Morgunblaðið - 23.04.2009, Blaðsíða 40

40 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 2009
Elsku amma mín.
Þær eru ekki fáar
minningarnar sem
skjótast upp í huga minn þegar ég
rita þessi orð. Ég var svo lánsamur
að fá að dveljast hjá ykkur afa vestur
á Flateyri þegar ég var ungur. Fyrir
þann tíma er ég mjög þakklátur enda
hafði ég mikið gaman af og sótti mik-
ið í það. Það er mér mjög minnistætt
hversu þægileg og góð amma þú
varst alltaf, og hversu heppin við vor-
um að eiga þig sem ömmu. Þú varst
alltaf svo létt og skemmtileg og hugs-
aðir vel um okkur. Til dæmis fékk
maður alltaf kvöldkaffi á Grundar-
stígnum en það gerði mikið fyrir litla
orku, dapra kroppa þegar dagur var
að kveldi kominn. Mér fannst alltaf
svo merkilegt hvaða göldrum þú
varst gædd þegar kom að hannyrð-
um og annarri handavinnu. Þeir voru
ófáir treflarnir, vettlingarnir, húf-
urnar og allt það sem þú gerðir og
gafst okkur í gegnum árin. Þú átt
stóran sess á jólunum hjá mér og það
er óþægilegt að vita til þess að hitta
þig ekkert um næstu jól. Því við hitt-
umst jú alltaf bæði á aðfangadag (í
hinu árlega boði Guðrúnar) sem og í
hangiketinu á Borgarveginum. En
náttúran hefur sinn gang og það já-
kvæða og góða í þessu öllu er að núna
ert þú komin til hans afa.
Vertu blessuð, kæra amma mín.
Ég mun aldrei gleyma þér, aldrei!
Atli Rúnar
Mánudaginn 6. apríl sagði mamma
mér að þú, elsku Ninna amma,
myndir brátt kveðja þetta svokallaða
jarðneska líf. Það tók mig ekki lang-
an tíma að ákveða að drífa mig suður
með foreldrum mínum svo ég fengi
tækifæri til að ná að segja þér að ég
er svo þakklátur fyrir að hafa átt þig
sem ömmu og allt sem þú hefur gert
fyrir mig er með öllu ómetanlegt. Ég
átti mitt annað heimili hjá ykkur afa
þegar þið bjugguð á Flateyri. Ég veit
ekki hversu margar pönnukökur þú
bakaðir ofan í mig og vini mína, sem
Guðfinna Petrína
Hinriksdóttir
✝ Guðfinna PetrínaHinriksdóttir
fæddist á Flateyri við
Önundarfjörð 20.
febrúar 1920. Hún
lést á Elli- og dval-
arheimilinu Grund 8.
apríl síðastliðinn.
Útför Guðfinnu fer
fram í Grafarvogs-
kirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
ég dró yfirleitt með
mér til að sýna hversu
frábæra ömmu ég átti,
og veit ég það að allir
þeir sem fengu að
prufa pönnukökurnar
á Grundarstíg 2 urðu
ekki sviknir af þeim
gæðum sem voru borin
á borð fyrir okkur. En
þú gerðir nú meira en
að elda ofan í mig og
dekra á einn eða annan
hátt, þú nefnilega lést
mig alveg heyra það ef
ég gerði eitthvað sem
mátti ekki gera og passaðir upp á það
að ég lærði hina hefðbundnu manna-
siði og að vera góður og sanngjarn
við alla í kringum mig. Ekki það að
ég telji mig alltaf hafa uppfyllt þess-
ar lífsreglur, en ég reyni samt af
mesta megni að lifa samkvæmt því
sem þú hefur kennt mér, amma mín.
Það að þú sért nú farin frá okkur á
ég í raun erfitt með að sætta mig við,
mér fannst einhvern veginn eins og
þessi dagur myndi aldrei renna upp
þó svo að auðvitað vissi ég að það
væri óhjákvæmilegt. Þess vegna er
ég svo þakklátur fyrir að hafa fengið
að halda í höndina á þér í seinasta
sinn og finna hitann frá henni og fá
að fella nokkur tár áður en þú færir
fyrir fullt og allt. Allar góðu stund-
irnar rifjast að sjálfsögðu upp, þegar
þú dansaðir við mig Óla Skans í eld-
húsinu heima hjá þér, allar kvöld-
stundirnar sem þú sagðir mér sög-
una um Búkollu og já stundum
Gilitrutt. Ég man að einu sinni bað ég
þig um að búa til einhverja sögu og
að sjálfsögðu gerðirðu það þá bara.
