Árdís - 01.01.1964, Síða 51

Árdís - 01.01.1964, Síða 51
Ársrit Bandalags lúterskra kvenna 49 with the dew still glittering on the grass and peace reigning every- where. Clutching our sprays of flowers, we soon found our graves; and I stood in silent reverie, thinking of our dear boy, and hoping that he might be aware of my presence there, and be glad. This was what I had longed for all through the years and at last it had become a reality. It seemed a comfort that his last resting place is in this friendly and sympathetic country. My daze came to an end when the photographers arrived, and I placed my flowers beside the tombstone, where I found another bouquet had been laid by my friends. This visit I will remember and cherish for the rest of my life. The procedure was similar when we visited the Military Ceme- tery of Groesbeck. This is very well kept too, and shows the loving care of the people, that have adopted the graves. Here are a few names on a Roll of Honour, near the entrance; as these soldiers had been buried elsewhere in common graves, with no possibility to exhume. This was during the height of the war, on German soil, when casualties were very heavy and even prisoners were mowed down with machine guns, and burial made in huge trenches. This was a great shock to the next of kin, but one brave lady remarked, “I am sure God has found my boy’s soul, and he is happy with the rest, in the Eternal Home”. We walked aroimd in this cemetery and I accompanied the oldest pilgrim—a lady 81 years of age, who was looking for graves of friends, after having stood beside the burial place of her own son. Here, as in other places, the Dutch people had attempted to lessen the sorrow by their kindness, thoughtfulness, and sympathy. All the pilgrims, accompanied by their hosts, and those that had adopted their graves, attended the Remembrance Ceremony, in the Military Cemetery of Holten, the day before our departure. This was conducted by the Padre to the Canadians, with military personnel, cadets and a display of Dutch and Canadian flags, paying tribute to our boys. It was a beautiful, but very sad, commemora- tion, opened by the playing of the “Last Post”. Many kind words, of gratitude and comfort were spoken. Three hymns, known to us, were sung, together with a parting hymn “Nightfall in the Camp”. Everyone was touched, and tears glistened in the eyes of our Dutch friends, as they warmly pressed our hands in sympathy.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Árdís

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Árdís
https://timarit.is/publication/755

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.