Morgunblaðið - 26.02.2009, Qupperneq 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. FEBRÚAR 2009
Gunnar A.
Júlíusson
✝ Gunnar Júlíussonfæddist í Reykja-
vík 28. júní 1936.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans við Hringbraut
14. febrúar síðastlið-
inn.
Útför Gunnars var gerð frá Fossvogs-
kirkju 25. febrúar sl.
Meira: mbl.is/minningar
Guðrún Rós-
borg Jónsdóttir
✝ Guðrún RósborgJónsdóttir fædd-
ist á Flateyri við Ön-
undarfjörð 6. janúar
1942. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítalans
í Kópavogi 10. febrúar
síðastliðinn og fór út-
för hennar fram frá Grindavíkurkirkju
20. febrúar.
Meira: mbl.is/minningar
Sigurður
Samúelsson
✝ Sigurður Sam-úelsson, prófess-
or emeritus, fæddist
á Bíldudal við Arn-
arfjörð 30. október
1911. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi mánudaginn
26. janúar síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík 3.
febrúar.
Meira: mbl.is/minningar
Sigurður Þórir
Hansson
✝ Sigurður ÞórirHansson fæddist
í Reykjavík 18. maí
1949. Hann lést af
slysförum í Hafn-
arfirði 12. febrúar síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Vídal-
ínskirkju í Garðabæ 23. febrúar.
Meira: mbl.is/minningar
✝ Vilborg KristínStefánsdóttir
fæddist í Hafnarfirði
21. mars 1928. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir 19.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Anna Anika
Jakobsdóttir, f.
13.11. 1895, d. 5.11.
1960 og Stefán
Hannesson, f. 30.10.
1896, d. 31.12. 1996.
Systkini Vilborgar
eru: Bjargey Hólm-
fríður Halldóra, f. 1920, d. 1924,
Bjarni Guðmundur Árni, f. 1923, d.
1925, og Bjargey Fjóla, f. 1925.
Sammæðra er Kristjana Kristjáns-
dóttir, f. 1915, d. 1992. Samfeðra
er Jóhanna Rósa, f. 1933, d. 1967. Í
arsdóttur. Börn þeirra eru Atli,
Guðrún og Agnar. Sonur Sig-
þrúðar er Evert Ingjaldsson. 4)
Auður, f. 3.11. 1958, gift Ólafi
Sigurgeirssyni. Börn þeirra eru:
Gerður Björk, Ingólfur Agnar og
Aðalsteinn. 5) Helga, f. 15.5. 1966,
gift Pétri S. Valtýssyni. Synir
þeirra eru Olgeir Frits og Valtýr
Ingi. 6) Arna, f. 4.9. 1968, gift
Páli Hreinssyni. Börn þeirra eru
Guðrún, Hreinn og Anna. Vilborg
og Ingólfur eiga níu barna-
barnabörn sem eru: Hafsteinn
Fannar og Birkir Orri Ragn-
arssynir, Ólöf Eiríksdóttir, Rakel
Jóna, Kristinn og Lína Rut Ás-
björnsbörn, Sædís Birta Stef-
ánsdóttir, Óskar Andri og Tristan
Dagur Kristjánssynir.
Auk húsmóðurstarfa vann Vil-
borg lengst af við húsgagnaversl-
un þeirra hjóna, Bólstrun Ingólfs,
og einnig í mötuneyti Stöðvar 2,
mötuneyti Iðnskólans í Reykjavík
og Grandaskóla.
Útför Vilborgar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 13.
júní 1946 giftist Vil-
borg Ingólfi Agnari
Gissurarsyni hús-
gagnabólstrara, f.
7.8. 1923, d. 26.3.
2004. Börn þeirra
eru: 1) Guðrún, f.
14.3. 1948, gift Har-
aldi H. Jónssyni. Syn-
ir þeirra eru Ragnar
og Ingólfur. 2) Giss-
ur Sveinn, f. 20.8.