Þú varst besta sögukona í heiminum
og söngst einnig oft vísurnar um
hann Gutta litla og margar aðrar vís-
ur. Þessi tími var eins og ég segi
ómetanlegur og vildi ég að ég hefði
sagt þér það oftar, elsku amma mín.
Sonur minn, hann Daði Snær, var
aldeilis hrifinn af því að fá að koma í
heimsókn og róta í öllu handavinnu-
dótinu þínu og oftar en ekki fékk
hann líka súkkulaðibita og piparkök-
ur þar sem þú gast nú aldrei setið á
þér að bjóða honum nammi eða ein-
hver sætindi.
Ég er þakklátur fyrir það að hann
fékk að hitta þig og eiga þig sem
langömmu og veit ég að hann er það
líka þó svo að hann sé nú bara rétt
rúmlega tveggja ára. Elsku amma
mín, nú kom að því að ég get ekki
lengur farið í heimsókn til þín og
spjallað við þig um gamla og góða
tíma. Takk fyrir allar stundirnar sem
við áttum saman, takk fyrir pönnu-
kökurnar, takk fyrir sögurnar og
vísnasönginn, takk fyrir lífsreglurn-
ar, takk fyrir að vera svona góð við
mig, takk fyrir mig, elsku Ninna
amma mín.
Grétar Örn Eiríksson.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast Ninnu ömmu minnar sem
jarðsett er í dag. Mínar fyrstu og
kærustu minningar tengjast yndis-
legri ömmu minni. Meðal minna
fyrstu minninga eru jólin með
mömmu, pabba, ömmu, afa, lang-
ömmu, Helga frænda og móður-
bræðrum mínum, öll sumrin í faðmi
stórfjölskyldunnar, umvafin frænd-
um og frænkum á Flateyri. Yndis-
legri æsku var ekki hægt að óska sér
og amma og afi voru þar í einu af að-
alhlutverkunum.
Amma var einstaklega gestrisin,
ég held að öllum þeim sem áttu leið
um Flateyri hafi verið boðið í kaffi og
spádóm á Grundarstígnum. Hún var
mikil hannyrðakona alla tíð og það
voru ófáar kennslustundirnar í hann-
yrðum þar sem mér voru ekki bara
kenndar hannyrðir heldur einnig
þolinmæði sem var af skornum
skammti hjá mér í æsku.
Heimsóknirnar í Hveragerði og
seinna á Grund, með langömmubörn-
in, voru einnig yndislegar, amma
sagði okkur af síðustu íþróttaafrek-
um sínum, en hún stundaði allt það
félagsstarf sem til boða stóð, hún var
í leikfimi, boccia, pútti, spilaði vist og
föndraði, svo fátt eitt sé nefnt.
Amma hefur verið mín fyrirmynd í
afskaplega mörgu, hún var ekki allt-
af við góða heilsu en barðist ætíð fyr-
ir því að komast á fætur á ný. Hún
átti yndislega ævi með afa og var
hjónaband þeirra til fyrirmyndar þar
sem báðir einstaklingar fengu að
njóta sín til fulls. Á fullorðinsárum
lifði hún innihaldsríku lífi þar sem
gleði og umhyggja til samferðafólks
var henni efst í huga.
Amma bjó síðustu 13 árin á Elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund. Þar var
einstaklega vel hugsað um hana og
vil ég þakka starfsfólki Grundar inni-
lega fyrir þá umönnun.
Ég á eftir að sakna yndislegrar
ömmu minnar afskaplega mikið en er
á sama tíma þakklát fyrir að hafa átt
rúm 40 ár með henni. Elsku mamma,
Hinrik, Eiríkur og Guðbjartur, miss-
ir okkar allra er mikill, en minningin
um yndislega konu lifir með okkur.
Karólína Júlíusdóttir.
Elsku langamma.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við elskum þig og söknum þín
mjög mikið. Þú verður alltaf í hjarta
okkar og við sjáumst svo næst við
hliðið og vonum að þú takir á móti
okkur öllum þar.
Takk fyrir allt.
Júlíus Arnar og Guðrún Ósk.
Elsku Ninna mín, þegar þú kvadd-
ir þennan heim og vitjaðir nýrra
heimkynna undir laginu „Hærra
minn Guð til þín“ þá fann ég hvað þú
hefur verið stór þáttur í lífi mínu alla
tíð og það er erfitt að hugsa um að
þín njóti ekki lengur við hérna megin
en þú verður alltaf ljós í lífi mínu.
