Morgunblaðið - 26.04.2009, Page 37

getað sagt okkur það strax að Gísli
færi ekki að kaupa grill af einföld-
ustu gerð. Þetta grill var mikið not-
að, einnig löngu eftir að hefðbundnu
grilltímabili dönsku nágrannanna
lauk, sem horfðu í forundran á Ís-
lendinginn í amerísku stuttbuxun-
um grilla í öllum veðrum.
Gísli þurfti vinnunnar vegna að
dvelja langdvölum fjarri fjölskyld-
unni og það ríkti ávallt mikil eft-
irvænting þegar von var á pabba
heim. Þá var glatt á hjalla. Gísli
hefði ekki blómstrað eins og hann
gerði hefði hann ekki haft Önnu sér
við hlið sem ávallt hefur stutt hann
og haldið styrkum höndum um börn
og bú. Fjölskyldan var Gísla mikils
virði og var hann stoltur af ynd-
islegum og vel gerðum börnum sín-
um sem nú horfa á eftir pabba sín-
um langt fyrir aldur fram. Það er
með harm í hjarta sem við kveðjum
góðan vin. Elsku Anna Magga,
Anna Fríða, Gabbi, Benni og Kata,
við vottum ykkur okkar dýpstu
samúð. Minningin um góðan dreng
lifir í hjörtum okkar.
Ingibjörg Ingadóttir og Sig-
urður Viggó Halldórsson.
Í dag finnst okkur þau orð sem
stundum heyrast, að þeir deyi ungir
sem guðirnir elska, eiga vel við, þótt
erfitt sé að sætta sig við það. Í dag
kveðjum við félaga okkar, Gísla, en
líklega hafa guðirnir haft þörf á
snillingi til að leysa vanda heimsins.
Gísli var einstakur félagi sem var
alltaf brosandi og gerði óspart grín
að hlutunum.
Árið 1990, þegar við hjónin gift-
um okkur, langaði okkur í kjölfar
þess mikið út í nám. Gísli kom þá til
sögunnar og lagði hart að okkur að
koma með sér út til Ameríku í skóla
í Oregon. Áður en við vissum af var
Gísli búinn að skipuleggja allt fyrir
okkur og meira að segja búinn að
redda húsi við hliðina á sér til leigu.
Við hjónin slógum til og fluttum
með Gísla út þar sem við settumst á
skólabekk. Á leiðinni út til Oregon
kom snilli Gísla strax í ljós. Á ein-
hvern hátt, sem við höfum aldrei
komist að, tókst honum að gera
þessa löngu flugferð ögn þægilegri
þar sem hann gat fært okkur upp í
Saga class.
Við bjuggum við hliðina á Gísla á
Country Club Road um hríð en síð-
ar leigðum við þrjú saman hús. Gísli
var einstakur félagi sem ýtti manni
út í hlutina, sem maður forðaðist
stundum vegna feimni eða óöryggis.
Dæmi um það var þegar við vorum
nýkomin til Oregon og fórum á Bur-
ger King til að panta okkur ham-
borgara. Þegar röðin kom að okkur
að panta þögðu Magga mín og Gísli
og létu mig um að tala og panta því
ég kom mér alltaf undan þar sem
mér fannst ég ekki eins „klár“ að
tala enskuna og þau. Upphófst nú
smá vandræðaleg þögn þar sem
bæði þau og afgreiðslukonan horfðu
á mig en einhvern veginn endaði
þetta þannig að við fengum öll mat
– hvort sem hann var nú rétt pant-
aður eða ekki.
Við hjónin, ásamt Gísla, ákváðum
að fá okkur labradorhvolp saman
sem við nefndum Lucky. Það var
samkomulag að við myndum sjá um
hann saman, en það kom þó fljót-
lega í ljós að Gísli náði ekki alveg að
standa við allar hliðar samkomu-
lagsins. Gísli var nefnilega einstak-
lega klígjugjarn og kúgaðist til
dæmis alltaf við að bursta sínar eig-
in tennur. Hann gat því alls ekki
þolað flærnar eða hreinsað upp
hundaskítinn þannig að það kom í
okkar hlut að sjá um það meðan
Gísla fannst voða notalegt og gott
að klappa henni.