1950, kvæntist Sól-
veigu Aradóttur, þau
skildu. Börn þeirra
eru Vilborg Arna og
Sæmundur Kristinn. Sambýliskona
Gissurar er Lovísa Þorleifsdóttir.
3) Sæmundur Kristinn, f. 24.5.
1953, kvæntist Ólöfu Björnsdóttur,
þau skildu. Dóttir þeirra er Sig-
urborg. Kvæntur Sigþrúði Hilm-
Vilborg Stefánsdóttir tengda-
móðir mín fæddist í Hafnarfirði
21. mars 1928. Þegar hún var
þriggja ára skildu foreldrar henn-
ar og flutti hún með móður sinni
til Reykjavíkur. Í miðri kreppunni
var Anna móðir hennar ein með
þrjár dætur og það er erfitt fyrir
nútímamenn að ímynda sér þær
aðstæður, sem einstæð móðir með
þrjú börn bjó við á þessum tíma.
Þær bjuggu í einu herbergi með
aðgang að eldhúsi sem þær deildu
með öðrum. Anna vann myrkranna
á milli til að sjá sér og dætrum
sínum farborða. Þessar aðstæður
höfðu mótandi áhrif á Boggu og
alltaf fann maður þetta sterka
sjálfstæði og það að þiggja ekki af
öðrum og einnig mátti hún aldrei
neitt aumt sjá án þess að hún vildi
gera eitthvað í málinu.
Ung að árum kynntist hún Ing-
ólfi Agnari Gissurarsyni húsgagna-
bólstrara og þau giftu sig í júní
1946. Fyrstu árin bjuggu þau í
húsi foreldra Ingólfs á Fjölnisvegi
6, síðan á Bugðulæk 13 og þar á
eftir í mörg ár í Melgerði 5. Síð-
ustu árin bjuggu þau á Kleppsvegi
34 og eftir að Ingólfur lést 2004
bjó Vilborg á Hjúkrunarheimilinu
Eir. Bogga og Ingólfur eignuðust
sex börn sem eru: Guðrún, Gissur,
Sæmundur, Auður, Helga og Arna.
Anna móðir Boggu bjó á heimili
þeirra hjóna til dauðadags 1960.
Heimili Boggu og Ingólfs var af-
ar smekklegt og búið fallegum
húsgögnum, þau voru mjög gest-
risin, oft mikill gestagangur og
mikið líf og fjör.
Bogga var afar söngelsk, hafði
fallega söngrödd, kunni ógrynni
laga og alltaf var sungið þegar
fjölskyldan kom saman. Í minn-
inguna koma margar góðar stundir
á heimili þeirra hjóna og þar sem
þessi stóra samhenta fjölskylda fór
saman í ferðalög og hélt sína eigin
útihátíð.
Mikill samgangur og vinátta var
á milli heimila Boggu og Bjarg-
eyjar systur hennar og segja má
að þær hafi hist eða talað saman á
hverjum degi.
Bogga var mikil hannyrðakona,
saumaði föt, prjónaði og eftir hana
liggja fjölmörg útsaumsverk sem
mörg eru hrein listaverk. Hún tók
virkan þátt í kvenfélagi Bústaða-
sóknar og átti þar margar ánægju-
stundir.
Í fjölmörg ár ráku Bogga og
Ingólfur saman húsgaganverslun,
Bólstrun Ingólfs, sérverslun með
rókokkóhúsgögn. Margir þekktir
fagurkerar voru fastir viðskipta-
vinir þeirra hjóna. Eftir að þau
hættu rekstri verslunarinnar vann
Bogga m.a. í mötuneyti Stöðvar 2
og mötuneyti Iðnskólans í Reykja-
vík og Grandaskóla.
Ég kveð með söknuði og virð-
ingu ástkæra tengdamóður mína.
Með lífsgleði sinni og jákvæðum
viðhorfum var hún okkur sönn fyr-
irmynd.
Haraldur H. Jónsson.
