Árdís - 01.01.1964, Page 61

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
59
af veraldlegum auð.
Að launin, sem hún fær,
eru last og daglegt brauð.
En oftast er það sá
sem allir kvelja og smá,
sem mest af mildi á.
Fáir njóta eldanna
sem fyrstir kveikja þá.
Annað kvæði sem lætur í ljósi þessa sömu samúð með þeim
sem búa við erfiðar kringumstæður er
Lofið þreyfium að sofa.
þeim gleymist oft sem girnast söng og dans
að ganga hljótt hjá verkamannsins kofa
ó hafið lágt við litla gluggann hans
og lofið dagsins þreytta barni að sofa
Inni gerðist sama saga og fyr
Hin sjúka móðir brosti gegnum tárin
það búa hetjur bak við lágar dyr
og bættar flýkur hylja dýpstu sárin.“
Ástar kvæði skáldsins eru með ýmsu móti. Á meðal þeirra má
finna hina fegurstu gimsteina:
„Ég man þig enn, og mun þér aldrei gleyma
minning þín opnar gamla töfraheima
Blessað sé nafn þitt bæði á himni og jörðu,
Brosin þín mig að betri manni gjörðu
Brjóst þitt mér hlýju og hvíldar ennþá veldur
þú varst mitt blóm, mín borg, mín harpa og eldur.“
Og í öðru kvæði:
„Þú kemur móti mér
í minninganna dýrð
í sólskini og söng
er sál mín endurskírð.“