Margar minningar á ég um þig og
hann Greip og hafa þær verið að rifj-
ast upp fyrir mér síðustu dagana og
allar eru þær svo ljúfar og góðar og
ylja mér um hjartarætur.
Margar minningar á ég frá Flat-
eyri og sérstaklega ef ég meiddi mig,
ekki ófá skiptin það, þá var bara best
að fara strax yfir til Ninnu og láta
hana þrífa mölina og malbikið úr sár-
unum því mamma sendi mig hvort
eða er yfir til hennar. Einnig er of-
arlega í minningunni salan á Vikunni
og að vera í búðinni hjá Greipi, en þar
gat ég endalaust raðað í hillur, í kæl-
inn og viktað ávexti í poka og þegar
ég stækkaði fékk ég að afgreiða og
sjá svo um búðina þegar þið fóruð í
frí.
Ég man hvað fyrstu jólin eftir að
þið fluttuð í Hveragerði voru skrítin
og erfið fyrir okkur mömmu og
pabba á Flateyri og það var eitthvað
svo tómlegt að hafa ykkur ekki hjá
okkur og reyndist það örugglega líka
erfitt fyrir Eirík, Gullu og strákana,
en við reyndum að aðlagast nýjum
háttum.
Eftir að þið fluttuð suður þá feng-
uð þið oft far með mér vestur í sum-
arfríinu mínu og minnist ég þeirra
ferða oft þegar ég ferðast því þær
eru algjörir gullmolar í minningum
mínum. Hvað við skemmtum okkur
vel í þeim ferðum. Þú sast frammí
með veskið þitt og fullt af öðru dóti
og Greipur í aftursætinu . Alltaf
stoppuðum við í fjörunni á Ströndum
og borðuðum nestið okkar á rekavið-
ardrumbum og á heimleiðinni borð-
uðum við harðfiskinn í Hvalfirðinum.
Já, þetta voru mínar bestu stundir
með ykkur.
Ófáar ferðirnar fórum við heilaga
þrenningin með þér, það er 3 Guð-
rúnar, mamma, ég og Guðrún þín, í
Kringluna og þá var skylda að fara á
kaffihús og sitja og skoða mannlífið
en það fannst þér alltaf gaman og
ófáa þekktir þú á þessum ferðum
okkar. Ekki síðra fannst mér þó að
sitja á Cafe Grund og fá sér kaffi og
nammi úr hananum góða og fá spá-
dóm.
Já og áramótaspádómurinn, en
það var fastur liður eftir miðnætti að
láta spá fyrir sér og Svana systir sem
drekkur ekki kaffi, bara spádóms-
kaffi og er snögg að því. Manstu
hvernig við gátum alltaf vitað hver
átti hvaða bolla, mamma þennan með
miklu fréttunum í, Svana þann með
næst mestu fréttirnar og svo ég
þennan sem var næstum því tómur
og alltaf gátum við nú hlegið að því.
Já, það er margs að minnast,
þakka og sakna en ég veit að þú hefð-
ir ekki verið sátt að vera á sjúkra-
deild svo þinn tími var kominn og ég
vil bara þakka þér fyrir allar okkur
góðu stundir sem við höfum átt sam-
an. Það er leitun að svona góðri konu
eins og þú varst Ninna mín og for-
réttindi að hafa fengið að alast upp
og eiga þig að bestu vinkonu.
Hvíl í friði og góður Guð blessi þig.
Þín,
Guðrún Halla Benjamínsdóttir.
Það voru forréttindi að alast upp
við þær aðstæður sem við systurnar
gerðum. Sigga amma bjó á neðri
hæðinni, Guðrún amma í næsta húsi,
Haddi föðurbróðir og Gróa í þar-
næsta húsi og síðan Ninna og Greip-
ur í því fjórða. Ninna, Guðfinna Hin-
riksdóttir, var föðursystir okkar og
viljum við minnast hennar í þessari
grein.