Meira: mbl.is/minningar
Vilborg Kristín
Stefánsdóttir
Góður einlægur vin-
ur minn og félagi Sig-
urgeir Þorvaldsson er
fallinn frá. Kynni okk-
ar hófust fyrir alvöru þegar Geiri
varð fertugur og bauð til veislu um
kvöldið. Ég ákvað að mæta og sagði
konu minni að ég reiknaði með að
stoppa stutt. Þegar leið á kvöldið og
flestir gestanna farnir hófum við
þrír félagar ásamt Geira að spila
lomber. Mikið skemmti ég mér vel
og tíminn leið fljótt. Spilamennsk-
unni lauk ekki fyrr en á hádegi dag-
inn eftir, þegar tvær konur komu að
vitja manna sinna. Þessa nótt mynd-
uðust tengsl og vinátta, sem óx með
árunum og entist ævilangt.
Við áttum það sameiginlegt við
Geiri að hafa gaman af að grípa í spil
og í seinni tíð hittumst við 1-2 í viku
til að spila. Við vorum einnig í spila-
klúbbi, við félagarnir þar söknum nú
Geira en hann var þar aðalhvata-
maðurinn og mikill gleðigjafi.
Jólakortin frá Geira og Gunnu
voru sérstaklega fallega skreytt og
þeim fylgdu frumortar vísur því
Geiri var vel hagmæltur og gaf út
ljóðabækur.
Á afmælum færði hann mér gjaf-
ir. Ég á tvo fallega tréplatta sem
hann færði mér að gjöf. Á öðrum
þeirra stendur „Að eignast vin tekur
andartak, en að vera vinur tekur alla
ævi“ á hinn plattann er letrað
„Besta lyfið í lífsins raunum, er
tryggur vinur og hamingjustund“.
Margar hamingjustundir veitti Geiri
mér og fyrir þær vil ég þakka. Dapr-
ari dagar eru því framundan hjá
mér að fá ekki lengur að njóta nær-
veru þessa góða vinar. Vinum hans
og vandamönnum sendi ég samúðar-
kveðjur og þá sérstaklega henni
Gunnu hans Geira, sem eftir langt
og farsælt hjónaband hefur misst
maka sinn. Megi Geiri vinur minn
hvíla í friði.
Björn Björnsson.
Sigurgeir Þorvaldsson hefur nú
gengið götuna á enda. Á þeirri
göngu markaði hann dýpri spor en
margir samferðamenn hans. Sigur-
Sigurgeir Þorvaldsson
✝ Sigurgeir Þor-valdsson fæddist í
Huddersfield á Eng-
landi 31. maí 1923.
Hann lést á Landspít-
alanum 9. febrúar síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Kefla-
víkurkirkju 20. febr-
úar.
geir var lögreglumað-
ur, hagyrðingur, skáld
og húmoristi. Sumir
menn standa einfald-
lega upp úr í minning-
unni þegar litið er
veginn til baka.
Ég kynntist Sigur-
geiri vorið 1972 er ég
hóf störf í Ríkislög-
reglunni á Keflavíkur-
flugvelli á vakt Unn-
steins Jóhannssonar,
en einnig voru á vakt-
inni Grétar Finnboga-
son, Gústaf Bergmann
og Sigurður Björn Jónsson. Grétar
og Gústaf eru báðir látnir, blessuð
sé minning þeirra.
Sigurgeir var þekktastur undir
nafninu Sláni. Sigurgeir var hár og
grannur maður og þaðan tel ég að
nafnið Sláni sé komið. Sigurgeir var
líka þekktur undir rithöfundarnafn-
inu Kálhaus, en hann gaf út nokkrar
ljóðabækur og skáldsögur undir því
dulnefni.
Sigurgeir var heiðarlegur og góð-
ur drengur. Hann var grallari og
prakkari hinn mesti og eru til marg-
ar góðar sögur því til staðfestu. Það
var stutt í gálgahúmorinn og uppá-
tæki hans munu seint líða Suður-
nesjamönnum úr minni.