Á þessum námsárum okkar í Am-
eríku vorum við Gísli báðir í yfirvigt
en fljótlega varð okkur ljóst að við
þyrftum að gera eitthvað í málinu.
Við fórum því að stunda líkamsrækt
og spiluðum skvass saman á hverj-
um degi og enduðum bara nokkuð
flottir.
Þessi ár með Gísla í Ameríku eru
án efa einhver bestu og eftirminni-
legustu ár okkar hjóna og verðum
við Gísla ævinlega þakklát fyrir að
hafa átt þátt í að koma okkur út. Á
seinni árum hittum við Gísla sjaldn-
ar en þó svo að margir mánuðir liðu
stundum á milli „hittinga“ var alltaf
eins og við hefðum heyrst í gær.
Við vottum fjölskyldu Gísla okkar
dýpstu samúð. Megi Guð styrkja
ykkur í þessari miklu sorg.
Halldór Jensson,
Margrét Ármann.
Sú var tíð að Riga var djásnið í
kórónu sænska stórveldisins. Hún
var stærsta borg Svíaríkis – stærri
og ríkari en Stokkhólmur – og um-
svifamesta viðskiptamiðstöð Hansa-
kaupmanna við Eystrasalt. Þetta
breytti ekki því að þeir töluðu
þýsku í kauphöllinni.
Riga var þeirrar tíðar Hong Kong
– alþjóðleg verslunarmiðstöð – sem
flutti útflutningsafurðir hins mikla
rússneska meginlands til markaða
Hansaborganna: Lübeck, Kaup-
mannahafnar, Hamborgar og Amst-
erdam. Og þar sem eru líbbleg við-
skipti, kviknar gjarnan blómleg
menning. Það var þarna sem Rich-
ard Wagner tók út þroska sinn sem
tónskáld og Eisenstein lagði löngu
seinna grundvöllinn að sovéskri
kvikmyndalist. Flestar borgir við
Eystrasalt voru satt að segja lítið
annað en útkjálkaþorp í samanburði
við hina fjölþjóðlegu menningu sem
blómstraði í Riga, þegar hún var á
hátindi frægðar sinnar.
Það er skemmtilegt til þess að
hugsa að dr. Gísli Reynisson, ræð-
ismaður Íslands í höfuðborg Lett-
lands, átti ósmáan hlut að því að
reisa Rigu aftur til fornrar frægðar.
Á bak við það er svolítil saga. Gísli
hélt ungur maður af Íslandi til náms
í Vesturheimi í stærðfræði og fjár-
málafræðum. Hending réð því að
sem hann var að ljúka meistaraprófi
í fjármálafræðum vestur á Kyrra-
hafsströnd Bandaríkjanna, fékk
hann finnskan stærðfræðing sem
leiðbeinanda. Þeim varð vel til vina,
finnska meistaranum og hans ís-
lenska lærisveini. Það hafði í för
með sér að Gísli fylgdi meistara sín-
um til Tampere í Finnlandi, þaðan
sem hann lauk lícencíat-prófi í
stærðfræði og doktorsprófi í fjár-
málastærðfræði. Þar með voru ör-
lög hins unga Íslendings ráðin.
Eftir stuttan stans í St. Péturs-
borg á vegum finnsks fjármálafyr-
irtækis komst Gísli að raun um að
það væri betra að ástunda einka-
framtakið sjálfur en að kenna það
öðrum. Hann færði sig um set og
settist að í Riga. Réttur maður á
réttum stað á réttum tíma. Riga var
í rúst. Þar var allt falt. En það
þurfti líka að taka til hendinni til að
byggja upp á ný. Erlendir fjárfest-
ar, sem vildu hasla sér þar völl,
þurftu nútímalegar bækistöðvar og
hátæknifjarskipti við umheiminn.
Snilli Gísla var að hann var alltaf
einu skrefi á undan samkeppninni.
Þeir sem vildu setja upp sjoppu í
Riga, hvort heldur það voru Micro-
soft, Statoil eða Pepsi Cola, svo að
ekki sér minnst á minni spámenn,
enduðu því sem leiguliðar Gísla.