Minningar um ánægjustundir
„fyrir handan“ hjá Ninnu og Greip
eru margar en í huganum voru þau
ávallt sem eitt. Alltaf þessi hlýja og
góðmennska sem þeim fylgdi. Það
var himnesk sæla að sitja í eldhúsinu
hjá Ninnu með dísætt te. Brjóta te-
kex út í og veiða síðan herlegheitin
upp í sig með teskeið. Eða fá
kennslustund í því hvernig maður
ætti að þvo sér um hendurnar, það
átti sko ekki að láta vatnið renna á
sápuna allan tímann. Jú, eða fletta
Andrésblöðunum með strákunum í
hádeginu eða þvo netabolinn hans
Greips í vaskinum og skola hann svo
aftur og aftur. Þetta voru hreint
dásamlegir tímar.
Ninna og mamma voru duglegar
að skoða mataruppskriftir og voru
sérfræðingar í að panta úr þýskum
vörulistum. Það voru ótrúlegustu
hlutir sem komu upp úr kössunum
sem jafnan var beðið eftir með mikilli
óþreyju. Hannyrðir, hvaða nafni sem
þær nefndust, voru þeirra líf og yndi
og liggur ógrynni af meistaraverkum
þeirra eftir á heimilum landsmanna.
Þær voru ófáar stundirnar sem við
munum eftir þeim í eldhúsinu hvor
hjá annarri, spjallandi um prjóna-
skapinn yfir kaffibolla á meðan
mamma setti rúllur í hárið á Ninnu.
Tilhlökkun og spenna jólanna voru
nátengd Ninnu og hennar fjölskyldu.
Guðrún, Júlli, Karó og öll hin að
koma vestur fyrir jólin. Allt þetta
fólk boðaði jólin fyrir okkur systur og
hápunkturinn var að fara yfir til
Ninnu þegar búið var að taka upp
pakkana á aðfangadagskvöld. Oft var
biðin erfið hjá litlum stúlkum sem
hlupu svo yfir til að sýna og segja frá
því sem í pökkunum hafði verið. Ein
minning stendur upp úr hvað þetta
varðar: Sigga og Guðrún svipta upp
um sig kjólunum og hrópa, um leið og
þær koma inn úr dyrunum: „Greipur,
sjáðu hvað við erum fínar.“ Þarna
voru þær að sýna honum undirkjóla
sem voru svo flottir að allir urðu að
sjá.
Eftir að Ninna og Greipur fluttu í
Hveragerði voru ófáir bíltúrarnir
farnir þangað og síðar á „Kaffi
Grund“ eins og við systur kölluðum
heimili þeirra á Grund. Ninna var
fræg fyrir að spá í bolla og létu sumir
sig hafa það að drekka kaffi til að fá
spádóm. Það var ótrúlega gaman að
fara í gegnum þessa „heilögu“ hefð
sem spádómnum fylgdi og bíða síðan
í spenningi eftir spádómslestri
Ninnu.
Í dag kveðjum við Ninnu hinstu
kveðju með virðingu og hlýju í hug og
hjarta. Ótal minningabrot sem þessi
munu fylgja okkur systrum um góða
daga með Ninnu sem var okkur alltaf
sem önnur móðir.
Elsku Guðrún, Hinrik, Eiríkur og
Guðbjartur, við sendum ykkur inni-
legar samúðarkveðjur og biðjum guð
að vera með ykkur og fjölskyldum
ykkar. Það var okkur mikill heiður að
fá að njóta handleiðslu þessarar
mætu konu. Hvíli hún í friði.
Svanhildur Erla,
Guðrún Halla, Sigríður
Kristín og Marsibil Petrína
Benjamínsdætur.
Elsku Ninna mín! Ég vil byrja á að
þakka þér allar þær yndislegu stund-
ir sem við og fjölskyldur okkar áttum
saman í rúm 50 ár. Fyrst vestur á
Flateyri við Önundarfjörð en hin síð-
ari ár hér fyrir sunnan. Það var mér
mikils virði hversu vel þú tókst á móti
mér er ég flutti til Flateyrar, 19 ára
gömul og hóf sambúð með honum
Benna bróður þínum. Frá fyrstu
kynnum tókst þú mér opnum örmum
og gat ég alltaf leitað til þín.
Margar ferðirnar fórum við saman
fyrir vestan en minnisstæðust er mér
þó ferðin frá Reykjavík til Húsavíkur
sumarið 2003. Sú ferð er mér
ógleymanleg fyrir hvað þú varst glöð
og þakklát. Þú hafðir svo gaman af að
hlusta á músíkina í bílnum og vera
„diskasnúður“ eins og þú lést það
heita.
Ég mun oft minnast allra þeirra
góðu stunda er við sátum og prjón-
uðum, drukkum kaffi og spjölluðum
saman á Grund.
