugga, sem ég gat skolið inn um Guðs
Orði iil eins af meðföngum mínum. Orð Guðs er
ekki bundið. Og það varð stgrkur fgrir aðra eins
og það varð fgrir mig.
llvers virði er Biblían mér í dag? Hún er mér
jafn dgrmæt og hún liafði verið á fangavistárdög-
um mínum. Mismunurinn er eingöngu sá, að hún
er ekki lengur forboðin bók. Nú hef ég fleiri
tækifæri lil þess að starfa. Verkefnin liggja beinl
fgrir framan okkur.
Heimsbgggðin öll þráir lífið í Guði og frið
hans.
Það er starf okkar að boða sannindi fíiblíunn-
ar þgrstu mannkgni.
Við eigum að flgtja boðskapinn um kærleik
og réttlæti, um náð og sannleika, og um þann
frið, sem er æðri öllum skilningi.
fíiblían er bók, sem Guð hefur gefið okkur.
Tak þú hana og les. Lestu frá einni blaðsíðu til
annarrar og veittu athggli boðskap hennar. Þvi
að þar finnur Jn'i veginn iil lífsins.
24
KRISTILEGT 5TLJDENTAB LAÐ