Hann kom upp nútímalegri hafn-
araðstöðu. Hann byggði iðngarða
með últratækni. Smám saman leiddi
eitt af öðru. Að lokum var Gísli orð-
inn einn helsti athafnamaður hins
endurreista Lettlands.
Hvað var það sem gerði Gísla að
ríka manninum í Riga? Það var
maðurinn sjálfur. Hann var vakinn
og sofinn yfir verkefninu. Hann
greindi stöðuna af köldu raunsæi og
mikilli nákvæmni. Sumir sögðu
hann ofvirkan. Óvirkur var hann
alla vega ekki. En þrátt fyrir áræð-
ið, sýndi hann einatt ýtrustu var-
færni. Stöðumat stærðfræðingsins
var þrælundirbúið. Hann greindi
áhættuna skýrt, reyndi að sjá fyrir
hið óorðna, en hafði ævinlega va-
raplan B og C til að bregðast við því
óvænta. Þess vegna reyndist hann
farsæll. Mikið vildi ég til þess gefa
að forsjármenn íslenska lýðveldisins
hefðu sýnt sambærilega árvekni, í
bland við framsýni og varfærni.
Athafnaskáld með akademískan
bakgrunn. Þeir eru ekki margir
slíkir. Kannski var það það, sem
gerði gæfumuninn. En hann féll frá
allt of ungur. Það var svo margt
ógert. En hann átti góða samverka-
menn í Lettlandi, sem nú verða að
halda merkinu á loft. Laima-klukk-
an verður að halda sínum hljóm. Við
Bryndís sendum Önnu Margréti og
allri fjölskyldunni samúðarkveðjur
með þökk fyrir góðar samveru-
stundir á bökkum Daugava.
Jón Baldvin.
Á lífsleið okkar finnum við sam-
ferðamenn sem við bindumst traust-
um böndum. Gísli var einn slíkur,
hann var mér dýrmætur vinur og
mikil stoð. Hreinskilni hans, hlýja
og einlæg vinátta var einstök. Gísli
tók öllum opnum örmum, það var
ekki annað hægt en að hrífast með.
Glettinn húmor og orðheppni var
eitt af því sem gerði hann svo
skemmtilegan. Hann var mikill
prakkari í sér og stríðinn. Ógleym-
anlegt er þegar Gísli steig á svið og
söng eitt af sínum uppáhaldslögum
„Just a gigolo“. Þar voru allir takt-
arnir teknir og ekkert gefið eftir.
Gísli hafði gaman af fólki og leitaði
uppi jákvæðni í fari hvers og eins.
Fyrir tilstilli hans hef ég kynnst
fólki sem ég hefði annars aldrei
kynnst og upplifað margt sem ég
hefði annars aldrei upplifað. Fyrir
það er ég honum þakklátur.
Hann var næmur á líðan og að-
stæður fólks. Það var ekki erfitt að
finna hjá honum skjól og þau eru
ófá skiptin sem við ræddum vonir
okkar og þrár, fjölskyldur og vænt-
ingar. Gísli var óhræddur við að
standa við það sem hann trúði á.
Hann fór þar ótroðnar slóðir og
naut hann hverrar mínútu til fulls.
Hann framkvæmdi og upplifði svo
mikið meira en margur mun auðn-
ast alla sína lífdaga.
Fjölskylda Gísla var honum dýr-
mæt. Þar kemur upp í hugann
ferðalag frá Riga til Finnlands. Gísli
sýndi mér hvar fjölskyldan hafði
komið sér fyrir meðan hann stund-
aði nám og hóf síðan sinn feril.
Hann sagði mér sögur úr þeirra
daglega lífi og var auðséð hvað hann
elskaði og var stoltur af Önnu og
börnunum. Gísli og Anna héldu
glæsilegt heimili sem ávallt er gott
að koma til. Skipti engu hvort væri í
Riga, Kaupmannahöfn, Haukanesi
eða Patró. Alls staðar settu þau sinn
sérstaka blæ sem lýsti af hlýju og
opnum hug. Við Hanna áttum marg-
ar skemmtilegar stundir með þeim
þar sem setið var langtímum saman
og spjallað. Strákarnir mínir tala
enn um hve gaman var að vera með
Gísla í Riga þar sem hann bar þá á
herðum sér og átti stóran þátt í að
gera ferðalagið ógleymanlegt.