En Ninna mín, þú varst mér svo
mikill vinur bæði í sorg og í gleði. Það
fann ég best þegar ég gat leitað til
ykkar Greips í minni miklu sorg. Þá
reyndust þið mér, sem og endranær,
sannir vinir.
Það eru óteljandi minningar um
okkar dásamlegu vináttu sem ég
geymi í hjarta mér en læt þessar lín-
ur duga. Að leiðarlokum þakka ég
þér fyrir samfylgdina og sendi börn-
unum þínum og fjölskyldum þeirra
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi guð og góðir englar gæta þín.
Þín vinkona
Guðrún Kristjánsdóttir.
Við kveðjum hana elsku
Ninnu ömmu okkar í dag. Á
þessu jarðríki er ekki hægt
að finna lífsglaðari og ynd-
islegri konu sem við eigum
eftir að sakna mikið. Við
sjáum þig fyrir okkur stíg-
andi hamingjudans með
Greip afa brosandi út að eyr-
um.
Við elskum þig ávallt,
Greipur, Rafn, Anna
og Guðmundur Leo.
HINSTA KVEÐJA
Rita Elise Bjarnarson
✝ Rita Elise Bjarn-arson fæddist í
Frederikssund í Dan-
mörku 12. júní 1924.
Hún lést á líknardeild
Landspítalans í Kópa-
vogi 11. apríl sl.
Foreldrar hennar
voru Ella Anna Jensen, f. 1891, og
Henry Marius Jensen, f. 1890, veitinga-
húsaeigendur í Frederikssund.
Rita átti eina systur, Alice Grönborg,
f. 1919.
Eiginmaður Ritu var Björn Bjarn-
arson, jarðræktarráðunautur, f. 14. maí
1918 á Sauðafelli í Dölum, d. 25. febrúar
1996. Börn þeirra eru 1) Ella Birgitta,
sjúkraþjálfari, f. 24.7. 1947, gift Helga
Torfasyni safnstjóra, f. 13.8. 1949, dótt-
ir þeirra er Sunna Birna, f. 17.10. 1978,
sambýlismaður Ásmundur Einar Daða-
son og þeirra dætur Aðalheiður Ella og
Júlía Hlín. 2) Sigrún, hjúkrunarfræð-
ingur, f. 19.7. 1952, gift Ólafi Friðriks-
syni, skipatæknifræðingi, f. 13.9. 1952,
þau skildu. Þeirra börn eru a) Davíð
Björn, f. 30.6. 1973, sambýliskona Stef-
anía Guðný Þorgeirsdóttir, börn þeirra
eru María Rut og Benjamín. b) Sara
Margrét, f. 11.7. 1974, maki Pétur Sig-
urjónsson, börn þeirra Elísa, Ólafur Þór
og Viktor Orri. Seinni maður Magnús
Böðvar Eyþórsson, véltæknifræðingur,
f. 29.6. 1959, þau skildu. Þeirra sonur
er Eyþór, f. 3.7. 1987. 3) Jón, læknir, f.
1.7. 1959, kvæntur Guðrúnu Soffíu
Karlsdóttur, nemanda, f. 20.7. 1957.
Synir Guðrúnar eru Karl, f. 11.5. 1977,
sonur hans er Tristan. Magnús, f. 13.9.
1980. Börn Guðrúnar og Jóns eru
Soffía, f. 18.11. 1985, Björn, f. 18.5.
1990, Steinar, f. 28.2. 1993.
Rita ólst upp í Frederikssund. Lauk
sveinsprófi í hárgreiðslu í Kaupmanna-
höfn árið 1943. Hún vann við iðn sína í
Ringsted en þar kynntist hún Birni
mannsefni sínu en hann starfaði þar að
námi loknu við Kgl. Veterinær og
Landbohöjskolen, þar sem hann komst
ekki til Íslands vegna seinni heimsstyrj-
aldarinnar.
Rita og Björn giftust 5. maí 1946.
Fluttust til Íslands sama ár. Þau bjuggu
lengst af á Hagamel 34. Rita vann við
hárgreiðslu fyrstu árin eftir að hún
fluttist til Íslands.
Rita var einn af stofnfélögum Dansk
Kvindeklub og sat þar í stjórn um tíma.
Útför Ritu fór að hennar ósk fram í
kyrrþey í Fossvogskapellu hinn 17. apríl
síðastliðinn.
Meira: mbl.is/minningar
Minningar á mbl.is