Sigurgeir var duglegur og góður
lögreglumaður og skelfir allra
þeirra sem hugðust smygla út af
Keflavíkurflugvelli, eða höfðu
óhreint mjöl í pokahorninu. Hann
var í essinu sínu þegar bílaröðin í
hliðinu náði langt upp á Völl. Þetta
skilja aðeins þeir sem unnu á Kefla-
víkurflugvelli, eða tengdust Vellin-
um á einhvern hátt.
Sigurgeir var slunginn skákmað-
ur og eldklár spilamaður, góðum
gáfum gæddur og hafði fallega rit-
hönd.
Við Geiri, eins og hann var kall-
aður á vaktinni, urðum góðir vinir
og margar ljúfar minningar sækja á
þegar þetta er skrifað. Ég gæti látið
gamminn geisa, en nú er mál að linni
og með þessum fáu línum kveð ég
góðan dreng.
Eftirlifandi eiginkonu hans, Guð-
rúnu Finnsdóttur, börnum þeirra og
barnabörnum, votta ég samúð mína.
Óskar Þórmundsson
yfirlögregluþjónn.
Á þessum umbrótartímum fellur
frá Sigurgeir Þorvaldsson fyrrver-
andi lögregluþjónn og bæjarskáld
85 ára að aldri. Sigurgeir og Gústav
Bergmann faðir minn heitinn voru
samstarfsmenn í lögreglunni á
Keflavíkurflugvelli í hartnær 40 ár
eða þar til Sigurgeir hætti störfum
sakir aldurs og má nærri geta, hvort
slíkt samstarf hafi ekki átt sinn þátt
í að efla sambandið og vináttuna
milli fjölskyldanna. Sigurgeir og
Guðrún bjuggu fyrstu árin í bragga-
hverfi sem herinn átti og kallaðist
CampTurner. Þar bjuggu einnig
foreldrar mínir Gústav og Svava en
með þeim hjónum bundust þau
sterkum vináttuböndum. 1962 fluttu
Sigurgeir og Guðrún á Mávabraut
8c í Keflavík við hliðina á Máva-
brautagenginu á 8d. Til marks um
hversu sterk vinátta þeirra var höfð-
um við á orði þegar árin tóku að líða
og Svava átti orðið erfitt með stig-
ana að kannski væri best að skipta
um húsnæði og fara á eina hæð.
Þetta þótti Svövu alveg fáránleg
hugmynd, það að flytja frá Gunnu
og Geira kæmi bara ekki til greina.
Tíðar voru heimsóknir á milli heim-
ila og að fara í kaffiboð til Gunnu og
Geira voru gleðistundir, menn með
einhverjar fréttir og umræðuefni
með sér og Sigurgeir sat við lestur
dagblaða og fengum við krakkarnir
stundum að koma með og gæða okk-
ur á fínu kökunum hennar Gunnu,
svo um það leiti þegar einn kúreka-
þátturinn var að enda í kanasjón-
varpinu var hóað í krakkana á
Mávabraut 8,10, og 12 og farið í fót-
bolta, kíló, fallin spýta.
Sigurgeir og Guðrún lögðu nátt-
úrunni lið, voru mikið í garðinum,
slá, bera áburð á túnið, rækta garð-
inn og dytta að húsinu og hver man
ekki eftir kálgarðinum sem innihélt
m.a. rófur, radísur, rabbabara og
gulrætur í túninu heima við, þetta
var okkar bland í poka sem Sigur-
geir rétti okkur krökkunum oft yfir
girðinguna.
Sigurgeir orti og gaf út þó nokkr-
ar ljóðabækur. Einhver sagði að
Guð hafi snert öxl manna sem eiga
gott með að yrkja eitthvað að viti en
Guð hefur snert báðar axlir Sigur-
geirs. Margar góðar minningar eig-
um við um þig sem við varðveitum í
hjörtum okkar. Við kveðjum þig
með virðingu og þakklæti. Drottinn
blessi þig Sigurgeir og fjölskyldu
þína. Megi englar alheimsins fylgja
þér hvert sem þú ferð
Hjalti Gústavsson og fjölskylda.
