Árdís - 01.01.1964, Síða 12

Árdís - 01.01.1964, Síða 12
10 ÁRDÍ S We Lutherans realize the rich heritage that we have in our church but are prone to treasure our faith as one cherishes fragile heir- looms or fine china. Our inherited faith is good only if it is put to the test and we experience it for ourselves. In fact, our inherited faith will be found to be dead if it is not regularly tried and used. When we really need it we will find it is a lifeless skeleton unable to give us any strength or support at all. It needs to be exercised regularly. The church, we have said, is God’s house but we can also call it a power station. It seems corny to say it (I mean no disrespect) but isn’t it true? We need to get a “charge” out of going to church. How do you feel about attending divine worship on a Sunday morning? Is it something to be tolerated because you feel it’s a good habit, it doesn’t take too much time, and you want to create a good impression? Or do you enter the church with eager antici- pation because you are going to meet God there and hear what He has to say to you? Our 11-year-old son came to me in great excitement one eve- ning recently. He was ready for bed and had been reading his devotional magazine. He held the page out for me to see and urged me to read it. “Just read this! Here, read this!” The story was of a Sunday school teacher who asked his class what they would do if they found in their mailbox some day a letter addressed to them personally, signed by God in Heaven. The children gave various answers. One said he would frame the letter and hang it in his room, another thought he would read it every day, some said they would tell all their friends and neighbors. Then the teacher said, “We already have a letter from God. It’s for each of us. We call it the Holy Bible.” This discovery should be exciting for each of us. We should be excited over the good news the letter contains. But are we? . . . We are being challenged. We realize that any commendation or criticism of the church is really leveled at us as individuals. We are the church. So the challenge is for us as individuals to live lives that show the joy and power of the Christian message. Never think that what you, one ordinary person, do or say is unimportant, that it doesn’t matter. Like being on “Candid Camera”,
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Árdís

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Árdís
https://timarit.is/publication/755

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.