Árdís - 01.01.1964, Blaðsíða 17

Árdís - 01.01.1964, Blaðsíða 17
Ársrit Bandalags lúterskra kvenna 15 the story of our heroine Ruth. Both girls came to their husbands’ home to live, accepting their God and their way of life, thereby forsaking their own people and traditions. We can well imagine how hard it must have been for Naomi to accept her heathen daughters-in-law. She must have been a wise and tolerant woman to be able to meet a situation like that with courage and dignity. We are told that they lived for ten years in the land of Moab, and during that time great sorrows came to the family. The father and the two sons had died, leaving the three women alone and destitute. Naomi, sorrowful, old and weary, finds that she does not belong in this strange land, that has deprived her of all her loved ones. Her thoughts go back to her beloved Israel, and to the old trusted friends there. She now decides to go back home. She, being a just woman, knows that it is not fair to ask her daughters-in-law to accompany her, so she entreats them to go home to their mother’s house. Orpha was quite willing to do so, but Ruth refused to leave her. Turning to her mother-in-law she utters the immortal words “Intreat me not to leave thee, or to return from following after thee: for whither thou goest, I will go; and where thou lodgest, I will lodge: thy people shall be my people and thy God my God: Where thou'diest, will I die, and there will I be buried: the Lord do so to me, and more also, if ought but death part thee and me.” (Ruth 1:16, 17) Having said these words, she now accepts the responsibility of caring for her mother-in-law in her old age. They now set forth on their journey, a distance of 120 miles, and in our minds we can see them trudging along or riding on mules, the feeble old woman, and the strong young one. After a long and wearisome journey Naomi comes again to Bethlehem, at the beginning of the barley harvest. As the women were without means, it became Ruth’s respon- sibility to be the bread winner. The accepted task in those days was that of following the reapers and gathering up fragments of grain which fell and were left behind for the poor. This was the way Ruth had to make their living, it was hard work, but Ruth accepted it as it was the only means of earning a living for herself and Naomi. One day as Ruth was gleaning in a field belonging to Boaz, a kinsman of her husband, we are told how Boaz, seeing the
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Árdís

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Árdís
https://timarit.is/publication/755

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.