Geiri lögga var á margan hátt
óvenjulegur maður. Hann tók eng-
um hlut sem sjálfgefnum, en braut
allt til mergjar á sinn sérstæða hátt,
tók sjálfstæða afstöðu fremur en að
berast með straumi
almenningsálitsins. Geiri var frum-
legur í hugsun og á undan sinn sam-
tíð á mörgum sviðum. Mikill karakt-
er sem setti sterkan svip á
umhverfið.
Ég svo lánsamur að alast upp í
einu af þremur nýbyggðum raðhús-
um við Mávabraut í Keflavík á 7. og
8. áratug síðustu aldar. Samheldni
var mikil meðal íbúa í götunni og
bundust þarna vináttubönd sem
haldist hafa síðan. Heimili Geira og
Gunnu var nánast mitt annað heimili
meðan ég var að alast upp, því við
Þorri, sonur þeirra urðum snemma
nánir vinir og brölluðum margt sam-
an, ásamt Gunna Gústavs sem bjó í
næsta húsi.
Einu atviki man ég vel eftir úr
móanum, en það kölluðum við svæð-
ið milli götunnar og flugvallargirð-
ingarinnar. Þar vorum við strák-
arnir eitthvað að bjástra í gömlum
kofa sem þar stóð og áttum okkur
einskis ills von, þegar kofinn fór allt
í einu að skjálfa og nötra af bar-
smíðum og drungalegri rödd með
þeim afleiðingum að við þustum eins
og rakettur út um glugga og glufur
á húsinu eins og við ættum lífið að
leysa. Þá heyrðum við skellihlátur
Geira sem mátti til með að hrella
okkur litlu hetjurnar aðeins, þó til-
gangur heimsóknarinnar hafi vænt-
anlega verið að hóa í kvöldmatinn.
Geiri sást stundum skokka um
hverfið, en það var óvenjulegt á
þeim tíma að menn legðu slíkt fyrir
sig. Hann var að styrkja hjartað.
Geiri átti lengi Toyota-bíl, löngu áð-
ur en þeir bílar urðu vinsælir hér á
landi.
Stundum fór hann með okkur
strákana í bíó og þá gátu nú lítil
hjörtu skroppið saman, t.d. þegar
hann fór með okkur að sjá Drakúla í
Félagsbíói þegar við vorum smá-
guttar. Hann hefur efalaust viljað
herða okkur og styrkja.
Geiri var þrautseigur og þolin-
móður, nefni ég sem dæmi gárann
Kobba sem Geiri kenndi fleiri orð og
setningar en ég hef heyrt úr nokkr-
um fuglsgoggi. „Góðan daginn Geiri,
ég heiti Kobbi, góðan daginn,“ söng
fuglinn.
Oft sá maður Geira sitja við skrif-
borðið og setja saman sína hugar-
smíði, fyrst á ritvél og seinna á litla
Macintosh Classic tölvu sem geymir
efalaust margan fjársjóðinn. Geiri
gaf sjálfur út nokkrar kvæðabækur,
en margt er enn óútgefið, þar á með-
al sagan um Tómas á Tungufelli sem
hann var lengi að fást við.
Gunna og Geiri eignuðust sum-
arbústað við Þingvallavatn fyrir
mörgum árum. Þar var þeirra sum-
arparadís og mikill sælureitur. Á
sólbjörtum ágústdegi sl. sumar
heimsóttum við fjölskyldan, ásamt
móður minni, þau í bústaðinn. Geiri
var svo stoltur þegar hann gekk um
landareignina og sagði frá á sinn
hátt. Síðdegisbirtan var falleg þenn-
an dag og ég hefði viljað hafa
myndavél meðferðis, en ég mun þó
alltaf geyma í huganum minningu
um þennan hávaxna, hjartahlýja
mann sem sannarlega gat horft
stoltur yfir uppskeruna af ævistarfi
sínu.
Missir fjölskyldunnar er mikill og
við Jóna Guðrún biðjum góðan Guð
að styrkja alla aðstandendur. Sjálf
þökkum við fyrir góða samfylgd við
Sigurgeir Þorvaldsson.
Magnús Valur Pálsson.
Nýjar greinar á mbl.is