Ekki þarf að leita langt til finna
hvar rætur Gísla lágu. Við fráfall
föður míns voru hlý orð Reynis mér
dýrmæt, til hans gæti ég ávallt leit-
að. Slík var hlýjan á Þinghólsbraut-
inni og sú sem Gísli tók með sér í
veganesti.
Gísli skilur eftir sig stórt skarð.
Hann hefur snert svo marga, komið
svo mörgu til leiðar að erfitt er að
ímynda sér veröldina án hans. Það
er því okkar hér að halda merki
hans á lofti. Önnu, börnin, Reyni,
Rósu og systkin hans biðjum við
Guð að geyma og styrkja. Eins sam-
hent fjölskylda og þið eruð munið
þið finna frið og styrk sem leiðir
ykkur áfram.
Kæri Gísli, það eru dýrmætar
minningar og kærleikur sem mun
hjálpa mér að minnast þín. Það
verður ekki erfitt, slíkur er fjöldi
þeirra stunda sem ég hef verið svo
lánsamur að eiga með þér. Nú legg-
ur þú upp í nýja ferð og þar munt
þú örugglega finna fyrir þinn góða
vin Kristján. Saman þar munuð þið
SJÁ SÍÐU 38
Minningar 37
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. APRÍL 2009
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð,
vináttu og hlýhug við andlát og jarðarför
eiginmanns míns, föður, stjúpföður, tengdaföður,
afa og langafa,
VALDIMARS ÞÓRÐARSONAR,
Heiðarvegi 4,
Selfossi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heimahjúkrunar Heil-
brigðisstofnunar Suðurlands og starfsfólks Fossheima á Selfossi
fyrir kærleiksríka umönnun.
Helga Jóhannesdóttir,
Jónína Valdimarsdóttir, Guðmundur Baldursson,
Björgvin Þ. Valdimarsson, Sigríður Magnea Njálsdóttir,
Guðrún Valdimarsdóttir, Sigurður Bragason,
Magnea Kristín Valdimarsdóttir, Sigurður Rúnar Sigurðsson,
Björk Valdimarsdóttir,
Oddný Magnúsdóttir, Emil Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er veittu
okkur samúð og hlýju vegna andláts og útfarar
okkar elskulegu móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GEIRÞRÚÐAR BRYNJÓLFSDÓTTUR,
Austurbyggð 17,
áður til heimilis að Tjarnalundi 1,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Reynihlíðar dvalarheimilinu Hlíð fyrir
góða umönnun.
Árdís Björnsdóttir, Ingvar Þorvaldsson,
Anna Björnsdóttir,
Birna Björnsdóttir, Hólmgeir Valdimarsson,
Smári Björnsson,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra eigin-
manns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
ERLINGS OTTÓSSONAR ALBREKTSEN,
Lækjasmára 58,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítalans við
Hringbraut, deild 13 D.
Vilma Mar,
Jette Frydendahl, Erik Frydendahl,
Jörgen Erlingsson, Hallfríður Arnarsdóttir,
Irena Erlingsdóttir,
John Mar Erlingsson, Hildur Björk Betúelsdóttir,
Inger María Erlingsdóttir, Árni Eðvaldsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför ástkærs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÓLAFS JENS PÉTURSSONAR,
Álfhólsvegi 68,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Heimahlynningar,
blóðlækningadeildar Landspítalans og göngu-
deildar krabbameinslækningadeilda fyrir einstaka alúð og umönnun.
Áslaug Gunnsteinsdóttir,
Gunnsteinn Ólafsson, Eygló Ingadóttir,
Pétur Már Ólafsson, Ragnheiður Elfa Þorsteinsdóttir,
Jakob Fjólar, Sindri og
Áslaug Elísabet Gunnsteinsbörn,
Ólafur Jens, Sigurður Karl og Þór Péturssynir.