Árdís - 01.01.1964, Blaðsíða 12

Árdís - 01.01.1964, Blaðsíða 12
10 ÁRDÍ S We Lutherans realize the rich heritage that we have in our church but are prone to treasure our faith as one cherishes fragile heir- looms or fine china. Our inherited faith is good only if it is put to the test and we experience it for ourselves. In fact, our inherited faith will be found to be dead if it is not regularly tried and used. When we really need it we will find it is a lifeless skeleton unable to give us any strength or support at all. It needs to be exercised regularly. The church, we have said, is God’s house but we can also call it a power station. It seems corny to say it (I mean no disrespect) but isn’t it true? We need to get a “charge” out of going to church. How do you feel about attending divine worship on a Sunday morning? Is it something to be tolerated because you feel it’s a good habit, it doesn’t take too much time, and you want to create a good impression? Or do you enter the church with eager antici- pation because you are going to meet God there and hear what He has to say to you? Our 11-year-old son came to me in great excitement one eve- ning recently. He was ready for bed and had been reading his devotional magazine. He held the page out for me to see and urged me to read it. “Just read this! Here, read this!” The story was of a Sunday school teacher who asked his class what they would do if they found in their mailbox some day a letter addressed to them personally, signed by God in Heaven. The children gave various answers. One said he would frame the letter and hang it in his room, another thought he would read it every day, some said they would tell all their friends and neighbors. Then the teacher said, “We already have a letter from God. It’s for each of us. We call it the Holy Bible.” This discovery should be exciting for each of us. We should be excited over the good news the letter contains. But are we? . . . We are being challenged. We realize that any commendation or criticism of the church is really leveled at us as individuals. We are the church. So the challenge is for us as individuals to live lives that show the joy and power of the Christian message. Never think that what you, one ordinary person, do or say is unimportant, that it doesn’t matter. Like being on “Candid Camera”,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Árdís

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Árdís
https://timarit.is/publication/755

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.